Ανορεξική 18χρονη έφηβη έτρωγε μόνο τσίχλες και έπινε ανθρακούχο γάλα! Λίγα χρόνια μετά η εικόνα της σοκάρει…

Η 18χρονη έφηβη, Αμάντα Κρίστιανσεν, από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, ήταν μόλις 11 ετών όταν έπεσε στα δίχτυα της νευρικής ανορεξίας, έφτασε τα 31 κιλά και ζούσε μόνο με νερό και τσίχλες. Σήμερα η εικόνα της σοκάρει…

Η Αμάντα , η οποία μισούσε την εμφάνισή της, ήταν πεπεισμένη ότι η απώλεια βάρους θα έκανε τους ανθρώπους να την προσέξουν και πως θα τη βοηθούσε να κάνει φίλους, αλλά η διατροφική διαταραχή την άφησε να αισθάνεται απομονωμένη. Θέλει δύναμη ψυχής για να το ξεπεράσεις, όπως και ο καρκίνος, ειδικά στην ευαίσθητη αυτή μεταβατική ηλικία, κάτι που έκανε και μια 14χρονη που έδινε μάχη για την ζωή της! 

Η Αμάντα άρχισε να γυμνάζεται καθημερινά και έκοψε γλυκά και τους υδατάνθρακες από τη διατροφή της – και κατέληξε στο τέλος να μην τρώει τίποτα εκτός από τσίχλες και ανθρακούχο νερό – και έκρυβε το φαγητό της στις τσέπες και το στηθόδεσμό της για να δώσει στην οικογένειά της την εντύπωση ότι έτρωγε.

Στο χαμηλότερο βάρος της, η Αμάντα φορούσε παιδικά ρούχα και ζύγιζε 31 κιλά.

Σήμερα, η Αμάντα έχει ένα υγιές και φυσιολογικό σώμα, και έχει επίσης ερωτευτεί με την άρση βαρών.

“Εκείνη την εποχή, ήμουν απίστευτα ανασφαλής, μισούσα την εμφάνισή μου και ήμουν το ήσυχο κορίτσι που μόλις είχε αρχίσει να κάνει φίλους. Είχα πάντα φυσιολογικό βάρος, αλλά ποτέ δε μου άρεσε το σώμα μου,” είπε η Αμάντα

“Αμέσως μετά το καλοκαίρι του 2010, ήμουν πολύ καταθλιπτική και ένιωθα απίστευτα μοναχική, αισθάνθηκα ότι κάτι πήγαινε λάθος με μένα, έτσι άρχισα να χάνω βάρος για να αλλάξω την εικόνα μου.”

“Άρχισα να γυμνάζομαι αρκετές φορές την εβδομάδα και αργότερα η άσκηση δεν έλειπε από το καθημερινό μου πρόγραμμα. Αρχικά έκοψα τη ζάχαρη και στη συνέχεια τους υδατάνθρακες και κατέληξα στο να μην τρώω καθόλου.”

“Ζούσα με ανθρακούχο νερό και τσίχλες για να μην νιώθω το αίσθημα της πείνας.”

“Έκρυψα πολλά φαγητά στις τσέπες και τους στηθόδεσμούς μου και είχα γίνει ειδική στο ψέμα.”

“Όταν ήμουν στα χειρότερά μου η οικογένειά μου μου έλεγε ότι έμοιαζα με νεκρή. Και αυτή είναι η αλήθεια, ένιωθα σαν να ήμουν νεκρή, δεν είχα καθόλου δυνάμεις, απλά ήθελα να πεθάνω.”

“Όταν ήμουν στα χειρότερά μου, η μαμά μου με παρακολούθησε 24 ώρες, όταν πήγαινα στο μπάνιο, όταν κοιμόμουν και ούτω καθεξής.”

“Αρχικά ήθελα να ανακάμψω μόνο για την οικογένειά μου, αλλά με την πάροδο του χρόνου άρχισα να αγωνίζομαι για τον εαυτό μου και μόνο όταν αποφάσισα ότι ήθελα να ελευθερωθώ απ’ αυτόν τον εφιάλτη η θεραπεία άρχισε να έχει αποτέλεσμα.”

“Πρέπει να το θελήσεις για να ανακάμψεις πραγματικά.”

“Βρήκα την αγάπη μου για τη ζωή και αυτό ήταν ένα κίνητρο για να αρχίσω να τρώω. Άρχισα επίσης να βγαίνω ξανά μαζί με φίλους και βρήκα νέους φίλους. Ήθελα να είμαι σε θέση να κάνω ό, τι έκαναν κι εκείνοι.”

“Άρχισα να βλέπω τα θετικά πράγματα στη ζωή και αυτό με έκανε να πολεμήσω σκληρότερα.”

Η νίκη της με την ανορεξία έχει αλλάξει τη ζωή της Αμάντα προς το καλύτερο και είναι πλέον χαρούμενη με το σώμα της.

“Είμαι χαρούμενη με την εικόνα του σώματός μου, δεν θα έλεγα ότι το λατρεύω 100 τοις εκατό, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο που είναι πλήρως ευχαριστημένος με την εικόνα του,” είπε.

“Αλλά αισθάνομαι άνετη με τον εαυτό μου τις περισσότερες φορές και μπορώ να ζήσω τη ζωή μου όπως θέλω.”

“Όταν ήμουν στα χειρότερά μου φοβόμουν να αφήσω τον μικρό μου αδερφό να με αγγίζει αν είχε φάει και δεν είχε πλύνει τα χέρια του. Νόμιζα ότι εάν με άγγιξε και είχε λίγο φαγητό στο χέρι του, θα μπορούσε να περάσει από το δέρμα μου και να με κάνει να πάρω βάρος.”

“Οι φίλοι και η οικογένειά μου είναι πολύ περήφανοι για μένα. Η μαμά μου ήταν ο άγγελος μου καθ ‘όλη τη διάρκεια αυτών των ετών και έχει σώσει τη ζωή μου, είναι μια πραγματική μαχήτρια.”

“Για χρόνια η ζωή μου έμοιαζε με κόλαση. Αλλά τα κατάφερα και βγήκα από αυτόν τον εφιάλτη.”

Η Αμάντα προσπαθεί πλέον να ενημερώσει και να βοηθήσει τις άλλες κοπέλες να βγουν από τον εφιάλτη της ανορεξίας.

“Δεν είναι εύκολο, αλλά το μόνο πράγμα που θα σας βοηθήσει να βελτιωθείτε είναι να μην κάνετε ό,τι σας λέει η ασθένεια.”

“Καταπολεμήστε την, θα πρέπει να θέλετε πραγματικά να τα τη νικήσετε, αλλιώς δεν θα κάνετε τίποτε.”

“Να το παλέψετε. Θα πάρει χρόνο, αλλά τίποτα δεν είναι αδύνατο.”