Το Athens Magazine ήταν εκεί όταν οι Βon Jovi ταρακούνησαν την Αθήνα!! (video)
Καύσωνας, ιδρωμένα κορμιά, μια σκηνή υπερθέαμα κι ένας Jon με leather αμφίεση… βγαλμένος από την πιο ζωηρή κοριτσίστικη φαντασία!
Ώρα 20:30. Το πλήθος στις κερκίδες και στην αρένα όλο και πληθαίνει. Κόσμος όλων των ηλικιών και των ενδυματολογικών επιλογών (μερικοί μοιάζουν πραγματικά βγαλμένοι από τα ’80s) παίρνει θέση και με μια μπύρα στο χέρι (γίνεται ροκ συναυλία, χωρίς μπύρες;) συζητά. Για πρώτη φορά δεν ακούω για οικονομική κρίση και χρεοκοπία. Όλοι μιλούν για τον Jon (ακόμα και για τα μαλλιά του, που όταν τα έκοψε, έγινε είδηση στο CNN), τον Sambora (ακόμα και για τη Cher, την παλιά αγαπημένη του -λίγο κουτσομπολιό ποτέ δεν έβλαψε).
Κατά τις 21:15 τα φώτα της σκηνής πετούν εκτυφλωτικές λάμψεις και η τεραστίων διαστάσεων κεντρική οθόνη του stage παίζει το intro video-clip του γκρουπ. Μονός προβολέας πάνω στον Jon και το ροκ πάρτι ξεκινά με το Raise your Ηands, τον Jon να επαναλαμβάνει συνεχώς «Athina, finally!» (αργότερα θα πει πως το περίμενε 20 ολόκληρα χρόνια) και ολόκληρο το στάδιο να γίνεται μια θάλασσα από υψωμένα χέρια. Η ώρα περνάει με Bad Medicine, Βlaze of Glory (εντάξει, από την πρoσωπική καριέρα του Jon, αλλά πόση αντικειμενικότητα πια σε ένα γκρουπ που το λένε Bon Jovi;), Work for the working men, Born to be my baby, διασκευή του Pretty Woman (!) και γενικά ένα χορταστικό tribute σε μια καριέρα γεμάτη smashing hits. Τα ’80s και ’90s αναβιώνουν για τα καλά και το κέφι χτυπάει κόκκινο. Στις κερκίδες κανείς δεν κάθεται όρθιος (τζάμπα τα ευρώ για τα «καθήμενα» tickets, αλλά χαλάλι), ενώ στην αρένα κάνουν ήδη μπάνιο με εκτοξευόμενα νερά. Στην περίμετρο του «δαχτυλιδιού» που έχει στηθεί για τους σκληροπυρηνικούς (και φραγκάτους) fans μπροστά από τη σκηνή, ο Jon αλωνίζει, μέχρι που τα φώτα χαμηλώνουν και μέσα στο σκοτάδι μονάχα οι οθόνες φωτίζουν έναν Jon που παίρνει την ελληνική σημαία, τυλίγεται με αυτή και ξεκινάει να ερμηνεύει το Bed of Roses. Παραλήρημα και τα χιλιάδες φωτάκια από τα κινητά (που μάλλον αντικατέστησαν τον ρομαντικό, αλλά τεχνολογικά ξεπερασμένο, αναπτήρα), συνοδεύουν μια συνολική αρμονία που διάχυτα σε διαπερνά. Σειρά έχει το Ι΄ll be there for you, που επί 10 ολόκληρα λεπτά κάνει το στάδιο να σείεται με την ενθάρρυνση του Jon προς τον κόσμο για ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.
Η συναυλία, μετά από μια παύση λίγων λεπτών και τον κόσμο να ζητάει more, ξαναξεκινά. Και έρχονται το Dead or alive και το Always. Και κάπως έτσι τους (ξανα)ερωτεύεσαι. Για το τέλος, ο Jon αφήνει το καλύτερο. Απευθύνεται στο κοινό και λέει πως όλος ο κόσμος είναι μαζί με τους Έλληνες, συμπάσχει μαζί τους και εκφράζει την πίστη του πως οι νέοι της χώρας μας θα τα καταφέρουν. Και έρχεται το Livin’ On the Prayer να τα κάνει όλα χάος! Δεν μένει τίποτα όρθιο και το γκρουπ φαίνεται να έχει ξετρελαθεί από την ανταπόκριση του κόσμου. Και μετά ένα thank you very much και η αυλαία πέφτει. Τι σημασία έχει αν ήταν 50.000, 60.000 ή 70.000; Η Αθήνα έζησε, έστω και για 2,5 ώρες, μακριά από τη μιζέρια των καιρών που τη βαραίνουν και στο πρόσωπο των Bon Jovi θυμήθηκε τα νιάτα της και τις ελπίδες που κουβαλούσε μέσα από μια ειρηνική ροκ επανάσταση… Οι Βοn Jovi έδωσαν την ψυχή τους (και) στην Αθήνα και πιθανότητα την καλύτερη συναυλία της δεκαετίας (και μην ακούσω για Μαντόνες, έτσι; )
κείμενο: A.Π
Στις κερκίδες του ΟΑΚΑ βρέθηκαν μεταξύ άλλων η Δέσποινα Βανδή με τον Ντέμη Νικολαϊδη και τα παιδιά τους, o Φοίβος, ο Νίκος Χατζηνικολάου με την σύζυγό του, ο Τόνυ Κονταξάκης, η Ελεονώρα Μελέτη, ο Θέμης Γεωργαντάς, ο Μιχάλης Ζαμπίδης, ο Θοδωρής Παπαλουκάς, η Σίσσυ Χριστίδου, ο Κώστας Φραγκολιάς, η Δούκισσα Νομικού, ο Γιάννης Αϊβάζης, ο Bρεττός Βρεττάκος, ο Κώστας Καπετανίδης, ο Μιχάλης Τσαουσόπουλος και ο Σπύρος Χαριτάτος.