Αυτός είναι ο αθλητισμός: Στον τάφο του αδικοχαμένου Αλέξανδρου Νικολαΐδη ο Κορεάτης αντίπαλός του στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004

Ο θάνατος του Αλέξανδρου Νικολαΐδη συνεχίζει να συγκλονίζει τον παγκόσμιο αθλητισμό, με τον αντίπαλό του από την Νότια Κορέα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, Μουν Ντάε Σουνγκ, να τον επισκέπτεται στο μνήμα του.

Ο Μουν Ντάε Σουννγκ και ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, που ήταν σπουδαίος μέχρι το τέλος, μονομάχησαν ακόμη και στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004, με τον Νοτιοκορεάτη να κατακτά το χρυσό μετάλλιο και τον Έλληνα Ολυμπιονίκη να κάνει την απόλυτη κίνηση fair play, συμμετέχοντας μαζί του στο γύρο του θριάμβου για να γνωρίσουν την αποθέωση των Ελλήνων στις κερκίδες.

Δεκαοχτώ χρόνια μετά και εμφανώς συγκινημένος, ο Μουν Ντάε Σουννγκ, βρέθηκε στην Ελλάδα και επισκέφθηκε τα κοιμητήρια Φιλύρου Θεσσαλονίκης για να αφήσει λουλούδια στον τάφο του αντιπάλου του μόνο σε αθλητικό πλαίσιο.

Παράλληλα μίλησε και στην κάμερα της ΕΡΤ, αναφέροντας: «Είχαμε μια δυνατή σχέση μεταξύ μας για πολύ καιρό. Αγαπούσε την Κορέα και εγώ αγαπώ την Ελλάδα. Λυπάμαι που άργησα να έρθω. Ήμασταν δεμένοι, είχαμε πολύ δυνατή σχέση».

«Ραγίζει» καρδιές η Δώρα Τσαμπάζη για τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη: «Το μόνο αληθινό φως που θα συνεχίσει να φέγγει σε αυτό το σπίτι, είναι το δικό σου» –  Η συγκινητική της ανάρτηση για τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς τον Ολυμπιονίκη

Το τελευταίο διάστημα είναι εξαιρετικά δύσκολο για την Δώρα Τσαμπάζη αφού ο θάνατος του Αλέξανδρου Νικολαΐδη ήταν για εκείνη μια πολύ σκληρή απώλεια που ακόμη δεν μπορεί να διαχειριστεί.

Τα φετινά Χριστούγεννα δε, που έρχονται σε λίγες ημέρες, θα είναι και τα πρώτα χωρίς τον Ολυμπιονίκη, γεγονός που κάνει τη διαχειριστεί της απώλειάς του ακόμη πιο δύσκολη.

Χθες μάλιστα, η Δώρα Τσαμπάζη δημοσίευσε μία φωτογραφία του Αλέξανδρου Νικολαΐδη αγκαλιά με τη κόρη τους και έγραψε: «Σαν σήμερα πριν πέντε χρόνια, η κόρη μας, μόλις πέντε μηνών μπουσούλησε για πρώτη φορά κι εσύ καμάρωνες για το παιδί θαύμα (ως γνήσιος μπαμπάς κουκουβάγια!) για το δυνατό και πανέξυπνο πλάσμα μας.

Σαν σήμερα στολίζαμε κάθε χρονιά το δέντρο μας, ακριβώς ένα μήνα πριν τα Χριστούγεννα, εσύ περνούσες μόνο τα φωτάκια και μετά με άφηνες στον ψυχαναγκασμό μου να βάλω τα στολίδια εκεί που θέλω εγώ.

Και φέτος θα στολίσουμε κάποια στιγμή, και τα φωτάκια θα περάσουμε μόνοι μας, όμως το μόνο αληθινό φως που θα συνεχίσει να φέγγει σε αυτό το σπίτι, είναι το δικό σου».