Το άγνωστο θαύμα του Αγίου Παρθενίου: Πήρε τον καρκίνο από το μάτι του μικρού Άγγελου στην εκκλησία του
Μια ιστορία ζωής που έχει συγκινήσει το διαδίκτυο
Είναι μια ιστορία ζωής που έχει συγκινήσει το διαδίκτυο και έχει ξυπνήσει και πάλι την πίστη στην εκκλησία. Η ιστορία του μικρού Άγγελου αξίζει να μαθευτεί, καθώς το άγνωστο θαύμα του Αγίου Παρθενίου του έσωσε το ζωή. Ο μικρός μαχητής είχε καρκίνο στο μάτι, αλλά σώθηκε.
“Πριν τρία χρόνια κάναμε ένα παιδάκι με τη γυναίκα μου τον Άγγελο- Στυλιανό. Είδαμε στο ματάκι του μια διχρωμία και το πήγαμε στον παιδίατρο.
Μετά τις εξετάσεις μας είπαν πως είχε έναν όγκο στο μάτι. Αυτό ήταν πρώτη φορά στην Ελλάδα, ξεκίνησε ένας Γολγοθάς και κάναμε κάποια ταξίδια στην Ιταλία διότι μόνο εκεί θεραπεύεται και υπήρχε φόβος μην χαθεί το μάτι. Ήταν πολύ κοστοβόρο και χρονοβόρο. Με την ευκαιρία, δείτε το συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας της Κασσιωπίας.
Η θεραπεία του μικρού Άγγελου μέσω της πίστης και της εκκλησίας
Ενάμιση χρόνο μετά, όταν γίνονταν ειδικές χημειοθεραπείες βλέπαμε πως ήταν ενεργός ακόμη ο όγκος στο μάτι. Στο εξάμηνο υπήρξε μια παύση του όγκου. Είχα πάει στα καράβια για να βγάλω λεφτά για να τα καταφέρουμε.
Τυχαία γνωρίζω ένα παιδί και με στέλνει στον π Παρθένιο και πήγα στην Εκκλησία του Αγίου Παρθενίου στο Κερατσίνι και ο Άγγελος πήγε κατευθείαν στον πατέρα. Μας έδωσε μεγάλη ψυχική δύναμη . Μετά το προσκύνημα το παιδί δεν ξαναεμφάνισε κανένα πρόβλημα, όλα είναι άψογα και ο όγκος μέσα είναι νεκρός πλέον.
Μεγαλειώδες Θαύμα: «Μέσα σε ένα βράδυ εξαφανίστηκε ο όγκος από το χέρι μου»
Συγκλονίζει το μεγαλειώδες θαύμα που έζησε ένας άντρας πριν χρόνια, όταν μέσα σε ένα βράδυ εξαφανίστηκε ο όγκος από το χέρι του. Δείτε παρακάτω την ιστορία του.
«Το όνομα μου είναι Γεώργιος Τσαγκαρινός και κατάγομαι από τη Σύμη, όμως γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρόδο. Το 1954 σε ηλικία δέκα ετών, προσβλήθηκα απο οστεομελίτιδα. Στο δεξιό μου ώμο παρουσιάστηκε ένας μικρός όγκος σε μέγεθος φακής, ο οποίος συνεχώς μεγάλωνε.
Μετά από οκτώ μήνες έφτασε στο μέγεθος ενός μανταρινιού. Το χέρι μου δεν μπορούσε να κινηθεί ούτε χιλιοστό, διότι σφάδαζα από τους πόνους.
Ο πατέρας μου με πήγε και έκανα εξετάσεις, οι οποίες απέδειξαν την ύπαρξη της οστεομελίτιδας. Έκανα εισαγωγή τότε στην κλινική του Λαζάρου στη Ρόδο και οι γιατροί, αφού έκαναν συμβούλιο, απεφάνθησαν ότι έπρεπε να εγχειριστώ.
Το χέρι μου στο μεταξύ ήταν δεμένο με μαντήλι από τον λαιμό, γιατί στην παραμικρή κίνηση, όπως ανέφερα πονούσε φοβερά.
Την παραμονή της εγχειρήσεως το βράδυ, με ετοίμασαν οι νοσοκόμες για την επόμενη. Γύρω στις επτά το άλλο πρωί ξύπνησα και ασυναίσθητα κούνησα το χέρι μου μέσα από το μαντίλι. Διαπίστωσα ότι δεν πόνεσα καθόλου.
Έβαλα το αριστερό μου χέρι στον δεξιό μου ώμο που υπήρχε ο όγκος και με έκπληξη είδα οτι ο όγκος που χρειάστηκε οκτώ μήνες για να φτάσει σε αυτό το μέγεθος, εξαφανίστηκε ξαφνικά σε μια νύκτα.
Ο χειρούργος Κ. Λάζαρος μόλις είδε το χέρι μου χωρίς τον όγκο, έκανε τον σταυρό του και είπε:» θαύμα»!!!
Η συνέχεια του θαύματος που κόβει την ανάσα
Όταν σε λίγο ήλθαν οι δικοί μου για να μου συμπαρασταθούν στην εγχείρηση που επρόκειτο να κάνω και φυσικά δεν έκανα, έμαθα ότι ο πατέρας μου όλη την προηγούμενη νύχτα είχε μπροστά του το Εικόνισμα του Ταξιάρχη μας και γονατιστός με δάκρυα παρακαλούσε μέχρι το πρωί τον Μεγαλόχαρο, να βοηθήσει στην επέμβαση.
Φοβόταν ότι θα έχανα το χέρι μου, γιατί τα χρόνια εκείνα η ιατρική δεν είχε εξελιχθεί όπως σήμερα. Σήμερα, θεωρώ και εγώ ότι ήταν το πιθανότερο.
Ο Μεγαλόχαρος άκουσε τις δεήσεις και παρακλήσεις του πατέρα μου και όχι μόνο περευρέθη στην εγχείρηση, αλλά την έκανε μόνος Του. Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου και του Ταξιάρχου μας του Πανορμίτη, που μεσίτευσε στον Κύριο και έκανε το θαύμα Του.
Από τότε και μέχρι και σήμερα, όσα προβλήματα κι αν παρουσιάστηκαν στην ζωή μου, επικαλούμαι πάντα την βοήθεια του Ταξιάρχη μας. Πάντα μου συμπαραστεκόταν και λύνονταν όλα. Είναι ο Προστάτης μου, τον προσκυνώ και τον δοξάζω.»