Γιατί πεθαίνουν οι δημοσιογράφοι σαν τον Βασίλη Λυριτζή;

Με το Βασίλη Λυριτζή δεν γνωριζόμασταν. Μου έριχνε 12 χρόνια και στην ηλικία και στο επάγγελμα!

Με το Δημήτρη Οικονόμου όμως ανήκουμε στην ίδια γενιά δημοσιογράφων! Με το Δημήτρη καλύπτομαι μαζί το ελεύθερο ρεπορτάζ όταν ο σημερινός παρουσιαστής ήταν τότε δημοσιογράφος στο ραδιοφωνικό σταθμό flash.

Ακόμη μεγαλύτερη και φιλική σχέση είχα τότε με τη σύζυγό του Δημήτρη Οικονόμου την Αλεξία Κουλούρη. Μαζί δουλεύαμε στην πρώτη γενιά των δημοσιογράφων της ελεύθερης τηλεόρασης στο τότε κανάλι του ΣΚΑΙ.

Η δουλειά μας και η δική μου και της Αλεξίας και του Δημήτρη ήταν το ελεύθερο ρεπορτάζ. Ήμασταν τα παιδιά εκείνα που από τα 20 μας χρόνια καθημερινά και τουλάχιστον για πάνω από 14 ωρες βρισκόμασταν στους δρόμους του ρεπορτάζ στα δελτία των ειδήσεων.

Γράφω αυτό το άρθρο σήμερα με αφορμή το θάνατο του Βασίλη Λυριτζή για να θυμίσω τους θανάτους των φίλων μας δημοσιογράφων που σήμερα δεν είναι μαζί μας.

Πρώτος έφυγε απ’ τη ζωή ο Δημήτρης Σαλέπης ένα αλάνι της δημοσιογραφίας γνωστό μέλος της κλίκας με Τάσο Δούση και Ζαφίρη Σπυριδάκη. Μετά έφυγε ο Πάνος Σταματόπουλος μια ψυχάρα του ρεπορτάζ φίλος μου και εξαιρετικό παιδί. Στην συνέχεια μας άφησε το κολλητάρι μου ο Βασίλης Διαμαντοπουλος.

Ο Βασίλης μέλος της παρέας μας ήταν κορυφαίος οικονομικός συντάκτης και έκανε τρομερό δίδυμο στο χιούμορ με τον Παναγιώτη Στάθη του δικαστικού ρεπορτάζ.

Αυτά τα παιδιά που ποτέ δε γράφτηκε ρεπορτάζ για το θάνατό τους έφυγαν απ’ τη ζωή πολύ νωρίς. Σχεδόν όλοι τους μας άφησαν στο άνθος της ηλικίας τους χωρίς να μπορέσουν να χαρούν τα παιδιά τους και τις γυναίκες τους.
Θα μπορούσα να φέρω κι άλλους φίλους μου γνωστούς δημοσιογράφους που έφυγαν πολύ γρήγορα από τη ζωή.

Θέλω να ξέρετε ότι όταν μιλάτε για δημοσιογράφους του μάχιμου ρεπορτάζ μιλάτε για ανθρώπους που έχουν περάσει πολλά και έχουν δουλέψει για 10 ζωές.

Το επάγγελμα του δημοσιογράφου, ιδιαιτέρως του μάχιμου είναι πολύ σκληρό. Είναι τόσο σκληρό και τόσο άκαρδο παίρνει ο μαζί του τα καλύτερα παιδιά. Από τη δική μου την παρέα δημοσιογράφων που ξεκινήσαμε τότε στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ του Star και του Mega από τα 15 άτομα ζούμε μόνο 3.

Η θνησιμότητα γενικά στο επάγγελμα των δημοσιογράφων στην Ελλάδα είναι τα 55 χρόνια!

Το στρες το άγχος οι αγωνίες που περνάνε οι δημοσιογράφοι καθημερινά δεν περιγράφονται. Είμαι εκτός λογικής και περιγραφής!

Ζούμε πολλά ζούμε έντονα αλλά δυστυχώς ζούμε και λίγο.

Μπορεί κάποιοι να θεωρούν τους δημοσιογράφους σκληρός και αδίστακτους. Έχω να σας μιλήσω όμως για 13 ιστορίες ανθρώπων που μόνο σκληροί και αδίστακτοι δεν ήταν…

Για σας ρε μάγκες! Θα ξανά βρεθούμε κάποτε για να στήσουμε αυτά τα τρελά γλέντια που κρατούσαν μέχρι τα ξημερώματα. Σας θυμάμαι κάθε μέρα…

Για περισσότερα άρθρα γνώμης και απόψεις του AthensMagazine.gr δείτε εδώ