Θρήνος στην κηδεία του Αντώνη: «Δε θα ξεχάσουμε ποτέ ότι αυτός ο άνθρωπος βοήθησε όποιον είχε ανάγκη χωρίς να έχει τόσες δυνατότητες» – Ανατρίχιασαν οι επικήδειοι (photos)
«Έζησε αθόρυβα, αλλά έφυγε εκκωφαντικά»
Σε κλίμα βαθιάς οδύνης κηδεύτηκε ο Αντώνης Καρυώτης στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης, το πρωί της Παρασκευής (8/9).
Από όλα τα μέρη της Κρήτης βρέθηκε κόσμος προκειμένου να αποχαιρετήσει το παλικάρι που έχασε τη ζωή του το βράδυ της Τρίτης όταν σπρώχθηκε στον καταπέλτη του «Blue Horizon» στον Πειραιά από μέλη του πληρώματος, με αποτέλεσμα να πέσει στη θάλασσα και να πνιγεί.
Ρίγη συγκίνησης σκόρπισαν οι επικήδειοι που εκφωνήθηκαν κατά τη διάρκεια της κηδείας του 36χρονου Αντώνη. Στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας, πλήθος κόσμου είχε καταφτάσει για να απευθύνει το ύστατο χαίρε στον αδικοχαμένο Αντώνη.
Όπως αναφέρει το cretalive.gr, αμέσως μετά την τέλεση της κηδείας ο δήμαρχος Αγίου Νικολάου, Αντώνης Ζερβός, εκφώνησε τον επικήδειό του κάνοντας λόγο για όλα τα τεράστια προβλήματα της κοινωνίας που ανέδειξε ο θάνατος του 36χρονου.
Δε θα ξεχάσουμε ποτέ ότι αυτός ο άνθρωπος βοήθησε όποιον είχε ανάγκη
«Ο Αντώνης έζησε αθόρυβα αλλά έφυγε εκκωφαντικά. Βάζοντας στο τραπέζι με μιας όλα τα ζητήματα που έχει η σημερινή κοινωνία», τόνισε ο κ. Ζερβός και συνέχισε: «Πρώτα απ’ όλα, την απουσία ανθρώπων, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ότι ήταν άνθρωπος αυτός που τον έσπρωξε και τον έσπρωχνε για να πνιγεί, γιατί ήξερε ότι εκεί που θα κατέληγε ούτε ο καλύτερος κολυμβητής δε θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα απόνερα της προπέλας αυτού του τεράστιου πλοίου.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ο καπετάνιος έβλεπε, αλλά έφυγε. Εδώ κάποιες φορές άνθρωπος στη θάλασσα, σταματούν οι μηχανές και ψάχνουν. Εδώ ούτε σωσίβιο δεν πετάχτηκε. Η ανεπάρκεια, η αδυναμία των λιμενικών αρχών να ελέγχουν τον χώρο του μεγάλου λιμανιού; Κι αυτό είναι παρόν».
«Δε θα ξεχάσουμε ποτέ το δικό σου χαμόγελο»
Νωρίτερα, ο Μητροπολίτης κ. Γεράσιμος, που ιερούργησε στην κηδεία του 36χρονου Αντώνη, μίλησε για την προσωπικότητα και το ήθος του εκλιπόντος.
«Δε θα ξεχάσουμε ποτέ το δικό του χαμόγελο, την καλοσύνη και την αγάπη που είχε για τον κόσμο και τα παιδιά. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ πόσο προστάτευε τους νέους ανθρώπους προειδοποιώντας τους και λέγοντας στους γονείς τους να προσέξουν κάποια πράγματα. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ ότι αυτός ο άνθρωπος βοήθησε όποιον είχε ανάγκη χωρίς να έχει τόσες δυνατότητες.
Από τη θέση αυτή, ως εκκλησία, θα προσευχόμαστε πάντα για τον αδερφό μας, που αναχωρεί σήμερα στην αρχή του νέου εκκλησιαστικού έτους και τον προπέμπουμε στην αιωνιότητα κατά την ημέρα που εορτάζουμε την πρώτη μεγάλη θεομητορική εορτή, την εορτή της γεννήσεως της Παναγίας και αυτή τη χαρά που προσέφερε η μητέρα του Κυρίου μας σε όλους μας, να γεμίσει και τις καρδιές των αδερφών, των συγγενών, των φίλων και όλων για την απώλεια του δικού μας Αντωνίου. Ας είναι αιωνία η μνήμη του».