ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ – ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΕΜΠΕΡΛΙΔΗΣ: “Ο σημερινός κόσμος είναι πιο άγριος από αυτόν της Τρούμπας”!

Η εφημερίδα NEWS συνάντησε τον Γιάννη Τσεμπερλίδη στο φιλικό φουαγιέ του «Εθνικού Θεάτρου», λίγο πριν την έναρξη της παράστασης «Κόκκινα φανάρια». Αυτός μίλησε  με ενθουσιασμό για το ρόλο του, τις προκλητικές σκηνές και το γυμνό.

Πόσο αφορά στη σημερινή Ελλάδα το έργο του Αλέκου Γαλανού;
Είναι ένα ηθογραφικό κείμενο που περιγράφει το περιθώριο και τον «κανονικό κόσμο» που μπαινοβγαίνει σε αυτό το περιθώριο. Σήμερα στο κέντρο της Αθήνας, στο οποίο ζω και εργάζομαι, βλέπεις παντού αυτό τον κόσμο που περιγράφει ο Γαλανός και δυστυχώς είναι ακόμα πιο άγριος και από αυτόν της Τρούμπας. Το περιθώριο είναι πάντα επίκαιρο και ειδικά στη σημερινή Ελλάδα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με τον Κωνσταντίνο Ρήγο…
Όχι, με τον Κωνσταντίνο γνωριζόμαστε από όταν ήμουν 18 (τώρα είμαι 31), από τη Θεσσαλονίκη. Είναι ένας άνθρωπος που δεν είναι σοβαροφανής και μέσα από μια ελαφρότητα φτάνει στην ουσία των πραγμάτων. Χαίρομαι όταν συνεργάζομαι μαζί του γιατί σου δίνει χώρο να προτείνεις και να δημιουργήσεις αναδεικνύοντας εσένα.

Ποια η ιδιαιτερότητα του δικού σας ρόλου στην παράσταση;
Κάνω διάφορους μικρούς ρόλους, δηλαδή έναν Λιβανέζο, έναν Άγγλο πελάτη και έναν Αμερικανό αλλά παίζω και την Φώτικα, μια τραβεστί που δουλεύει έξω από το σπίτι της Μαντάμ Παρί, φοράει ψηλοτάκουνες γόβες και την γιουχάρουν, την φτύνουν και τη δέρνουν.

Απαιτητικός ρόλος. Η γόβα, αντικείμενο καλλιτεχνικής εμμονής…
Μμμμ… δεν ξέρω, εγώ απλώς τις φοράω. Τι να πω! Είναι αισθητικά ωραίες γιατί δίνουν συνέχεια στο πόδι μιας γυναίκας!!!

Πόσο απαραίτητο είναι το γυμνό;
Αν δεν είναι απαραίτητο το γυμνό σε ένα έργο που πραγματεύεται αυτό το θέμα, τα «Κόκκινα φανάρια» δηλαδή, τότε πού είναι; Οπότε ναι, είναι απαραίτητο, είναι βασικά από τη δραματουργία του έργου.

Πώς διαχειρίζεστε ως ηθοποιός τις τολμηρές σκηνές;
Αυτό γίνεται σταδιακά μέσα από τις πρόβες και την καθημερινή επαφή, οπότε συνηθίζεις και ξεπερνάς τις συστολές σου και δεν σου φαίνεται πλέον τόσο τολμηρό. Πάντα βέβαια όλη αυτή η διαδικασία μέσα στη συνθήκη του θεάτρου.

Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις του κοινού;
Πολύ θετικές, αν και είναι πολύ νωρίς ακόμα, νομίζω ότι η παράσταση επικοινωνεί πολύ καλά με τον κόσμο.

Η ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη πήρε πολλές διακρίσεις και βραβεία. Πόσο επηρέασε τη δική σας ερμηνεία;
Το ρόλο της Φωτίκα τον πρόσθεσε η σκηνοθεσία στην παρούσα διασκευή του θεατρικού έργου. Τα λόγια υπήρχαν και στην ταινία. Υπήρχε, δηλαδή, μια σκηνή του έργου όπου γίνεται ένα μπλόκο της Αστυνομίας και συλλαμβάνουν κάποιες ιερόδουλες. Στη δική μας εκδοχή, κρατήσαμε το κείμενο όπως ήταν στην αρχική του μορφή και προσθέσαμε το ρόλο μιας τραβεστί. Τα λόγια, δηλαδή, που έλεγε μια από τις πουτάνες στην ταινία τα λέει τώρα η τραβεστί. Στη συνέχεια, δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των προβών μια επιπλέον σκηνή με τη Φωτίκα από το ήδη υπάρχον κείμενο. Πάντως, σε παλιότερα ανεβάσματα του έργου -είναι γνωστό ότι έχει γίνει και μιούζικαλ- υπήρχαν ρόλοι των τραβεστί. Στην ταινία, όμως, δεν εμφανίστηκαν. Ο συγγραφέας, όταν είδε την ταινία δυσαρεστήθηκε επειδή διαπίστωσε ότι πολλά πράγματα είχαν αλλάξει. Τώρα, όσον αφορά στη δική μου προσέγγιση, μπορώ να πω ότι γενικότερα η ταινία δεν με επηρέασε καθόλου. Δεν υπήρχε, άλλωστε, κάτι ανάλογο να συγκρίνω.

Πιστεύετε ότι η σημερινή κοινωνία έχει ακόμα προκαταλήψεις και ταμπού; Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η σεξουαλική απελευθέρωση;
Σίγουρα υπάρχουν και θα υπάρχουν. Τα ταμπού και οι προκαταλήψεις, ειδικά στο θέμα της σεξουαλικής πράξης, είναι μέρος του δυτικού πολιτισμού, είναι μέρος του τρόπου που μεγαλώσαμε και προσωπικά πιστεύω ότι ο χριστιανισμός έπαιξε το μεγαλύτερο ρόλο στην «ποινικοποίηση της πράξης».

Είστε ερωτευμένος;
Ναι, με δύο γυναίκες… Τη γυναίκα μου Ζωή και την Ελενίτσα που θα γίνει σε λίγο δύο χρόνων.

Δύσκολες οι ισορροπίες ανάμεσα στην καριέρα και την οικογένεια;
Καλά εγώ δεν είμαι και κανένας καριερίστας, απλώς η δυσκολία έγκειται στα ωράρια και στην ενέργεια που πρέπει να έχεις όταν γυρνάς από τη δουλειά σου. Επίσης, οι γιαγιάδες του μωρού μένουν στη Θεσσαλονίκη, οπότε καταλαβαίνεις ότι είναι δύσκολο να βοηθήσουν.

Θα συγχωρούσατε την απιστία;
Ναι, όταν σε ενδιαφέρει ο άνθρωπος με τον οποίο είσαι και υπάρχει κοινή διάθεση για συνέχεια.

Θα υποφέρατε τη ζήλια;
Αναλόγως το βαθμό της ζήλιας. Αν μιλάς για κάτι αφόρητο, δεν θα μπορούσα να αντέξω για πολύ.

Τι σας προκαλεί ενοχές;
Όταν λέω στην κόρη μου Ελένη: «Δεν μπορώ να παίξω άλλο, κουράστηκα, παίξε μόνη σου!»

Αγαπημένο τραγούδι;
Αυτό τον καιρό ακούω με μανία το «love buzz» των Νirvana και το «ετούτη πόλη» του Παύλου Σιδηρόπουλου.

Πού θα τα αφιερώνατε;
Σε εσένα και σε όσους μας διαβάσουν.

Σκέψεις και σχέδια για το μέλλον...
Είμαι λίγο αποσυντονισμένος όσον αφορά στο μέλλον, ξέρω μόνο ότι θα ήθελα να κάνω κινηματογράφο και άλλα δύο παιδιά, αλλά αυτά είναι όνειρα, ούτε σκέψεις ούτε σχέδια!!!

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ