Παγκόσμια Ημέρα για την Απώλεια Εγκυμοσύνης (15/10): Για όλες τις μανούλες που δεν αγκάλιασαν τα μωρά τους

Η 15η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα για την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση γύρω από την περιγεννηική απώλεια που αφορά στις αποβολές, τη θνησιγένεια, τη διακοπή κύησης, την υπογονιμότητα, την παλίνδρομη κύηση, τη νεογνική απώλεια κτλ.

Σήμερα είναι η μέρα για να τιμήσουμε όλες τις μανούλες που δεν πρόλαβαν να αγκαλιάσουν τα μωράκια τους ή που τα αγκάλιασαν για πολύ λίγο μέχρι να «φύγουν» από κοντά τους, που βασανίστηκαν στην εγκυμοσύνη τους, αλλά και αυτά τα παιδάκια, των οποίων το νήμα της ζωής «κόπηκε» πολύ νωρίς…

Παράλληλα, δείτε: Παγκόσμια Ημέρα Κοριτσιού (11/10): Γάμοι ανηλίκων, το βάναυσο έθιμο που κλέβει την παιδική ηλικία

Με τα παρακάτω λόγια ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Ronald Reagan, ανακήρυξε τον Οκτωβρίου, το 1988, ως μήνα αφιερωμένο στους ανθρώπους που  βίωσαν τον θάνατο ενός βρέφους. Για παράδειγμα την τραυματική εμπειρία της αποβολής, του ενδομήτριου θανάτου του εμβρύου ή της απώλειας του βρέφους.:

 «Όταν ένα παιδί χάσει τους γονείς του, το ονομάζουμε ορφανό. Όταν ο σύζυγος ή η σύζυγος χάσει το έτερον του ήμισυ, τον ονομάζουμε χήρο ή χήρα. Δεν υπάρχει όμως λέξη, η οποία να περιγράφει επακριβώς τους γονείς, οι οποίοι έχασαν το παιδί τους.»

Τι έχουν δείξει έρευνες για την απώλεια εγκυμοσύνης μ

Έρευνα που διεξήγαγε το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν έδειξε ότι “η σχέση μεταξύ των γονέων έχει μεγαλύτερο κίνδυνο να διαλυθεί μετά από μια αποβολή ή θνησιγένεια σε σύγκριση με μία ζωντανή γέννα” και ότι ο κίνδυνος είναι υψηλότερος, όταν το ζευγάρι έχει βιώσει μια θνησιγένεια.

Σύμφωνα με τη γιατρό Τζένιφερ Καλπ-Μακάροφ, “το να χάνεις την εγκυμοσύνη σου ή το μωρό σου είναι απίστευτα συγκινητική και συγκλονιστική εμπειρία. Το να δημιουργήσεις ζωή ή να φέρεις στον κόσμο ένα μωρό μετά από μια τέτοια απώλεια είναι για αυτούς τους γονείς κάτι το απίστευτο όπως το θαύμα”. Για αυτόν το λόγο, τα παιδιά που γεννιούνται μετά από μια απώλεια, λέγονται «παιδιά του ουράνιου τόξου».

Μητέρες που έζησαν την απώλεια και απέκτησαν μια νέα εγκυμοσύνη ή υιοθέτησαν ένα παιδί λένε ότι νιώθουν μια μικρή φλόγα στην καρδιά τους και ότι το νέο μέλος είναι το φως στο τέλος του τούνελ, το ουράνιο τόξο στο τέλος μια δυνατής καταιγίδας.

Αν και ο όρος μωρό του ουράνιου τόξου είναι πολύ διαδεδομένος στην κοινότητα της απώλειας μωρού και εγκυμοσύνης, μερικές γυναίκες δεν νιώθουν άνετα στο να χρησιμοποιούν αυτό τον όρο. Μπορεί να σκέφτονται ότι αυτός ο όρος δίνει έμφαση στον θάνατο του μωρού τους και όχι στην ύπαρξή τους ή ότι δεν υπάρχει λόγος να βάλουν μια ετικέτα που διαφοροποιεί αυτό το μωρό από τα αδέρφια του.

Περιγεννητικό πένθος μετά την απώλεια ενός μωρού

Η απώλεια του μωρού γίνεται απώλεια της ελπίδας, των ονείρων, των σχεδίων. Περιέχει δύο στοιχεία: από τη μια την φυσική απώλεια-απουσία του βρέφους και από την άλλη την συνέχιση της ύπαρξης του μέσω του ψυχικού αποτυπώματος. Ο ψυχικός δεσμός παραμένει ζωντανός, ενώ το σώμα που περιμένω για να γίνει αντικείμενο φροντίδας και αγάπης, λείπει.

Πρόκειται για μια οξεία τραυματική συνθήκη, ένα απροσδόκητο, μη ελεγχόμενο γεγονός που κλυδωνίζει τα ψυχικά θεμέλια της προσωπικότητας των ανθρώπων, πλήττει εκ θεμελίων την αίσθηση και την αναπαράσταση του εαυτού.

Και παρόλα αυτά, δεν αναγνωρίζεται κοινωνικά ως αληθινό πένθος, και έτσι δεν επιτρέπεται να εκφραστεί και να στηριχτεί όπως χρειάζεται.