ΡΚΚ: Είναι τελικά τρομοκρατική οργάνωση; Η μάχη για τη δημιουργία αυτόνομου κράτους και ο πόλεμος του Ερντογάν

Η Άγκυρα χθες (23/10) δέχθηκε τη δεύτερη πιο αιματηρή επίθεση των τελευταίων χρόνων, με τον αριθμό των νεκρών να ανέρχεται στους 5, ενώ 22 άτομα τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια της τρομοκρατικής επίθεσης αυτοκτονίας που είχε κινηματογραφικό χαρακτήρα.

Συγκεκριμένα, τρεις βαριά οπλισμένοι τρομοκράτες (τουλάχιστον μια γυναίκα εξ αυτών) επιτέθηκαν στις κεντρικές εγκαταστάσεις της Τουρκικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας (TUSAS).

Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν ήδη ξεκινήσει να «φωτογραφίζουν» το PKK, ότι βρίσκεται πίσω από το χτύπημα.

Ο υπουργός Εσωτερικών Αλί Γερλίκαγια δήλωσε ότι συνεχίζεται η διαδικασία ταυτοποίησης των δραστών της αιματηρής επίθεσης, σημειώνοντας ωστόσο ότι ενδεχομένως το PKK βρίσκεται πίσω από το χτύπημα.

«Ακούσαμε και τις δηλώσεις του υπουργού μας Άμυνας. Γιατί, από την αρχή, ο τρόπος που έγινε αυτή η δράση, οι εικόνες που παρακολουθήσαμε εκεί, μάλλον αυτή είναι η εκτίμησή μας ότι δηλαδή το τι έκανε το PKK. Θα τα μοιραστούμε ξανά μαζί σας τις πληροφορίες μόλις γίνουν σαφείς οι ταυτοποιήσεις και άλλα στοιχεία. Καταδικάζουμε την ποταπή, προδοτική τρομοκρατική οργάνωση».

Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η τρίτη τρομοκρατική επίθεση που λαμβάνει χώρα στην Άγκυρα και η δεύτερη πιο αιματηρή, ενώ αναλυτές εκτιμούν ότι ιστορική όπως τη χαρακτηρίζουν τα τουρκικά μέσα, παρέμβαση του Ντεβλέτ Μπαχτσελί που άνοιγε παράθυρο απελευθέρωσης στον φυλακισμένο ηγέτη του PKK Aμπντουλάχ Οτσαλάν ενδεχομένως να συνδέεται με το σημερινό περιστατικό. Άλλωστε αναλυτές σημειώνουν, ότι υπάρχει ενδεχομένως μια μερίδα η οποία ενοχλείται με την προσέγγιση που επιχειρείται με τους Κούρδους το τελευταίο χρονικό διάστημα.

#SonDakika Teröristin TUSAŞ’a girmeden önce güvenlik görevlilerine susturuculu tüfekle ateş ettiği anlar ortaya çıktı. O anlara Odatv ulaştı. pic.twitter.com/KibfGNDRbb

— Odatv (@odatv) October 23, 2024

Ποιο είναι το Εργατικό Κόμμα Κούρδων (ΡΚΚ) ;

Το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα πρόκειται για μια οργάνωση που εδρεύει στην Τουρκία και το Ιράκ. 

Από το 1984, το PKK έχει εμπλακεί σε ένοπλη σύγκρουση με το τουρκικό κράτος, με αρχικό στόχο την επίτευξη ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, μετατρέποντάς το αργότερα σε αίτημα για ίσα δικαιώματα και κουρδική αυτονομία στην Τουρκία.

Η οργάνωση ιδρύθηκε το 1978 στο χωριό Φις (κοντά στο Λίτζε) από μια ομάδα Κούρδων φοιτητών με επικεφαλής τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν.

Η ιδεολογία του ΡΚΚ ήταν αρχικά μια συγχώνευση επαναστατικού σοσιαλισμού και κουρδικού εθνικισμού, επιδιώκοντας την ίδρυση ενός ανεξάρτητου, σοσιαλιστικού κράτους στην περιοχή, το οποίο επρόκειτο να γίνει γνωστό ως Κουρδιστάν.

Η αρχική εξήγηση που δόθηκε από το PKK γι’ αυτό ήταν η καταπίεση των Κούρδων στην Τουρκία.

Από το 1984 μέχρι το 2013, το ΡΚΚ διεξήγαγε ένοπλο αγώνα ενάντια στο τουρκικό κράτος για τα πολιτισμικά και πολιτικά δικαιώματα και του αυτοκαθορισμού των Κούρδων της Τουρκίας, οι οποίοι αποτελούν το 18% με 20% του πληθυσμού και ήταν υπό καθεστώς καταπίεσης για δεκαετίες.

Στις 21 Μαρτίου 2013, η οργάνωση κήρυξε επίσημη παύση του πυρός με τη Τουρκία. 

Στη συνέχεια συμμετείχε στις εχθροπραξίες ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, όπως στην πολιορκία του Κομπάνε.

Όμως μετά από βομβαρδισμό θέσεών του από την Τουρκία τον Ιούλιο του 2015, το ΡΚΚ άρχισε ξανά τις επιθέσεις εναντίον στόχων στην Τουρκία.

Το ΡΚΚ έχει χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική οργάνωση από αρκετά κράτη και οργανώσεις, όπως το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ από άλλες χώρες, όπως η Αρμενία, η Κίνα, η Ρωσία, το Βιετνάμ και η Κούβα όχι.

Ποιοι είναι οι Κούρδοι;

Για όσους δεν γνωρίζουν ποιοι ακριβώς είναι ι Κούρδοι, πρόκειται για λαό της Μέσης Ανατολής που κατοικεί σε μια ευρεία περιοχή που ονομάζεται Κουρδιστάν. 

Εκτείνεται στη νοτιοανατολική Τουρκία (βόρειο Κουρδιστάν), στο βόρειο Ιράκ (νότιο Κουρδιστάν), στο βορειοδυτικό Ιράν (ανατολικό Κουρδιστάν) και στη βόρεια Συρία (δυτικό Κουρδιστάν).

Είναι ένας λαός χωρίς πατρίδα, που έχει μάθει να ζει κυρίως στα βουνά. Κούρδος σημαίνει «ήρωας» και Κουρδιστάν η «Χώρα των Κούρδων», λέξη που αναφέρεται για πρώτη φορά στα Σελτζουκικά χρονικά του 11ου αιώνα.

Η υπόθεση Οτσαλάν

Νούμερο ένα καταζητούμενος στην Τουρκία εκείνη την εποχή ήταν ο ηγέτης των Κούρδων, Αμπντουλάχ Οτσαλάν. 

Εκείνος με πλαστό διαβατήριο θα αναχωρήσει συνοδευόμενος από έμπιστους συνεργάτες του το πρωινό της 19ης Οκτωβρίου 1998 από το αεροδρόμιο της Δαμασκού, παίρνοντας την πτήση για Στοκχόλμη, με ενδιάμεση στάση στην Αθήνα.

Ο τότε αρχηγός της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών της χώρας μας, Χαράλαμπος Σταυρακάκης, έχει ενημερωθεί από τις μυστικές υπηρεσίες για το ταξίδι.

Επικοινωνεί με τον αποσπασμένο στην ΕΥΠ ταγματάρχη Σάββα Καλεντερίδη και του ζητάει να τον συναντήσει στην αίθουσα αφίξεων του Ανατολικού αεροδρομίου. Οι δύο άνδρες αναζητούν ανάμεσα στους επιβάτες της πτήσης που μόλις έχει φτάσει, τον «Άπο».

Ο Καλεντερίδης τον αναγνωρίζει εύκολα. Άλλωστε γνωρίζονται προσωπικά. Κουβεντιάζουν ψιθυριστά για τις επόμενες κινήσεις που θα πρέπει να γίνουν.

Κάπως έτσι, ο Οτσαλάν και η συνοδεία του θα βρεθούν σε έναν «στεγανοποιημένο» δωμάτιο που χρησιμοποιεί η ΕΥΠ. Εκεί αρχίζει ένα σκληρό διαπραγματευτικό παζάρι. Ο Οτσαλάν υποστηρίζει ότι ήρθε με την έγκριση της ελληνικής κυβέρνησης (κάτι που δεν ήταν αλήθεια) και ο αρχηγός της ΕΥΠ του ξεκαθαρίζει ότι η παρουσία του προκαλεί μείζον πρόβλημα για την ηγεσία της χώρας και την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη. Μετά από ώρες ο Κούρδος ηγέτης και οι συνοδοί του αντιλαμβάνονται πως θα πρέπει να αναζητήσουν εναλλακτικές λύσεις.

Κανονίζουν να ταξιδέψουν στη Ρωσία, καθώς είχαν λάβει σχετική πρόσκληση από τον Αλεξέι Μιτροφάνοφ, μέλος της Ρωσικής Δούμας. Μαζί τους θα συνταξιδέψει και ο Καλεντερίδης μετά από αίτημα του Οτσαλάν. Δεν θα μείνουν για πολύ. Από τη Ρωσία μεταβαίνουν στην Ιταλία αλλά και εκεί τα πράγματα είναι δύσκολα καθώς οι Τούρκοι πιέζουν αφόρητα την κυβέρνηση Νταλέμα να τον διώξει. Επιστρέφουν στη Μόσχα, αλλά το Κρεμλίνο πλέον δεν τους θέλει.

Έτσι ξαναγυρίζουν στην Ελλάδα την Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 1999. Οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας (ΜΙΤ) μαθαίνουν τα καθέκαστα (ενδεχομένως από τη CIA) και έκτοτε παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις. Μετά από ένα μεγάλο κατασκοπευτικό θρίλερ ο Οτσαλάν καταλήγει στις 2 Φεβρουαρίου στην ελληνική πρεσβεία της Κένυας και ζητάει πολιτικό άσυλο. Ο διοικητής της ΕΥΠ ζητάει από τον Καλεντερίδη να πετάξει έξω από το κτίριο τον Κούρδο ηγέτη. Εκείνος επικαλείται αδυναμία εκτέλεσης της εντολής. Όταν αποφασίζει να φύγει αναζητώντας αλλού καταφύγιο, πέφτει θύμα απαγωγής από άνδρες της ΜΙΤ. Θα οδηγηθεί στην Τουρκία, όπου μέχρι σήμερα βρίσκεται κρατούμενος σε ένα μικρό κελί στο νησί Ιμραλί, στη νότια Θάλασσα του Μαρμαρά, φρουρούμενος από δεκάδες ενόπλους. Είναι ο μοναδικός κρατούμενος εκεί.

Το PKK έχει σοκαριστεί από τις εξελίξεις. Στις 21 Μαρτίου 2013, η οργάνωση κήρυξε επίσημη παύση του πυρός με τη Τουρκία.

Οι άνδρες του Εργατικού Κόμματος θα συμμετάσχουν σε εχθροπραξίες ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, όπως στην πολιορκία του Κομπάνε τον Σεπτέμβριο του 2014. Όμως μετά από βομβαρδισμό θέσεών του από τουρκικές δυνάμεις τον Ιούλιο του 2015, το ΡΚΚ αρχίζει και πάλι τις επιθέσεις εναντίον στόχων στην Τουρκία.