Σήμερα στη Θεσσαλονίκη το τελευταίο «αντίο» στον Γιάννη Ιωαννίδη: Σε λαϊκό προσκύνημα στο «Αλεξάνδρειο» η σορός του (video)
Συγγενείς, φίλοι, γνωστοί και θαυμαστές αποχαιρετούν μία μεγάλη μορφή του ελληνικού μπάσκετ στην ιδιαίτερη πατρίδα του
Φτωχότερο είναι το ελληνικό μπάσκετ από την Τετάρτη 4/10 που άφησε την τελευταία του πνοή ο σπουδαίος προπονητής Γιάννης Ιωαννίδης, σε ηλικία 78 ετών, έπειτα από τέσσερα χρόνια «μάχης» με την άνοια.
Σήμερα στις 17:00 στη Θέρμη Θεσσαλονίκης, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί και θαυμαστές, θα συνοδεύσουν τον «ξανθό» στην τελευταία του κατοικία. Αντί στεφάνων, η οικογένεια του Γιάννη Ιωαννίδη ζήτησε από όποιον το επιθυμεί να καταθέσει τα χρήματα στη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης.
Πριν από την κηδεία, όπως έγινε γνωστό απ’ την ΚΑΕ Άρης, θα υπάρξει λαϊκό προσκύνημα στο μπασκετικό του «σπίτι», στο Αλεξάνδρειο, εκεί όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, δοξάστηκε και αγαπήθηκε.
Οι φίλαθλοι θα έχουν τη δυνατότητα να τον «αποχαιρετήσουν» με τον δικό τους τρόπο και γι’ αυτό η ΚΑΕ Άρης κάλεσε να δώσουν όλοι το «παρών» στις 15:30, όταν και η σορός του Γιάννη Ιωαννίδη θα βρεθεί για τελευταία φορά στο «Παλέ».
Χθες το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση στον Άγιο Ιωάννη Βούλας, προκειμένου να πουν το τελευταίο «αντίο» στον «Ξανθό» συγγενείς, φίλοι και γενικά άνθρωποι του αθλητισμού, που δε θα μπορέσουν να ταξιδέψουν για την εξόδιο ακολουθία.
«Κοουτσάρα μου το παιχνίδι δεν τελείωσε, πήρες απλώς ένα τάιμ άουτ» – Ο σπαρακτικός επικήδειος της κόρης του Γιάννη Ιωαννίδη “τσάκισε” καρδιές (Video)
Ράγισε καρδιές και σκόρπισε ρίγη συγκίνησης η μονάκριβη κόρη του Γιάννη Ιωαννίδη, Ελένη, στον επικήδειο που εκφώνησε στην επιμνημόσυνη δέηση που τελέστηκε στον Άγιο Ιωάννη Βούλας. Μάλιστα, επέλεξε τους στίχους από ένα αγαπημένο τραγούδι του «ξανθού», από την πιστή φίλαθλο του Άρη και της Εθνικής ομάδας, Μαρινέλας, για να τον αποχαιρετήσει.
«Κοουτσάρα μου το παιχνίδι δεν τελείωσε, πήρες απλώς ένα τάιμ άουτ»
«Αγαπημένε μου πατέρα, λατρεμένε μπαμπά μου…
Στέκομαι εδώ σήμερα και σε κοιτώ την ώρα που μπαρκάρεις για το τελευταίο σου ταξίδι.
Και δεν είμαι μόνη μου, εδώ είναι όλοι για να σου πούμε το τελευταίο αντίο, να σου φωνάξουμε σιωπηλά πόσο σε αγαπάμε και τι σήμαινες, τι θα σημαίνεις πάντοτε για την οικογένεια σου, για το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για ολόκληρη την Ελλάδα…
Έφυγες νωρίς και άδοξα μπαμπά. Έφυγες αλλά πάλεψες με γενναιότητα, όπως το έκανες σε όλη σου τη ζωή.
Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουν κανέναν και τίποτε, ήσουν γεννημένος νικητής και ατρόμητος.
Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου…
Δάκρυα αυλακώνουν τα πρόσωπα μας, σήμερα που σού λέμε το αντίο, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος, η παρηγοριά: θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε κιόλας επειδή ζήσαμε μαζί σου, μεγαλώσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που χάραξες, ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινες…
Πάντοτε ζητούσες να σε προσφωνούν κόουτς και τίποτε άλλο.
Κοουτσάρα μου, θα σου πω κάτι: το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία.
Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου, Μαρινέλλας λέει
‘’Καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι’’.
Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους».