5+1 παραστάσεις που σηκώνουν αυλαία σήμερα 19/11

Υπόθεση

Ο Ορλάντο είναι ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, που ζει και μεγαλώνει στα χρόνια του Σαίξπηρ και που έχει πολλές απαιτήσεις και μεγάλη αυτοπεποίθηση. Κινείται σε ένα άλλο συμπάν και θέλει να το κατακτήσει. Έτσι στην παράσταση συμβαίνουν τα εξής:

Γράφει μια τραγωδία. Συναντάει τον Σαίξπηρ. Τον ερωτεύεται η βασίλισσα Ελισάβετ, αυτός όμως ερωτεύεται την Ρωσίδα πριγκίπισσα Σάσα. Προδίδεται, εξευτελίζεται από τον κυνικό και πικρόχολο ποιητή Νίκολας Γκριν. Γίνεται πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη. Κοιμάται επτά μέρες συνέχεια και ξυπνά …γυναίκα. Έχει γίνει η Ορλάντο.

Το απόλυτο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γούλφ είναι η ενσάρκωση του ανδρόγυνου που διασχίζει τους αιώνες από τον 16ο αιώνα έως σήμερα.

Ο Ορλάντο νεαρός άντρας ήταν πανέμορφος, είχε μάτια σαν υγρούς μενεξέδες και μέτωπο που έμοιαζε με καμπυλωτό μαρμάρινο θόλο, είχε λεπτή επιδερμίδα και ομορφιά, «έγινε ο αγαπημένος των γυναικών και κάποιων ανδρών». Έγραψε ποιήματα και μια τραγωδία σε Πέντε Πράξεις. Ο Ορλάντο παρ΄ όλα τα ταξίδια και το πέταγμα από την φαντασία στην πραγματικότητα είναι μοναχικό άτομο. Από την πρώτη στιγμή όπου ξιφουλκεί με τα κομμένα κεφάλια Αφρικανών μέχρι το τέλος του έργου, που ως γυναίκα θα εξακολουθεί να την επιδιώκει για «να συναντήσει μόνη της το θάνατο».

Συντελεστές

Μεταφορά από το μυθιστόρημα-Σκηνοθεσία ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΤΣΗΣ
Σκηνικό ΜΙΚΑ ΠΑΝΑΓΟΥ-ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΤΣΗΣ
Κοστούμια ΜΙΚΑ ΠΑΝΑΓΟΥ
Μουσική ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΙΤΑΤΟΣ
Κίνηση-Χορογραφίες ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΣΑΦΤΑΡΙΔΗΣ
Σχεδιασμός φωτισμών ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΡΒΑΣ
Video-Video Editing ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΚΟΥΒΕΛΑΣ
Μάσκες-Prosthetics ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΟΓΓΟΣ
Βοηθός Σκηνοθέτη-Δραματουργία ΣΟΦΙΑ ΓΟΥΡΓΟΥΛΙΑΝΗ
Βοηθός Σκηνογράφου ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΜΕΛΕΤΙΟΥ

Παίζουν (Με αλφαβητική σειρά)

ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΘΑΝΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΡΒΑΣ, ΕΛΕΝΑ ΚΑΣΤΑΝΑ, ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΜΕΡΜΙΓΓΑΚΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΡΔΑΛΙΔΟΥ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, ΑΘΗΝΑ ΧΑΤΖΗΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

και ο σκηνοθέτης ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΤΣΗΣ στο ρόλο του …σκηνοθέτη.

2. “Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού” του Ντάριο Φο στο Θέατρο Γκλόρια

Το έργο του Ντάριο Φο “Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού” έρχεται στο Θέατρο Γκλόρια, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.

Μέσα από μια έξυπνη και επίκαιρη κωμωδία, η εξουσία ξεγυμνώνεται και παρουσιάζονται τα «αδιάσειστα» στοιχεία που χρησιμοποιούνται για την ενοχοποίηση κάποιου. Ένα ανοιχτό παράθυρο στον έκτο όροφο μπορεί να αποτελέσει λύση όταν η ψυχραιμία χάνεται και ο θάνατος θα αρχειοθετηθεί απλώς ως «τυχαίος»!

Ο Ντάριο Φο καταφέρνει να ξεσκεπάσει μέσα από το έργο του, τη δολοφονία του «αναρχικού σιδηροδρομικού» Τζουζέπε Πινέλι, που διαπράχθηκε από την ιταλική αστυνομία. Με σατιρικό και ειρωνικό τρόπο καταγγέλλει το τραγικό συμβάν, καυτηριάζει την κατάχρηση της εξουσίας και αν και γράφτηκε πριν από χρόνια για να ασκήσει κριτική στην ασύδοτη εξουσία του συστήματος δικαιοσύνης της Ιταλίας και της κυβερνητικής διαφθοράς, σήμερα, χρόνια μετά, ο θεατής δεν θα δυσκολευτεί να βρει πολλές –πάρα πολλές- ομοιότητες με την Ελλάδα του σήμερα.

Λέει ο Ντάριο Φο: «Το έργο παίζεται από τον καιρό που γράφηκε με αμείωτη επιτυχία. Ίσως γιατί στη ζωή πληθαίνουν κάθε τόσο η αιματοχυσία, οι βόμβες τα μεγάλα λόγια και τα μεγάλα σκάνδαλα… Πάντα από τα ίδια συστήματα που οργανώνουν τη βία και που δεν μπορούν να χωνέψουν αυτούς που δεν σκύβουν το κεφάλι.»

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία/Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Κακλέας
Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη/ Γιάννης Κακλέας
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Μουσική σύνθεση: Βάϊος Πράπας
Στίχοι τραγουδιών: Πάνος Βλάχος
Χορογραφίες: Αγγελική Τρομπούκη
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Λητώ Τριανταφυλλίδου, Ρέα Σαμαροπούλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Ιωάννα Καλαβρού
Βοηθός φωτίστριας: Στέβη Κουτσοθανάση

Παίζουν: Πάνος Βλάχος, Φοίβος Ριμένας, Θοδωρής Σκυφτούλης, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Στέλιος Πέτσος

Μουσικός επί σκηνής: Βάϊος Πράπας

3. Πρεμιέρα για την «Όμορφη Πόλη» του σπουδαίου Μίκη Θεοδωράκη σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Παρότι ο δεύτερος κύκλος των παραστάσεων είχε προγραμματιστεί όσο ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν εν ζωή, η απώλεια του μεγάλου Έλληνα οικουμενικού μουσουργού δημιουργεί πιο έντονα την ανάγκη να ενωθούμε με τα διαχρονικά τραγούδια του και προσδίδει άλλη βαρύτητα στην παράσταση που, αυτή τη φορά, θα έχει τη μορφή αφιερώματος στο τεράστιο έργο του, το οποίο προσέφερε ως παρακαταθήκη ο σπουδαίος συνθέτης στον πολιτισμό μας.

Με το θέατρο λοιπόν να δίνει και πάλι το παρόν, αυτή τη δύσκολη περίοδο, θα ταξιδέψουμε ξανά στον μαγικό κόσμο της τέχνης με μια ξεχωριστή παράσταση που όλοι αγαπήσαμε, μέσα από τους στίχους, τη διαχρονική μουσική και την ποίηση του Μίκη Θεοδωράκη, απολαμβάνοντας την «Όμορφη πόλη» που ξαναπαρουσιάζεται στο Μέγαρο με ανανεωμένο καστ και με τους δημοφιλείς λαϊκούς ερμηνευτές Γλυκερία και Δημήτρη Μπάση επί σκηνής. Προσκεκλημένη καλλιτέχνις, η Μελίνα Ασλανίδου. Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Κώστας Καζάκος, Λεωνίδας Κακούρης, Κωνσταντίνος Καζάκος, Ελισάβετ Μουτάφη, Γιώργος Βάλαρης, Αιμίλιος Ράφτης και η Λήδα Πρωτοψάλτη. Η χορογραφία είναι του Φώτη Νικολάου, τα σκηνικά και το video υπογράφουν οι Χρήστος Μαγγανάς – Χριστόφορος Κώνστας και το X SQUARE DESIGN LAB. Τα κοστούμια σχεδίασε η Έλενα Παπανικολάου, και τους φωτισμούς ο Γιώργος Τέλλος.

Η «Όμορφη πόλη» αποτελεί συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και της Βroadway Show Productions.

Λίγα λόγια για το έργο

Με άξονα-μύθο τις γνωστές μελωδίες του μεγάλου μας μουσουργού και την ποίησή του για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή, ο σκηνοθέτης Γιώργος Βάλαρης παρουσιάζει μια σύγχρονη «Όμορφη πόλη», μια μοναδική θεατρική-μουσική υπερπαραγωγή, μια ωδή στον Μίκη Θεοδωράκη. Μέσα από τα ποιητικά κείμενα που υπογράφει ο μεγάλος μας συνθέτης και πεζά του Γιώργου Βάλαρη, τα οποία πραγματεύονται κυρίαρχα θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης και της ελληνικής κοινωνίας –ο έρωτας, η ξενιτιά, ο θάνατος, η ρωμιοσύνη–, αλλά και μέσα από τα γνήσια λαϊκά και διαχρονικά τραγούδια του σπουδαίου δημιουργού που γαλούχησαν γενιές και γενιές («Όμορφη πόλη», «Φεγγάρι μάγια μου ’κανες», «Της δικαιοσύνης», «Ένα το χελιδόνι», «Στρώσε το στρώμα σου», «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», κ.ά.), δημιουργείται ένα μοντέρνο εικαστικό-οπτικοακουστικό θέαμα, με σύγχρονη χορογραφία και video art.

Συντελεστές

Μουσική-ποίηση | Μίκης Θεοδωράκης
Σύνθεση έργου-Σκηνοθεσία | Γιώργος Βάλαρης
Πεζά κείμενα | Γιώργος Βάλαρης, Στέλιος Παπαδόπουλος
Μουσική διεύθυνση-ενορχήστρωση | Θανάσης Βασιλάς
Χορογραφία | Φώτης Νικολάου
Σκηνικά-video art | X SQUARE DESIGN LAB
Χρήστος Μαγγανάς – Χριστόφορος Κώνστας
Κοστούμια | Έλενα Παπανικολάου
Φωτισμοί | Γιώργος Τέλλος
Οργάνωση-εκτέλεση παραγωγής | Δημήτρης Χωριανόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη | Κωνσταντίνος Φρίγγας
Φωτογράφος | Γιώργος Καλφαμανώλης
Δημιουργία trailer | X SQUARE DESIGN LAB – Φώτης Φωτόπουλος
Φωτογραφίες παράστασης | photolifez.com

Τα τραγούδια ερμηνεύουν | Γλυκερία, Δημήτρης Μπάσης, Σαλίνα Γαβαλά

Προσκεκλημένη καλλιτέχνις | Μελίνα Ασλανίδου

Πρωταγωνιστούν | Κώστας Καζάκος, Λεωνίδας Κακούρης, Κωνσταντίνος Καζάκος, Ελισάβετ Μουτάφη, Γιώργος Βάλαρης, Αιμίλιος Ράφτης και η Λήδα Πρωτοψάλτη

Χορεύουν (αλφαβητικά) | Ιωάννα Θεοδώρου, Αλέξανδρος Κεϊβανάι, Ηλίας Μπαγεώργος, Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, Στεφανία Σωτηροπούλου

Με τη Λαϊκή Ορχήστρα «ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ»

Διεύθυνση | Μαργαρίτα-Ασπασία Θεοδωράκη
Διεύθυνση ορχήστρας, μπουζούκι | Θανάσης Βασιλάς
Πιάνο | Δημήτρης Ανδρεάδης
Μπουζούκι | Γιάννης Ματσούκας
Όμποε, φλογέρες, μπαγλαμάς | Ξενοφών Συμβουλίδης
Κιθάρα | Νίκος Γκιόλιας
Βιόλα | Αρτέμης Σαμαράς
Ακορντεόν | Λευτέρης Γρίβας
Μπάσο | Θεόδωρος Κουέλης
Ντραμς | Νίκος Σκομόπουλος
Κρουστά | Στέφανος Θεοδωράκης-Παπαγγελίδης

4. “Αναφορά σε μια Ακαδημία” του Φραντς Κάφκα από την Ομάδα Σημείο Μηδέν στο Θέατρο Άττις

Η Ομάδα Σημείο Μηδέν συνεχίζει την ερευνητική της εργασία πάνω στο έργο του Φραντς Κάφκα με το διήγημα “Αναφορά σε μια Ακαδημία”.

Ηπαράσταση “Αναφορά σε μια Ακαδημία” θα παρουσιάζεται από τις 19 Νοεμβρίου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 20.00 στο Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος.

Λίγα λόγια για το έργο

Ο κεντρικός ήρωας του διηγήματος του Φραντς Κάφκα «Αναφορά σε μια Ακαδημία» είναι ο πίθηκος Rotpeter. Μια ομάδα κυνηγών της εταιρείας Χάγκενμπεκ τον πυροβόλησε σε μια ζούγκλα της Χρυσής Ακτής, καθώς πήγαινε με την αγέλη του να πιούν νερό. Δέχτηκε δύο σφαίρες με αποτέλεσμα τον ευνουχισμό του. Κατόπιν, τον αιχμαλώτισαν, τον μετέφεραν στο πλοίο τους και τον έκλεισαν σε ένα κλουβί. Αυτός, σε κατάσταση σοκ, έχοντας χάσει τη μνήμη της ως τώρα ζωής του, πάσχισε να διαφύγει. Τότε άρχισε να παρατηρεί αυτούς που ήταν γύρω του, τους εξαθλιωμένους και από-ανθρωποιημένους σκλάβους/ναύτες της εταιρείας Χάγκενμπεκ και προσπάθησε να τους μιμηθεί. Οι άνθρωποι με τη σειρά τους, παίζοντας με το άγριο ζώο, άρχισαν να το βασανίζουν. Οι ναύτες έχοντας αποδεχθεί την καταπίεση που υφίστανται αυτοί οι ίδιοι, με χαρακτηριστική άνεση την ασκούσαν με τη σειρά τους σε ένα ήδη τραυματισμένο και ανήμπορο άγριο ζώο. Όταν το καράβι έφτασε στο Αμβούργο ο Rotpeter μπορούσε να διαλέξει ανάμεσα στο ζωολογικό κήπο και το βαριετέ (μουσικό θέατρο). Διάλεξε το βαριετέ. Ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στην ανθρώπινη συμπεριφορά και πλέον παρουσιάζει ως περφόρμανς την ίδια τη διαδικασία του βίαιου εξανθρωπισμού του.

Συντελεστές παράστασης:

Μετάφραση: Ιωάννα Μεϊτάνη
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Σκηνική εγκατάσταση: Σπύρος Μπέτσης
Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης
Κοστούμια: Σάββας Στρούμπος, Ρόζυ Μονάκη
Ηχητικό τοπίο: Λεωνίδας Μαριδάκης
Φωτογραφίες: Αντωνία Κάντα
Επικοινωνία παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας

ΗΘΟΠΟΙΟΙ:

Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά – Μπονισέλ, Μπάμπης Αλεφάντης, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ντίνος Παπαγεωργίου

Διάρκεια: 80’

5. “The Sea Between My Soul” του Ράεντ Γιασίν στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει το ροκ μιούζικαλ “The Sea between My Soul” του Ράεντ Γιασίν, σε μουσική και στίχους του Άλαν Μπίσοπ.

Μαύρο χιούμορ από τον λιβανέζο καλλιτέχνη Ράεντ Γιασίν. Ένα ροκ μιούζικαλ με τη νευρική φωνή του Άλαν Μπίσοπ, όπου ταριχευμένα ζώα τραγουδούν τον θάνατό τους και αποκαλύπτουν την πολυετή ιστορία φόνων στη Μεσόγειο.

Ένα ροκ μιούζικαλ μαύρου χιούμορ κάνει πρεμιέρα στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση στις 19 Νοεμβρίου 2021. Στο The Sea between My Soul (Η θάλασσα ανάμεσα στην ψυχή μου) του Λιβανέζου εικαστικού και μουσικού Raed Yassin, σε μουσική του Αμερικανού Alan Bishop, ταριχευμένα ζώα καταλαμβάνουν τη σκηνή και τραγουδούν για τη μακρά ιστορία θανάτων και φόνων στη Μεσόγειο. Μπορεί το παράλογο τραγούδι τους να αποκαλύψει κάτι για τον κόσμο γύρω μας;

Το The Sea between My Soul αφηγείται ιστορίες της Μεσογείου, καλώντας μας να στοχαστούμε πάνω στο σύγχρονο «εδώ και τώρα». Ποιος είναι πιο κατάλληλος να μιλήσει για τον θάνατο από κάποιον που έχει ήδη πεθάνει; Ζώα που ταριχεύθηκαν –μετά τον φυσικό θάνατό τους– αφηγούνται, σε ρόλο ερμηνευτών, την ιστορία τους. Μια πολυαισθητηριακή θεατρική παράσταση υπόσχεται να υπερβεί τα όρια μεταξύ εγκατάστασης, θεάτρου και μουσικής, ζωής και θανάτου. Τα ταριχευμένα ζώα, που εμφανίζονται να τραγουδούν επί σκηνής εμψυχωμένα από τη φωνή του Άλαν Μπίσοπ, δρουν ως μάρτυρες του θανάτου τους και ως αφηγητές της αδιάκοπα βίαιης πραγματικότητας. Τα ψεύτικα μαρμάρινα μάτια τους και η άψυχή τους γούνα μετουσιώνουν ένα δραματικό όραμα για την περιοχή της Μεσογείου.

Ο Ραέντ Γιασίν αναφέρει για το The Sea between My Soul: «Όπως ακριβώς τα ζώα έχουν απωθηθεί από το κάδρο μας στη σύγχρονη εποχή, το ίδιο ισχύει και για τον ίδιο τον θάνατο. Μας προκαλεί δυσφορία να βλέπουμε κατάματα τον θάνατο, παρότι ο άνθρωπος είναι αυτός που ευθύνεται για τους περισσότερους θανάτους στον κόσμο. Όλο και περισσότερο αποκρύπτεται από εμάς η όψη του θανάτου, καθώς αποφεύγουμε με κάθε δυνατό τρόπο να τον αντικρίσουμε. Όσο ενοχλητικό κι αν είναι, τα συγκεκριμένα ζώα ενσωματώνουν μια αληθινή αναπαράσταση του θανάτου, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Προκειμένου να αφηγηθεί κανείς μια ιστορία για τον θάνατο, δεν υπάρχει καλύτερος αφηγητής από τους ίδιους τους αποθανόντες. Σαν να έχουν αναστηθεί από ένα άγνωστο παρελθόν, αυτά τα ζώα εξιστορούν το μοιραίο ταξίδι τους, μιλώντας από μια διάσταση πέρα από αυτήν που ξέρουμε. Απομακρυσμένα από το φυσικό ενδιαίτημά τους και εκτοπισμένα σε ένα αστικό τοπίο, κάπου κοντά στη θάλασσα, η εμφάνισή τους κατ’ αυτό τον τρόπο προφητεύει τρόπον τινά την τρέχουσα σκοτεινή στιγμή των καιρών μας.»

Το έργο αποτελεί έναν στοχασμό πάνω στην πολυετή ιστορία θανάτων στη Μεσόγειο Θάλασσα. H νευρική φωνή του Άλαν Μπίσοπ (από τους Sun City Girls) προσθέτει μια άλλη διάσταση στο εσχατολογικό σενάριο για τον σημερινό κόσμο.

Συντελεστές

Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Raed Yassin
Μουσική & Στίχοι: Alan Bishop
Σκηνικά: Hussein Baydoun
Σχεδιασμός Φωτισμών: Charlie Astrom
Μετάφραση στίχων: Λένια Ζαφειροπούλου
Τεχνική Επίβλεψη: Βασίλης Σάλτας
Σχεδιασμός Παραγωγής: Κωνσταντίνος Σακκάς
Βοηθός Σκηνοθέτη: Raisa Hagiu
Βοηθός Εκτέλεσης Παραγωγής: Αγγέλικα Σταυροπούλου
Τρισδιάστατα Μοντέλα & Κατασκευή Κτιρίων: Γιώργος Λουκρέζης
Κατασκευή & Εγκατάσταση Σκηνικών: Παναγιώτης Λαζαρίδης
Ηλεκτρολογικός Εξοπλισμός & Εγκατάσταση Φωτιστικών: Νίκος Παπαθανάσης
Διεύθυνση Παραγωγής: Delta Pi
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Μουσική / Συντελεστές

Adham Zidan: πιάνο, όργανο, τσέμπαλο, κλαρινέτο, φωνητικά
Alan Bishop: φωνή, ακουστική κιθάρα, ηλεκτρικό μπάσο, άλτο σαξόφωνο
Amelie Legrand: τσέλο
Aya Hemeda: φωνή, κρουστά
Cherif El Masri: ηλεκτρική κιθάρα, φωνητικά
Eyvind Kang: βιόλα
Jessika Kenney: φωνή
Morgan Mikkelsen: ντραμς
Nadah El Shazley: φωνή
Mark Gergis: mastering
Παραγωγή: Alan Bishop & Adham Zidan
Η περιοδεία υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.

Όλη η μουσική, οι στίχοι και τα κείμενα των αφηγήσεων είναι του Alan Bishop (2019).
Οι ηχογραφήσεις και η ηχοληψία έγιναν από τον Adham Zidan στο Κάιρο, τον Δεκέμβριο του 2019 και τον Ιανουάριο του 2020.
Τα ζώα της παράστασης ταριχεύθηκαν μετά τον φυσικό θάνατό τους.

Η παράσταση είναι στα αγγλικά

Διάρκεια: 60 λεπτά

6. “Η Δολοφονία του Μαρά” του Πέτερ Βάις από το ΚΘΒΕ στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών

Σε μετάφραση Μάριου Πλωρίτη, σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη και μουσική Δήμητρας Γαλάνη, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, για πρώτη φορά, ανεβάζει με έναν εξαιρετικό σαρανταμελή θίασο Πέτερ Βάις.

Ηπαράσταση «Η Δολοφονία του Μαρά» κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 19 Νοεμβρίου, στις 21.00 στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

Πρόκειται για μια παράσταση «θεάτρου μέσα στο θέατρο», με τους ήρωες που εν έτη 1964 δημιούργησε ο Πέτερ Βάις, να δίδουν ως τρόφιμοι του ψυχιατρικού ασύλου του Charenton το 1808, με την καθοδήγηση του Μαρκησίου Ντε Σαντ, παράσταση με θέμα την δολοφονία ενός εκ των πρωταγωνιστών της Γαλλικής Επανάστασης, του αρχιεπαναστάτη Ζαν Πωλ Μαρά, από την Σαρλόττα Κορνταί στις 13 Ιουλίου του 1973.

«Αυτό που έχει σημασία είναι να σπρώξετε στα άκρα τον εαυτό σας. Να φέρετε τα μέσα έξω, ώστε να μπορέσετε να δείτε τον κόσμο με καινούρια μάτια» (Ζαν Πωλ Μαρά)

Με τη Δολοφονία του Μαρά, ο Πέτερ Βάις στρέφεται στο πολιτικό θέατρο και βρίσκεται ένα βήμα πριν το πέρασμα στη συγγραφή των καθαρά στρατευμένων έργων. Η παράσταση του Πήτερ Μπρουκ στη δεκαετία του ’60 θεωρήθηκε από τις μεγαλύτερες καινοτομίες στο θεατρικό γίγνεσθαι. Ωστόσο, το κείμενο αυτό θέτει ανοιχτά τον προβληματισμό της επανάστασης ως δίλημμα μεταξύ κοινωνικής και ατομικής ελευθερίας. Ταυτόχρονα, εισάγει ερωτήματα που προκύπτουν πάνω στη λεπτή γραμμή μεταξύ της πάλης για ελευθερία και τον ρόλο της βίας στην κατάκτηση (ή στη διατήρηση) θεμελιωδών δικαιωμάτων:

Μαρά: «Μην τους πιστεύετε όταν σας χτυπάνε φιλικά στην πλάτη και λένε πως δεν υπάρχουν πια διαφορές ανάμεσά σας πως δεν αξίζει να μιλάμε πια γι’ αυτές και να φιλονικούμε […] γιατί ίσα ίσα τότε βρίσκονται στο κορύφωμα της δύναμής τους»

Έργα του Πέτερ Βάις στις ελληνικές σκηνές δεν ανεβαίνουν τακτικά. Η πρώτη παράσταση στην Ελλάδα δόθηκε από το Θέατρο Τέχνης το 1966. Ακολούθησε, το 1989 η σκηνοθεσία του Κοραή Δαμάτη στο Εθνικό Θέατρο για την οποία ο Κώστας Γεωργουσόπουλος στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» είχε αναφέρει: «Ο Δαμάτης δούλεψε με τον καθένα ξεχωριστά και με όλους μαζί και δεν κυριαρχήθηκε με την επαγγελματική διαστροφή περί «μπούγιου». Έστησε ανθρώπους με ιδιαιτερότητες και απεικόνισε έναν ολόκληρο κόσμο».

Στο ΚΘΒΕ ανεβαίνει πρώτη φορά φέτος, ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως, κανένα άλλο έργο του συγγραφέα δεν παρουσιάστηκε νωρίτερα στις σκηνές του.

Σύμφωνα με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του ΚΘΒΕ Νίκο Κολοβό: «Ήταν ευδόκιμος ο χρόνος του ανεβάσματος μιας τόσο μεγάλης παραγωγής θα αναρωτηθεί κανείς; H Επανάσταση στην οποία πολύμηνα όλοι κληθήκαμε να προβούμε, εν μέσω πανδημίας για το κατάκτημα της ελευθερίας έκφρασης που μετουσιώνεται σε θεατρική πράξη, με σημαία την ατομική και κατ’ επέκταση τη συλλογική ευθύνη, συμπλέει τόσο με το διαχρονικό ζήτημα που θίγει ο Βάις στη «Δολοφονία του Μαρά». Ένα επίκαιρο σχόλιο αιχμής για τις συγκρούσεις που ανακύπτουν μεταξύ των ορίων της ατομικής μας ελευθερίας έναντι του κοινωνικού καθήκοντος σε στιγμές βαρύνουσες ιστορικά»

Συντελεστές

Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης
Σκηνοθεσία-Κίνηση: Κοραής Δαμάτης
Σκηνικά: Ανδρέας Βαρώτσος
Κοστούμια-Γλυπτικές μάσκες: Άννα Μαχαιριανάκη
Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη
Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Χρύσα Τουμανίδου
Α΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Αντρέας Κουτσουρέλης
Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστόφορος Μαριάδης
Βοηθός ενδυματολόγου: Δανάη Πανά
Βοηθός κινησιολόγου: Ευανθία Σωφρονίδου
Υπεύθυνη φροντιστηριακού υλικού: Χαρά Αργυρούδη
Βοηθός φωτιστή: Στάθης Φρούσσος
Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Σχεδιασμός δημιουργικού: Σιμώνη Γρηγορούδη

Διανομή

Κώστας Σαντάς: Μαρκήσιος Ντε Σαντ
Δημήτρης Σιακάρας: Ζαν Πωλ Μαρά
Άννη Τσολακίδου: Σιμόνη Εβράρ
Μαριάννα Πουρέγκα: Σαρλόττα Κορνταί
Ορέστης Παλιαδέλης: Ντυπερρέ
Δημήτρης Μορφακίδης: Ζακ Ρου
Θάνος Φερετζέλης: Τελάλης
Δημήτρης Τσιλινίκος: Κουλμιέ
Γιολάντα Μπαλαούρα: Κυρία Κουλμιέ

Τραγουδιστές: Αριστοτέλης Ζαχαράκης, Σοφία Καλεμκερίδου, Νίκος Καπέλιος, Νίκος Κουσούλης.

Ασθενείς: Λευτέρης Αγγελάκης, Λουκία Βασιλείου, Μάνος Γαλανής, Ελένη Γιαννούση, Γιάννης Γκρέζιος, Λευτέρης Δημηρόπουλος, Στέλιος Καλαϊτζής, Γιάννης Καραμφίλης, Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, Χρήστος Μαστρογιαννίδης, Μαρία Μπενάκη, Χρίστος Νταρακτσής, Σταυριάνα Παπαδάκη, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, Κατερίνα Σισίννι, Ευανθία Σωφρονίδου, Φωτεινή Τιμοθέου, Νίκος Τσολερίδης.

Συμμετέχουν επίσης: Τίμος Αρχοντίδης, Δημήτρης Δανάμπασης, Ευάγγελος Δρούγκας, Κατερίνα Ζησκάτα, Αλέξανδρος Καλτζίδης, Χρυσοβαλάντης Νέστωρας, Θεοχάρης Παπαδόπουλος.