Ήρθε το πρώτο «Λεξικό της πορνογραφίας»: Μαρκήσιος ντε Σαντ, Καζανόβα, οθωμανικό πορνό και βιομηχανία… απ’ όλα έχει ο …πορνομπαξές!!!
Kυκλοφορεί, αλλά δεν… οπλοφορεί. Ε ναι, λοιπόν! Η πορνογραφία απέκτησε και το -επίσημο, παρακαλώ- λεξικό της. Μια πληθωρικότατη, king–size έκδοση, σε επιμέλεια Φιλίπ ντι Φολκό και σε μετάφραση Γιάννη Καυκιά με τον τίτλο «Λεξικό της Πορνογραφίας», μάς κλείνει εδώ και λίγες μέρες το μάτι απ’ τα ράφια των βιβλιοπωλείων.
Της ΝΤΟΝΑΤΕΛΛΑΣ ΑΔΑΜΟΥ
Σε πάρα πολλές -795 για να ακριβολογούμε- σελίδες ο συγγραφέας εξηγεί τα όρια της πορνογραφίας και τονίζει ότι η πορνογραφία τρέφεται απ’ τα αισθήματα που προκαλεί. Προφανώς είσαι ή υπέρ ή εναντίον της! Ημίμετρα, εν προκειμένω, δεν μπορούν να υπάρχουν.
«Τούτο το πρώτο “Λεξικό της Πορνογραφίας”», εξηγεί, «δεν αποβλέπει ούτε στον εξωραϊσμό, ούτε στο στιγματισμό της τελευταίας. Η μόνη μας φιλοδοξία, ξεκινώντας από θέσεις συχνά αντιθετικές, είναι η καλύτερη γνώση μιας πολιτισμικής πρακτικής που παραμένει ιδιωτική και περιθωριακή, αλλά της οποίας η βιομηχανοποίηση και προβολή από τα Μέσα είναι πρωτόγνωρες στις μέρες μας».
Από την Τσιτσιολίνα ως τη Μiss «Βαθύ Λαρύγγι»
Τα 450 λήμματα του ανά χείρας έργου, ακολουθούμενα από παραπομπές σε συναφείς όρους, καθώς και βιβλιογραφικές, φιλμογραφικές και διαδικτυακές αναφορές, επιτρέπουν στον καθένα να συνεχίσει τις προσωπικές του έρευνες. Το «Λεξικό της Πορνογραφίας», που κυκλοφόρησε στη Γαλλία από τις Γαλλικές Πανεπιστημιακές Εκδόσεις (PUF), επιδιώκει να διευρύνει κάθε πτυχή της ζωής μας. Εξετάζει το πορνό ως μέρος του πολιτισμού μας.
Άρθρα για τον Καζανόβα, τον Μαρκήσιο ντε Σαντ, τον Πέδρο Αλμοδόβαρ, ακόμα και για την Ιταλίδα πρώην βουλευτίνα και πορνοστάρ Τσιτσιολίνα (που φωτογραφήθηκε για αντρικό περιοδικό, κάνοντας σεξ με φίδι αλλά και με άλογο, ούσα απ’ τις πρώτες «επώνυμες» που μυήθηκαν στην κτηνοβασία και μάλιστα μπροστά στο φακό), λήμματα για την «Ανικανότητα», την «Παρενδυσία», τη «Σκοποφιλική ενόρμηση» (πρόκειται για την ηδονοβλεψία σύμφωνα με τον Φρόυντ κ.ά.), τον «Σεξουαλικό τουρισμό», όλα είναι εκεί.
Δεν λείπουν άρθρα και απόψεις εξπέρ για τη «γυναίκα- αντικείμενο» (από την πλευρά μας, να θυμίσουμε ότι ο όρος «σκεύος ηδονής» ανήκει, μιας και υπήρξε ο «εφευρέτης» του, στον Παζολίνι) «Τυραννία της συνουσίας», την «Οικονομία του πορνό», τα «Τηλε-ριάλιτι» κ.ο.κ.
Ούτε απουσιάζουν όμως και ιστορίες -αληθινές εννοείται- που προβοκάρουν εύκολα, όπως αυτή που μας ταξιδεύει στο 1525 και στον Πιέτρο Αρετίνο: Με τα «Ακόλαστα σονέτα» έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του και κινδύνευε ν’ αποκηρυχθεί από τον Πάπα. Μιλώντας για τις σεξουαλικές στάσεις ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα, έκανε παραλληλισμό με τη σήψη που επικρατούσε στο Βατικανό κι εκδόθηκαν στη Βενετία αψηφώντας τον Πάπα. Το βιβλίο κάνει επίσης focus στη Λίντα Λάβλεϊς, μια απ’ τις μεγαλύτερες σταρ του πορνό, που το 1972, ούσα το «Βαθύ Λαρύγγι», κέρδισε και 600 εκατομμύρια δολάρια κι έγινε γνωστή παγκοσμίως χάρη στον περίφημο στοματικό έρωτα που έκανε στον κινηματογραφικό παρτενέρ της. Φυσικά, και αυτή (ήταν μόλις 23 Μαΐων τότε η Λίντα), όπως πληροφορούμαστε, είχε κατά κάποιον τρόπο αποκηρυχθεί, καθότι κόρη αστυνομικού και μάλιστα πιστού καθολικού. Για την ιστορία, πάντως, στην πορεία η Λάβλεϊς αυτοαναιρέθηκε, καταγγέλλοντας τη βιομηχανία του πορνό τόσο στην αυτοβιογραφία της (1980), όσο και σε κρατικές επιτροπές ελέγχου των αμερικανικών ηθών.
Φρενίτιδα για το πορνό και ιστορικές στιγμές
Ο ερεθισμός της φαντασίας, οι απόψεις για το «χυδαίο» και το «βέβηλο», παράλληλα με τους ανθρώπους που στηρίζουν τη βιομηχανία του πορνό -είτε ως πρωταγωνιστές (επιχειρηματίες, παραγωγοί, ηθοποιοί) είτε ως καταναλωτές-, όλα είναι στο «ροζ παιχνίδι» που σήμερα είναι στο μικροσκόπιο της «News». «Τα πάντα για το πορνό» -από γλωσσάρι μέχρι απίστευτες ιστορίες- θα μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός τίτλος του βιβλίου, που προσεγγίζει ακόμα και τη μουσουλμανική πορνογραφία.
Θα προκαλέσει φρενίτιδα; Θα ξεσηκώσει; Είναι πάντως απολύτως κατατοπιστικό για όλα όσα αφορούν στην πορνογραφία. Για την ιστορία, η λέξη «πορνογράφος» εμφανίζεται το 1769 σε ένα κείμενο-κανονισμό του Ρετίφ ντε λα Μπρετόν για μπορντέλα και μάλιστα υπό κρατικό έλεγχο. Το 1842 απαγγέλλεται η πρώτη καταδίκη για πορνογραφία και το 1994 η αναφορά στην «πόρνη» αφαιρείται από τον γαλλικό ποινικό κώδικα. Η καταγγελία της πορνογραφίας και ο περιορισμός τής ελευθερίας του λόγου σχετικά με το σώμα και το σεξ κυριαρχούν από το 1850 μέχρι τις δεκαετίες 1980-90. Ωστόσο, εάν παρακολουθήσει κανείς τις υποθέσεις λογοκρισίας που τη συνοδεύουν, τείνει να συμφωνήσει με τον δικηγόρο και καθηγητή στο Χάρβαρντ Άλαν Ντέρσοβιτς, ο οποίος θεωρεί πως «οι κίνδυνοι από τη λογοκρισία είναι πολύ πιο μεγάλοι από αυτούς της πορνογραφίας». Προφανώς. Οι σεμνότυφοι μπορούν ν’ αποχωρήσουν. Τώρα!
Για περισσότερα άρθρα Βιβλίου κάντε κλικ εδώ