Ευγενία Μανωλίδου: Crazy girl

Ξινή, συντηρητική, μεγαλομπεμπέκα, αντιπαθητική, εγωίστρια, καβαλημένο καλάμι, πονηρή και, πάνω απ’ όλα, εγωπαθής. Αυτά είναι μόνο λίγα, από τα όσα άκουσα όταν είπα πως θα ήθελα να πάρω συνέντευξη από την Ευγενία Μανωλίδου. Για εμένα αυτή η γυναίκα είναι το μοναδικό φρέσκο πρόσωπο που έχει σήμερα η ελληνική τηλεόραση. Πριν την γνωρίσω μου έβγαζε μια γυναίκα με πάθος, άποψη, καλλιέργεια, ομορφιά και έντονη προσωπικότητα! Αν άλλαξα γνώμη; Θα το διαπιστώσετε, διαβάζοντας τη συνέντευξη.

Θέλω να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα για όλους εσάς που θα ξεκινήσετε να διαβάζετε τη συνέντευξη που πήρα από την Ευγενία Μανωλίδου. Μου έβγαλε το λάδι, με ταλαιπώρησε απίστευτα στην προσπάθειά μου να την πείσω για να κάνουμε τη συνέντευξη face to face. Ήθελε να αποφύγει το διάλογο και προτιμούσε την εύκολη λύση της ερώτησης-απάντησης μέσω e-mail. Της ξεκαθάρισα ότι δεν γίνεται να κάνουμε συνέντευξη δημοσίων σχέσεων και τελικά την έπεισα με τα χίλια ζόρια να συναντηθούμε και να έχουμε παρέα το κασετοφωνάκι μου. Η συνέντευξη υπήρξε επεισοδιακή και ήρθαμε πολλές φορές σε φοβερή κόντρα. Τελικά, νομίζω ότι η Ευγενία μου μίλησε ειλικρινά και έβγαλε τον πραγματικό εαυτό της στο Athens Magazine.

Κυρία Μανωλίδου, χάρηκα πάρα πολύ που ήρθα στο σπίτι σας και σας γνωρίζω σε προσωπικό επίπεδο.

Κι εγώ χαίρομαι που σας γνωρίζω.

Είστε πολύ λαμπερός άνθρωπος. Νομίζω έχουμε να πούμε πολλά. Θέλω να ξεκινήσω όμως λίγο χαλαρά. Πού μεγαλώσατε;

Στην Αθήνα, στο Νέο Ψυχικό. Πήγαινα σχολείο στο Παλαιό Ψυχικό. Αυτή ήταν η περιοχή μου, η  γειτονιά μου.

Από γονείς, πλούσιους, φτωχούς

Όχι, μια μέση κατάσταση.

Ο μπαμπάς σας τι δουλειά έκανε;

Ο μπαμπάς μου ήταν βιομήχανος, αλλά πέθανε όταν ήμουν 14 χρονών. Δεν ήταν από τους δυνατούς επιχειρηματίες – ήταν σε μια μέση κατάσταση – την οποία δεν είχε φροντίσει να οργανώσει τόσο καλά με αποτέλεσμα από τη στιγμή που πέθανε και μετά να έχουμε τρομερά οικονομικά προβλήματα.

Η μαμά;

Η μαμά μου ήταν υπάλληλος στην τράπεζα με διευθυντικές όμως θέσεις, στην Αγροτική και μετά στην Eurobank.

Ο μπαμπάς σας σάς άφησε χρέη δηλαδή;

Άφησε μια κατάσταση πάρα πολύ δύσκολη, την οποία δεν θέλω καν να θυμάμαι. Εγώ δεν έχω μιλήσει ποτέ γι΄ αυτά.  Ξέρετε, έχω μεγαλώσει πολύ δύσκολα και αυτό που φαίνεται στην τηλεόραση με καμία δύναμη δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητά μου.

Ταλαιπωρηθήκατε δηλαδή όπως το λέτε. Για να λέτε «δεν θέλω να το θυμάμαι καν»…

Κοιτάξτε, η μητέρα μου είχε φροντίσει να μην μας περάσει πάρα πολύ όλη αυτή την κατάσταση, μόνης της το πάλεψε – και είναι αξιέπαινη γι’ αυτό – απλά επέμενε πάρα πολύ στο να είμαστε συνεπής στις υποχρεώσεις μας τις μαθητικές αρχικά και μετά τις σπουδές. Και βεβαίως όλα τα εξωσχολικά μαθήματα τα οποία εγώ ειδικά έκανα από πάρα πολύ μικρή.

Αυτό μου θυμίζει ξέρετε λίγο παλιές ελληνικές ταινίες.

Όχι δεν θέλω να το δραματοποιήσω τόσο πολύ. Με έκανε να συνειδητοποιήσω το πόσο πολύ δύσκολη είναι η ζωή.

Αλλαγή συμπεριφορών είχατε από φίλους, γνωστούς;

Όχι, δεν είχαμε τέτοια γιατί γενικά ήμασταν πολύ κλειστή οικογένεια. Δεν είχαμε πολύ μεγάλη κοινωνική ζωή.

Φεύγουμε από αυτή την περίοδο. Ήσασταν από πάντα έτσι, από τα νεανικά σας χρόνια, όμορφη, θελκτική γυναίκα;

Όχι.

Τι, ήσασταν ασχημόπαπο;

Όχι ακριβώς, απλώς δεν πρόσεχα τον εαυτό μου τόσο πολύ. Όταν τελείωσα το σχολείο ξεκίνησα τις σπουδές μου, μετά πολύ γρήγορα παντρεύτηκα, γενικώς δεν ήθελα να επιδεικνύομαι πάρα πολύ.

Είχατε γνώση του εαυτού σας, ότι ήσασταν μια καλοβαλμένη γυναίκα;

Όχι, γιατί αυτό που με ενδιέφερε πάντα από πολύ μικρή – και έτσι είχα μάθει από το σπίτι μου – ήταν ότι η ομορφιά είναι κάτι επιφανειακό και πρόσκαιρο και προσπαθούσα να καλλιεργήσω άλλα πράγματα,  το μυαλό μας και τη ψυχή μας και πάνω απ’ όλα τη γνώση, γιατί η γνώση – αυτό που μου είχαν μάθει από πολύ μικρή – είναι δύναμη κι όχι η ομορφιά.

Το πρώτο φλερτ πότε ήταν, θυμάστε;

Εκεί γύρω στα 15-16.

Το πρώτο ραντεβού;

Εκεί κάπου στα βόρεια προάστια. Στην Κηφισιά πηγαίναμε πάντα.

Θυμάστε πού πήγατε πρώτο ραντεβού στη ζωή σας;

Τα θυμάμαι αλλά δεν αισθάνομαι πολύ καλά να  μιλάω τώρα γι’ αυτά, τόσες πολλές λεπτομέρειες όσον αφορά την παιδική μου ηλικία.

Η εφηβεία δεν είναι παιδική ηλικία.

Για εμένα πια είναι πάρα πολύ μακριά.

Θέλετε να κρατήσετε ένα κομμάτι του εαυτού σας κρυφό;

Όχι κρυφό, αλλά οι άνθρωποι που θέλω να ξέρουν γι’ αυτή την ηλικία την ξέρουν ήδη. Δεν χρειάζεται να την μάθουν και οι υπόλοιποι.

Όταν φωτογραφίζεστε μαζί με τα παιδιά σας για lifestyle  περιοδικά τύπου OK, Hello και Life&Style, τότε δεν σας ενοχλεί που ο κόσμος μπαίνει στη ζωή σας μέσω του φακού;

Δεν έχω ποτέ φωτογραφηθεί στο σπίτι μου με την οικογένειά μου.

Ποτέ; Αυτό που είχαμε στο ΟΚ και στο Hello τι ήταν;

Αυτό ήταν πριν το γάμο, μόνη μου εγώ με τα παιδιά σε ένα κτήμα και ο λόγος που φωτογραφήθηκαν τότε τα παιδιά ήταν γιατί αφ’ ενός μου το ζητούσαν πάρα πολύ επίμονα – όχι τα παιδιά – αφ’ ετέρου γιατί ήξερα ότι ούτως ή άλλως σε μια εβδομάδα ήταν ο γάμος οπότε θα τα τραβούσαν φωτογραφίες.

Νομίζω πως αυτό δεν είναι δικαιολογία. Έχω την εντύπωση ότι παλαιότερα τουλάχιστον δεν είχατε ιδιαίτερη αντοχή στην πίεση των Μέσων.

Τώρα πια έχω. Τότε δεν είχα.

Σας επηρεάζουν τα κοινωνικά πράγματα που συμβαίνουν στη χώρα; Δηλαδή, μια απεργία μεγάλη, μια κοινωνική αναταραχή;

Όχι. Αυτά που καταγράφω έχουν να κάνουν με τα συναισθήματα. Σίγουρα μπορεί όλες αυτές οι κοινωνικές αναταραχές να επηρεάζουν την καθημερινότητά μου ή να επηρεάζουν μια συζήτηση ή να επηρεάζουν την πραγματικότητα. Αυτά που γράφω εγώ δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, είναι πολύ πιο εσωτερικά.

Αυτή η τόσο μεγάλη αγάπη σας για τη μουσική δεν σας έφτασε σε σημείο πνευματικής μονομέρειας; Δηλαδή σε μια πνευματική εσωτερίκευση δική σας;

Πολλές φορές.

Και πώς το αντιμετωπίσατε;

Δεν με ενδιέφερε να το αντιμετωπίσω. Ποτέ δεν είχα πολλούς φίλους, ποτέ δεν είχα μεγάλο κοινωνικό κύκλο. Δεν με ενδιάφερε να έχω πολλούς φίλους.

Δεν ήσασταν άνθρωπος της παρέας;

Μου αρέσει πολύ η παρέα, αλλά δεν την επιδιώκω. Όταν υπάρχει η παρέα περνάω πολύ καλά, μιλάω με όλο τον κόσμο…

Εσωστρεφής, δηλαδή, με άλλα λόγια.

Μ’ αρέσει να γνωρίζω κόσμο, μ’ αρέσει να γνωρίζω τις ψυχές των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρέφομαι, αλλά δεν το επεδίωξα ποτέ και δεν το επιδιώκω. Όταν γίνεται όμως το απολαμβάνω.

Δεν μου λέτε, αυτός ο γάμος – που το έχετε ξαναπεί και το είπατε και σε εμένα τώρα – στα είκοσί σας χρόνια ήταν μια διέξοδος εσωτερική σας;

Ήταν μια επανάσταση. Μπορεί υποσυνείδητα να ήταν, αλλά δεν είπα ποτέ «θέλω να φύγω από αυτή την κατάσταση και γι’ αυτό θα παντρευτώ». Καθόλου. Έτυχε να γίνει και το ρισκάρισα. Ήταν ένα ρίσκο, ένα μεγάλο ρίσκο το οποίο θα μπορούσε να μου είχε βγει… Ήταν ένα ολέθριο λάθος το να παντρευτείς σε μια πολύ μικρή ηλικία έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζεις καθόλου.

Και έναν άνθρωπο αρκετά μεγαλύτερό σας. Αυτό πώς το κάνατε; Μπορείτε να μου το εξηγήσετε; Δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω.

Ούτε κι εγώ τώρα πια. Εάν είχα την εμπειρία που έχω τώρα σε καμία περίπτωση δεν θα το έκανα και αποτρέπω και πολλά κορίτσια που με ρωτάνε ή και πολλές φίλες μου που αργότερα λέγανε για σχέσεις που είχαν με ανθρώπους πολύ μεγαλύτερους. Τους αποτρέπω να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια με κάποιον άνθρωπο πολύ μεγαλύτερό τους.

Είχατε μια μεγάλη διαφορά ηλικίας. Σημασία δεν έχει το πόσο, σημασία έχει ότι το έχετε μετανιώσει.

Όχι, δεν το έχω μετανιώσει. Έτυχε να πέσω σε έναν άνθρωπο που δεν μου έκανε κακό καταρχήν. Ήταν μια σχέση περισσότερο πνευματική και εσωτερική παρά οτιδήποτε άλλο. Δηλαδή δεν είναι τυχαίο ότι εγώ παντρεύτηκα έναν άνθρωπο ο οποίος είναι πολύ μεγάλος καλλιτέχνης.

Θαμπωθήκατε δηλαδή.

Μιλάγαμε πολύ.

Δεν κάνατε τίποτε άλλο όμως…

Μιλάγαμε πολύ και για πράγματα που εγώ είχα ανάγκη να μάθω και να ακούσω και να ταξιδέψω γιατί μέσα σε ένα σπίτι με μια μαμά η οποία προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με δύο παιδιά πάρα πολύ δύσκολα, δεν είχε τον καιρό να ασχοληθεί με τις ανάγκες τις εσωτερικές μας  και είναι πολύ κατανοητό ότι δεν είχε ανάγκη. Το ότι εγώ καθόμουν λοιπόν σε ένα δωμάτιο και διάβαζα ποίηση κι έγραφα ήταν εντελώς αντίθετο με τον αγώνα της μάνας. Οπότε εγώ ξαφνικά βλέπω έναν άνθρωπο που… Για παράδειγμα, ενώ όλοι μου έλεγαν τι ωραίο πιάνο που έπαιζα, τι ωραία μουσική που έγραφα, κανένας δεν ασχοληθεί ποτέ γιατί γράφω μουσική, τι είναι αυτά που γράφω ή να μου πει «να ακούσω αυτά που γράφεις»…

Καλά το έπαιξε…

Και ξαφνικά εμφανίζεται αυτός ο άνθρωπος από το πουθενά και μου λέει «το βρίσκω φανταστικό το ότι γράφεις μουσική», «το βρίσκω εξαιρετικό ότι μια κοπέλα στην ηλικία σου, που θα μπορούσες να κάνεις οτιδήποτε άλλο…».

Γενικά αυτό είναι το κόλπο για να ρίχνεις μικρότερες…

Δεν ξέρω για τις άλλες, αλλά σε εμένα δούλεψε πολύ. Ναι, γιατί ήταν ένας καλλιτέχνης…

Και τι σας έκανε κλικ και παύσατε να το σκέφτεστε αυτό;  Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες προσωπικές. Εννοώ το κλικ του μυαλού μιας γυναίκας.

Ήταν η πάρα πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας. Ήταν το χάσμα των γενεών, υπήρξε χάσμα γενεών.

Νιώθατε ότι μπορεί να μαραθείτε κιόλας; Σας άνθρωπος, εσωτερικά.

Όχι, ένιωθα ότι εγώ προχωρούσα μπροστά κι εκείνος έμενε στάσιμος.

Μάλιστα. Πάμε σε ένα άλλο θέμα, την προσωπικότητά σας. Πολλοί μου είπαν να σας ρωτήσω πόσο αληθινή είστε. Αυτό που δείχνετε είναι αυτό ή όχι;

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που δείχνω, δεν ξέρω.

Παίζετε ρόλο, δηλαδή; Αυτό θέλω να πω.

Σε ποια από όλες τις περιπτώσεις;

Σε όλες. Κοιτάξτε, η τηλεόραση…

… Δεν μπορώ να ανοίξω τη ψυχή μου στην τηλεόραση. Δεν μπορώ να ανοίξω τη ψυχή μου στον τηλεφακό. Εγώ απλά κάνω μια δουλειά.

Παίζετε ένα ρόλο εκείνη τη στιγμή δηλαδή.

Κάνω τη δουλειά μου. Διαφορετικά φέρεσαι σε μια συνέντευξη, σε μια εκπομπή που θα μιλήσεις σαν Ευγενία και διαφορετικά θα φερθείς σε μια εκπομπή όπου καλείσαι να κάνεις μια δουλειά. Εξαρτάται. Αλλιώς είμαι στις συνεντεύξεις μου, αλλιώς είμαι σε ένα show, αλλιώς είμαι σε μια εκπομπή.

Πότε είσαστε αυτός ο άνθρωπος που πραγματικά είναι η Ευγενία η Μανωλίδου;

Στις συνεντεύξεις μου.

Δεν συμφωνώ καθόλου στις συνεντεύξεις σας δεν λέτε απολύτως τίποτα για τη ζωή σας και την πραγματικότητα. Διάβασα τις περισσότερες και δε βρήκα ούτε ένα στοιχείο αληθινό για την πραγματική Ευγενία.

Ευχαριστώ πολύ που μπήκατε στον κόπο! Να όμως που σήμερα σας διαψεύδω και κάνουμε μια συνέντευξη ζωντανή και σας προκαλώ να με ρωτήσετε ό,τι θέλετε. Θα σας απαντήσω με απόλυτη ειλικρίνεια.

Το ερώτημα είναι λοιπόν αν σήμερα είστε ο εαυτός σας στην τηλεόραση.

Αυτό είναι κάτι που δεν το ψάχνω καθόλου κ. Δούση.  Εγώ την τηλεόραση δεν θέλω να την βάλω ούτε μέσα στη ζωή μου ούτε μέσα στη ψυχή μου. Εγώ κάνω μία δουλειά! Για εμένα το πλατό είναι το γραφείο μου. Πηγαίνω, κάνω τη δουλειά μου και επιστρέφω στο σπίτι μου χωρίς να παίρνω δουλειά για το σπίτι. Τα αφήνω όλα απέξω. Άλλος κόσμος εκεί, άλλος κόσμος εδώ.

Η τηλεόραση είναι μία δουλειά και λέτε πως την αφήνετε έξω από το σπίτι σας. Και όταν ήσασταν όμως μαέστρος ήταν μια δουλειά. Τότε παίρνατε δουλειά για το σπίτι;

Αυτό είναι η ψυχή μου.

Άρα στην τηλεόραση δεν δίνετε τη ψυχή σας.

Ναι, γιατί να δώσω τη ψυχή μου; ποιος θα το καταλάβει; Ποιον ενδιαφέρει; Ακούστε. Για εμένα η τηλεόραση είναι κάτι το πρόσκαιρο, κάτι το επιφανειακό, το οποίο ξέρω ότι πάρα πολύ γρήγορα θα τελειώσει. Εμένα δεν με ενδιέφερε ποτέ να κάνω τηλεόραση, δεν ξεκίνησα την πορεία μου την επαγγελματική, τη σταδιοδρομία μου θέλοντας να κάνω κάτι στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ήρθε ξαφνικά στη ζωή μου και είμαι πολύ σίγουρη ότι όπως ξαφνικά ήρθε και τόσο ξαφνικά θα φύγει.

Δεν γίνεται να είστε τόσο καλή σε αυτό που κάνετε και να μην δίνετε ένα κομμάτι του εαυτού σας. Πιστεύω ότι απλά αυτό είναι το προσωπικό σας παραμύθι για να κοιμάστε καλά το βράδυ.

Δεν ξέρω τι είναι και πώς, αλλά είναι έτσι όπως σας τα λέω. Μόνον εκεί που χρειάζεται στην τηλεόραση δίνω ένα μικρό εσωτερικό μου κομμάτι. Ακούστε να σας πω. Είναι τελείως διαφορετικό. Το θέμα της ψυχής είναι κάτι πάρα πολύ βαθύ και εσωτερικό. Δεν μπορώ εγώ να αναφέρω τη ψυχή και τον εσωτερικό μου κόσμο και να τον βγάλω στην τηλεόραση.

Όταν χορεύετε στο Dancing with the stars δεν βγάζετε τη ψυχή σας;

Όχι.

Τι βγάζετε;

Αυτό που βλέπετε είναι κάτι πάρα πολύ συγκεκριμένο, είναι προϊόν τεράστιας δουλειάς και δεν προλαβαίνω να κάνω τόσες πολλές πρόβες έτσι ώστε εκείνη τη στιγμή επάνω στο πλατό να το απολαύσω. Ο χρόνος είναι πάρα πολύ περιορισμένος, οι απαιτήσεις είναι τεράστιες κι εγώ εκεί εκτελώ σαν ρομπότ όλα αυτά που μου έχει πει ο δάσκαλός μου. Εγώ μετράω εκείνη τη στιγμή, δεν ακούω τη μουσική. Δεν αφήνομαι, δεν απολαμβάνω  κι όλα αυτά που βλέπετε – και το χαμόγελο και οι κινήσεις και όλο αυτό – είναι προϊόν καθοδήγησης.

Υπάρχει ένας άνθρωπος από δίπλα που μου λέει ακριβώς τι να κάνω και πώς να το κάνω για να φανώ κάπως καλά. Αυτό είναι. Δεν είναι τίποτε άλλο.

Το έχετε κάνει λες και είναι το τίποτα, το μηδέν.

Όχι, είναι πολύ σημαντικό, αλλά δεν έχει σχέση με τη ψυχή όλο αυτό. Μ’ αρέσει, δεν τρελαίνομαι, δεν πεθαίνω, δεν δίνω δηλαδή το 100%. Το κάνω έτσι δεν ξέρω κι αν αξίζει να δώσω το 100% του εαυτού μου γιατί φοβάμαι ότι όταν θα τελειώσει θα μείνει ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου εκεί το οποίο θα δυσκολευτώ πάρα πολύ να μαζέψω πίσω. Δεν θέλω να δείτε τίποτα. Δεν με ενδιαφέρει να δείτε κάτι παραπάνω. Προσπαθώ να είμαι όσο πιο κόσμια μπορώ, να είμαι όσο γίνεται πιο αξιοπρεπής, πιο εντάξει – πολλές φορές δεν τα καταφέρνω …

Αγία…

Όχι, δεν είμαι αγία καθόλου. Αλλά εγώ στα είκοσι έκανα παιδιά. Αυτά μαζεύτηκαν σε χρόνο dt χωρίς να το καταλάβω.

Θα κάνετε όλες τις αλητείες μαζί στην πορεία, θυμηθείτε που σας το λέω.

Δυστυχώς αυτό για τις αλητείες το φοβάμαι κι εγώ (γέλια).

«Στιγμή της αλήθειας». Απολογηθείτε.

Καταρχήν αν είχα λίγη περισσότερη εμπειρία ουδέποτε υπήρχε περίπτωση να απολογηθώ γι’ αυτό το πρόγραμμα.  Εγώ εκλήθη να κάνω μια δουλειά την οποία έκανα, και την έκανα καλά. Τελεία. Γιατί να απολογηθώ; Δικό μου concept  ήταν; Εγώ το αγόρασα; Εγώ το εφηύρα;  Σε οποιαδήποτε χώρα έχει παιχτεί το παιχνίδι αυτό, ουδέποτε έχουν καλέσει την παρουσιάστρια να απολογηθεί για το πρόγραμμα. Και παίζεται ακόμα σε πάρα πολλές χώρες.

Κυρία Μανωλίδου, δεν είσαστε μια οποιαδήποτε παρουσιάστρια. Σας διαφεύγει αυτό. Σας διαφεύγει ότι δεν είσαστε ο Μικρούτσικος.

Αυτό δεν μπορείτε να το ξέρετε το τελευταίο.

Ότι δεν είσαστε ο Μικρούτσικος;

Όχι, ότι δεν θα ασχολιόταν κανένας αν δεν το έκανα εγώ.

Όχι, δεν θα ασχολιόντουσαν. Θα έλεγαν απλά ο «κιτρινιάρης» που έκανε αυτή την «κιτρινιά». Τώρα αν το «λουλούδι» να κάνει «κιτρινιά», αυτό είναι που ιντριγκάρει.

Ευχαριστώ για το «λουλούδι»…. (γέλια)

Για να σας δώσω να καταλάβετε πώς το βλέπει ο κόσμος.

Εντάξει, τελείωσε όμως αυτό. Πάμε παρακάτω.

Πάμε στη σημερινή κατάσταση, στα πράγματα που κάνετε τώρα στην τηλεόραση. (Δεν θα είναι και πολύ δύσκολα αυτά, θα απαντήσετε χαλαρά νομίζω) Από πού θέλετε να ξεκινήσουμε από το «Dancing with the stars» ή από το «Ελλάδα έχεις ταλέντο»;

Η βασική μου παρουσία είναι στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο».

Πώς σας φαίνεται αυτή η δουλειά; Πιστεύετε ότι έχετε τα κριτήρια σας άνθρωπος να κριτικάρετε και να λέτε αν κάποιος έχει ταλέντο ή όχι; Τα προσόντα εννοώ.

Πιστεύω ότι για να με βάλουν στη θέση που με έχουν βάλει θεωρούν ότι σίγουρα κάποια προσόντα τα έχω. Εν τω μεταξύ θεωρώ ότι δεν έχω αδικήσει κάποιον άνθρωπο που έχει πραγματικό ταλέντο μέχρι τώρα και νομίζω ότι αυτό που έχω κληθεί να κάνω το κάνω συμπαθητικά.

Η ερώτησή  μου ήταν άλλη όμως. Εγώ ρώτησα εσάς, δεν ρώτησα αν ο Αντέννα είχε κριτήρια για να σας βάλει εκεί. Εσείς πιστεύετε ότι έχετε τα κριτήρια, τα εφόδια για να κριτικάρετε ή όχι; Αυτή είναι η ερώτησή μου. Σαν άνθρωπος.

Κοιτάξτε, αυτό στη ζωή μου τη φυσιολογική δεν θα το έκανα ποτέ. Δηλαδή το να έρθει κάποιος άνθρωπος στο σπίτι μου και να τον κρίνω δεν θα το έκανα ποτέ. Θα έλεγα τη γνώμη μου και νομίζω ότι και εκεί επάνω αυτό προσπαθώ να κάνω. Απλά να πω τη γνώμη μου. Δεν θεωρώ ότι είμαι κριτής κανενός.

Ναι, αλλά πατάτε κι ένα κουμπί. Τη γνώμη σας τη λέτε.

Ναι, αλλά αυτό είναι  μέσα στο concept του show. Είναι μέρος της δουλειάς μου.

Αυτό λέω. Δεν λέτε απλά τη γνώμη σας. Κρίνετε κι αν ο κόσμος θα περάσει ή όχι.

Είμαι μία εκ των τριών.

Ακριβώς. Άρα η γνώμη σας μετράει.

Μα εννοείται ότι δεν μπορώ στην ίδια κατηγορία να βάλω ανθρώπους που έχουν πραγματικό ταλέντο κι έχουν δουλέψει κι έχουν επενδύσει πάρα πολύ σε αυτό με άλλου που απλά έχουν έρθει για να κάνουν την πλάκα τους. Αυτό κάνω, διαχωρίζω τους μεν από τους δε.

Εκεί παίζετε την κακιά;

Υπάρχουν μερικά shows που δεν θα πήγαινα να τα δω ποτέ και λέω τη γνώμη μου καλή – κακή. Μα είναι δυνατόν τώρα εσείς άνθρωπος ευφυής να θεωρείτε ότι σε ένα show λέμε μόνο αυτά που πρέπει να πούμε; Εάν στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο» ήμουν αυτό που είμαι στην πραγματική  μου ζωή πιστέψτε με, δεν θα είχε κανέναν ενδιαφέρον. Θα ήταν πολύ βαρετό. Το ότι υπερτονίζω κάποια πράγματα είναι μόνο και μόνο γιατί ο κόσμος που είναι εκεί εκείνη τη στιγμή και όλο αυτό το πρόγραμμα που πρέπει να γίνει, θέλουν και κάτι λίγο παραπάνω. Όχι ότι στην πραγματική μου ζωή θα πήγαινα ποτέ να δω και να χειροκροτήσω ένα τέτοιο νούμερο και να πω τι ωραίο που είναι και πόσο μου αρέσει, ποτέ δεν θα το έκανα, αλλά το ότι υπάρχει μια υπερβολή, υπάρχει. Δεν έχει σημασία όμως. Πραγματικά αισθάνομαι σαν να παίζω σε ένα σήριαλ και κάνω την κακιά και έρχεται ο κόσμος και μου λέει «μα γιατί σκότωσες τον κακομοίρη τον κύριο» και μπερδεύομαι.

Δεν είναι λίγο παράξενο σε μια εκπομπή να είσαστε σε κριτική επιτροπή και στην άλλη διαγωνιζόμενη; Δεν είναι λίγο τρελό αυτό το σχήμα; Δηλαδή η Μανωλίδου που μπορεί και τα κάνει όλα και συμφέρει.  Δεν μπερδεύεστε λίγο στη ζωή σας; Σήμερα διαγωνίζομαι, αύριο κριτικάρω.

Γιατί; Μην μου συγκρίνετε την τηλεόραση με τη ζωή.

Κυρία Μανωλίδου, συγγνώμη αλλά η ζωή σας, όπως έχετε καταλάβει, είναι ένα κομμάτι της τηλεόρασης αυτή τη στιγμή είτε το θέλετε εσείς είτε δεν το θέλετε.

Ένα πολύ μικρό κομμάτι.

Κάνετε λάθος.  Θα το αντιληφθείτε όταν θα βγαίνετε από το σπίτι και δεν θα μπορείτε να πάτε στα πενήντα μέτρα.

Ήδη γίνεται αυτό.

Άρα είναι η ζωή σας.

Τους διώχνω όμως.

Καλά, τους διώχνετε δεν τους διώχνετε είναι η ζωή σας. Ούτε για φαγητό δεν μπορείτε να πάτε.

Όχι, αυτοί έχουν μπει μέσα στη ζωή μου, δεν τους έχω βάλει εγώ. Έχει διαφορά!

Ροζ τύπος με στολή μπαλαρίνας ροζ. Εκεί τι έγινε;

Του είπα ότι έχει πολύ χιούμορ αλλά δεν έχει ταλέντο.

Πιστεύετε ότι χρειάζεται θάρρος για να βγει κάποιος στην τηλεόραση με στολή ροζ μπαλαρίνας και να χορέψει;

Του είπα ότι έχει χιούμορ, όχι ότι έχει θάρρος.

Εσείς πιστεύετε ότι θέλει θάρρος; Γενικά, θέλει θάρρος για να κάνουμε στη ζωή μας αυτό που ονειρευόμαστε; Δηλαδή ο άλλος ήθελε να κάνει την μπαλαρίνα και έγινε δημόσιος υπάλληλος ή σκουπιδιάρης ο κακομοίρης.

Δεν νομίζω ότι ήταν το όνειρο της ζωής του να γίνει χορευτής και κατέληξε να είναι δημόσιος υπάλληλος.

Γιατί το λέτε αυτό;

Πραγματικά δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, δεν γνωρίζω αν έχει δώσει συνεντεύξεις, δεν έχω ακούσει τις συνεντεύξεις που έχει δώσει οπότε δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική. Εγώ θεωρώ ότι απλά ήθελε να κάνει το κέφι του εκείνη τη στιγμή.

Μπράβο. Το κέφι του ήθελε να κάνει.

Ε, δεν θέλει θάρρος να κάνεις το κέφι σου!

Κυρία Μανωλίδου, δεν κάνουμε το κέφι μας σήμερα. Όλοι παίζουμε ρόλους, στη ζωή μας, στα επαγγελματικά μας, παντού. Ήταν μια τζούρα ελευθερίας γι’ αυτόν εκείνη τη στιγμή.

Ε, κι εγώ τι έπρεπε να κάνω; Να τον βάλω στην ίδια γραμμή με τους ανθρώπους που τραγουδάνε υπέροχα, που κάνουν καταπληκτικά ακροβατικά; Τι να κάνω;

Έπρεπε – κατά την προσωπική μου γνώμη – να μην το χαρακτηρίσετε πρώτα από όλα γελοίο, διότι μπορεί να φαινόταν γελοίο…

Δεν το θυμάμαι αυτό.

Και έπρεπε να του πείτε «ναι, σε γουστάρω γιατί ήρθες να κάνεις το κέφι σου».

Μα αυτό το λένε οι άλλοι δύο. Αν το έλεγα και εγώ δεν θα είχε ενδιαφέρον…

Λέτε τα άσχημα όμως.

Τι να κάνω; Κάποιος πρέπει να πει και κάτι διαφορετικό. Αν λέγαμε όλοι τα ίδια δεν θα είχε ενδιαφέρον.

Πάμε σε ένα άλλο κομμάτι, το «Dancing with the stars». Πέστε μου γι’ αυτό.

Μου αρέσει πολύ γιατί βγαίνει ένα κομμάτι του εαυτού μου που πραγματικά δεν ήξερα ότι υπήρχε.

Για πέστε μου, τι σας αρέσει εκεί τόσο πολύ; Σας αρέσει ότι εξωτερικεύσετε, ότι είστε ελεύθερη;

Καταρχήν μου αρέσει πολύ περισσότερο η στιγμή της προπόνησης, της δουλειάς και της δημιουργίας από τη στιγμή του show που είμαι πάρα πολύ αγχωμένη, που φοβάμαι τρομερά και που πραγματικά εκείνη τη στιγμή δεν νοιώθω τίποτα απλά με πάρα πολύ τρόμο προσπαθώ να μετρήσω σωστά τα βήματα για να είμαι πάνω στο ρυθμό, να κάνω αυτό που πρέπει να κάνω όσο καλύτερα μπορώ να τα κάνω. Αλλά έχει αλλάξει η καθημερινότητά μου κι αυτό μου αρέσει πολύ. Έστω και για λίγο.

Γεμίζει δημιουργικά ο  χρόνος…

Δεν είχα χρόνο, δημιούργησα χρόνο. Ο χορός μου άρεσε πάρα πολύ πάντα, παρακολουθούσα πολλές παραστάσεις χορού. Βέβαια δεν είχα καμία σχέση με το λάτιν και το ballroom dances, που αυτό ουσιαστικά είναι το Dancing with the stars. Εγώ με το μπαλέτο είχα σχέση,  έκανα μπαλέτο μέχρι τα 17 – από εκεί και πέρα δεν ξαναέκανα – και ως μαθήτρια, δεν είχα φτάσει σε επαγγελματικό στάδιο να κάνω τρομερά πράγματα – ως παιδάκι. Από εκεί και πέρα μου άρεσε ο χορός, όπως μου αρέσουν και όλες οι τέχνες. Είμαι πολύ καλλιτεχνική μέσα μου και στη ζωή μου είμαι πολύ καλλιτεχνική. Και στην καθημερινότητά μου κάνω πράγματα που… Είμαι στη ζωή μου έτσι και μου αρέσει που γίνεται κάτι πάρα πολύ ωραίο από το τίποτα μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Φόβος εκεί μήπως κάνετε κανένα μεγάλο λάθος και ξεφτιλιστείτε στο πανελλήνιο;

Αυτό με φοβίζει πολύ, να πέσω κάτω, να σκοντάψω, να στραβοπατήσω.

Πώς θα νιώσετε; Χάλια;

Ναι. κρίμα είναι. Τόση δουλειά. Έχω μελανιάσει ολόκληρη. Αν με δείτε από τη μέση και κάτω είμαι μελανιασμένη εντελώς. Έχω κουραστεί πάρα πολύ. Είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό. Μ’ αρέσει. Θέλω πάρα πολύ να μείνω όσο γίνεται παραπάνω γιατί μου έχει αλλάξει την καθημερινότητά μου. Για κανέναν άλλο λόγο. Μου αρέσει τόσο πολύ. Σήμερα το πρωί το συζητούσαμε με τον Άδωνη και έλεγα «θα στενοχωρηθώ τόσο πολύ όταν θα τελειώσει το Dancing with the stars». Μου λέει «δεν χαίρεσαι που θα ξεκουραστείς λιγάκι, που θα ξεπρηστούν τα πόδια σου, που έχεις γίνει χάλια, δεν μπορείς να βάλεις μια κοντή φούστα, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα».

Ο Άδωνης που σας βλέπει με τον χορευτή, πώς του φαίνεται;

Αυτό έχει πλάκα γιατί καταρχήν τον Άδωνη τον έχω βάλει σε αυτή τη διαδικασία, δεν τον έχω κρατήσει απέξω. Ξέρει τι κάνω. Έρχομαι σπίτι, του εξηγώ τις φιγούρες, πώς θα είναι, τι θα είναι. Με ξέρει και με ξέρει πως είμαι σαν άνθρωπος μετά από οκτώ χρόνια.

Τι σημασία έχει αυτό; Κι εγώ την ξέρω τη γυναίκα μου αλλά αν την «χουφτώνει» ο άλλος εβδομαδιαίως θα προβληματιζόμουν.

Δεν με «χουφτώνει» κανένας. Σας παρακαλώ! Μην το λέτε τώρα. Και όταν πηγαίνεις σε ένα γιατρό σε πιάνει αλλά δεν σε πιάνει με τρόπο περίεργο. Και ο χορευτής μπορεί να σε πιάσει, αλλά δεν σε πιάνει με τρόπο περίεργο. Οπότε είναι ένα μέρος της προπόνησης και ένα μέρος της δουλειάς… Οποιαδήποτε δασκάλα χορού πάντα μου έπιανε τα πόδια…

… Άλλο σας ρωτάω, εσείς άλλο μου απαντάτε.

Μα δεν είναι σωστό αυτό που λέτε.

Εάν βλέπατε τον Άδωνη να «χουφτώνει» μια χορεύτρια θα σας έλεγα αν είναι σωστό.

Μα φαντάζεστε; Όλοι οι άνθρωποι που είναι εκεί έχουν συντρόφους, συζύγους, φίλους. Μόνο εσείς και κάποια άλλα άρρωστα μυαλά θα το σκεφτόσασταν έτσι. (γέλια)

Dancing with the stars. Υπάρχει αντιπαλότητα, υπάρχει πανηγύρι. Εκτιμάται ότι υπάρχει ανταγωνισμός και άμιλλα σε λογικά επίπεδα ή έχει ξεφύγει το πράγμα;

Κοιτάξτε, όλοι προσπαθούν να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά, εγώ τουλάχιστον, δεν έχω καταλάβει – γι’ αυτό είμαι πραγματικά πάρα πολύ ευτυχισμένη και ευγνώμων που όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί ο ένας δείχνει στον άλλον τι έχει να κάνει και ο άλλος θα του πει πώς θα το κάνει καλύτερα. Μιλάμε για όλα αυτά, προσπαθεί να δώσει ο ένας στον άλλον τις αλοιφές τις καταπραϋντικές, παυσίπονα, δένουμε πόδια, επιδέσμους, επιγονατίδες. Το τι Voltaren έχει πέσει μέσα δεν λέγεται. Πολλά. Στις αρχές ματώνανε τα δάχτυλά μας από τα λάτιν παπούτσια. Εγώ φέρνω σοκολάτες, άλλοι φέρνουν… γίνεται πάρτυ, πολύ καλή παρέα.

Κανένα παρασκήνιο υπάρχει, καμία ίντριγκα;

Τι θέλετε να σας πω; Και να μην υπάρχει να το δημιουργήσουμε… (γέλια)

Ράδιο Αρβύλα – Λάκης Λαζόπουλος. Τον τελευταίο καιρό είσαστε από τους αγαπημένους τους πρωταγωνιστές σε αυτή την ιστορία οικογενειακώς κιόλας. Πώς σας φαίνεται; Αν τους είχατε απέναντί σας τι θα τους λέγατε;  Πιστεύετε ότι είναι προσωπικό ή ότι είναι στα όρια της σάτιρας;

Πιστεύω ότι είναι στα όρια της σάτιρας. Αν με ξέρανε πραγματικά θα είχαν άλλη άποψη. Αλλά και εκείνοι κάνουν τη δουλειά τους όσο καλύτερα μπορούν. Δεν μπορώ να ξεκινήσω να λέω κάτι.

Σας ενοχλεί που υπάρχει στο facebook – το έχετε ακούσει αυτό φαντάζομαι – ένα group «Θέλω να ρίξω μια μπουνιά στη Μανωλίδου»; Είναι τραγικό. Πώς γίνεται αυτό;

Ναι, το έχω δει. Νομίζω ότι είναι πολύ βίαιο.

Ξεπερνάει το όριο του χαβαλέ και της πλάκας.

Πιστεύω ότι είμαι κάτι σαν την όπερα, ή την μισείς ή την λατρεύεις. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο. Κοιτάξτε, δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό. Στεναχωριέμαι, νομίζω ότι είναι υπερβολικές αυτές οι αντιδράσεις, είναι ακραίες και δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό.

Δεν σας στεναχωρεί όμως;

Ναι, με στεναχωρεί γιατί ξέρω ότι είναι άδικο, πολύ άδικο να κρίνουν έναν άνθρωπο σαν άνθρωπο χωρίς να τον ξέρουν. Καταλάβατε; Ας κρίνουν τη δουλειά μου. Δεν μπορούν να κρίνουν εμένα χωρίς να με ξέρουν.

Πιστεύετε ότι η μεγαλύτερη κόντρα που κάνατε είναι με τον εαυτό σας; Είναι ο εαυτός σας ο σημαντικότερος αντίπαλος που έχετε;

Η μεγαλύτερη κόντρα που κάνω πάντα είναι μεταξύ της λογικής και του συναισθήματος. Έχω πάντα το αγγελάκι και το διαβολάκι δεξιά και αριστερά και τσακώνονται.

Μερικές φορές όμως νικάει και το διαβολάκι, ε;

Ελάχιστες.

Παλεύετε με τη διπλή ύπαρξη που έχετε μέσα σας, διφυής προσωπικότητα; Δηλαδή και καλλιτέχνης και tv-persona. Αυτά τα δύο δεν συγκρούονται;

Δεν θεωρώ ότι η τηλεόραση είναι μέσα στη ζωή μου. Δεν συγκρούονται αυτά. Συγκρούεται εάν θέλετε η τέχνη με την πραγματικότητα. Αυτό πολλές συγκρούεται.

Αποκλείεται στην τηλεόραση να κάνετε τέχνη; Τόσο δύσκολο είναι;

Σήμερα ναι. Νομίζω ότι δεν μπορώ εγώ να το καταφέρω αυτό. Μπορεί κάποιος άλλος άνθρωπος να το κάνει. Μπορεί να το κάνει. Ας πούμε θεωρώ καταπληκτική τη σειρά που είχε κάνει τότε ο Μαμαλάκης με τα ντοκυμαντέρ, με τα ταξίδια και τη μαγειρική παράλληλα. Αυτό θεωρώ ότι στα πλαίσια της τηλεόρασης μπορεί να θεωρηθεί τέχνη.

Σωστό. Είχατε ποτέ ισχυρές κόντρες στη ζωή σας που σας έχουν αφήσει πληγές;

Ναι.

Θέλετε να το μοιραστείτε μαζί μας;

Όχι.

Έχετε φίλους gay;

Πολλούς.

Τι παράνομο έχετε κάνει στη ζωή σας;

Να έχω κλέψει; Να έχω σκοτώσει κανέναν; (γέλια) Μπορεί να έχω περάσει κανένα κόκκινο.

Έχετε κλέψει ποτέ την εφορία;

Όχι γιατί φροντίζω πολύ. Έχω ανθρώπους που μου φτιάχνουν τα χαρτιά μου με τα φορολογικολογιστικά μου γιατί δεν θέλω…

Στον εφοριακό σας λέτε να κλέψει.

Όχι, δεν έχω πει ποτέ κάτι τέτοιο. Πληρώνω και πάρα πολλά χρήματα.

Άρα παίρνετε και πολλά. Καλό είναι αυτό.

Ακούστε, το παίρνω και δίνω πολλά είναι ανάλογα με τον κάθε έναν. Για εμένα είναι πολλά.

Α, έτσι το λέτε. Με τον Αντέννα έχετε συμβόλαιο;

Αυτό είναι πολύ προσωπικό. Δεν θα ήθελα να απαντήσω.

Τι πάει να πει είναι προσωπικό; Γιατί η εφορία είμαστε; Τι κρυψίνοια είναι αυτή;

Γιατί αν σας πω ότι έχω συμβόλαιο ή ότι δεν έχω θα με ρωτήσετε τι διάρκειας είναι.

Όχι, στο λόγο της τιμής μου.

Σίγουρα συμβόλαιο έχω για να κάνω τις δουλειές μου. Για τις εκπομπές αυτές τις δύο έχω ένα συμβόλαιο.

Καλό είναι αυτό που έχετε ένα συμβόλαιο. Σας εξασφαλίζει.

Για τις δύο εκπομπές αυτές.

Α, για την κάθε εκπομπή έχετε ξεχωριστό συμβόλαιο;

Ε, ναι.

Θα πάμε σε κάποιες extreme ερωτήσεις και αν θέλετε μου απαντάτε.

Εντάξει.

Θέλω να μου πείτε το χειρότερο πράγμα που έχετε κάνει στη ζωή σας. Το χειρότερο όμως.

Έχω κάνει πράγματα που θεωρώ ότι είναι κακά, αλλά δεν έχω κάνει κάτι που να πω «Ω Χριστέ μου τι έκανα, δεν θα το ξανακάνω ποτέ». Εγώ δεν θέλω να ρίξω σε κανέναν μπουνιά.

Φαντασιώσεις έχετε;

Τι εννοείται; Ερωτικές;

Φαντασιώσεις γενικά.

Ότι θα ήθελα να είμαι κάτι άλλο που δεν είμαι ας πούμε;

Και αυτό αλλά και ερωτικές φαντασιώσεις αν έχετε;

Ούτε στις παρέες δεν κάνω τέτοιες συζητήσεις.

Δεν κατάλαβα δηλαδή.

Τις θεωρώ ανούσιες.

Γιατί ανούσια; Να ανταλλάσουνε φαντασίωση οι άνθρωποι είναι ανούσιο;

Δεν τα συζητάμε αυτά.

Πότε καταπατήσατε τις αρχές σας για πρώτη φορά στη ζωή σας;

Γενικά τις αρχές τις έχω για να μην την καταπατώ.

Δεν έχετε καταπατήσει ποτέ τις αρχές σας;

Μπορεί και να το έχω κάνει, αλλά ξέρετε εγώ δεν θέλω να ανοίγω τη ψυχή μου.

Ζηλεύετε το σύντροφό σας; Έχετε κοιτάξει ποτέ το κινητό του;

Μία φορά το έχω κοιτάξει, αλλά δεν ζηλεύω, όχι. Δηλαδή ζηλεύω αλλά όχι υπερβολικά.

Του συγκεκριμένου;

Ναι. Για ποιον μιλάμε τώρα;

Ξέρω εγώ! Παλαιότερα…

Ζηλεύω γενικά αλλά δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να το δείξει.

Δεν ξέρω. Για εσάς ρωτάω.

Δεν θα κάτσω να ψαχουλέψω, να κάνω τόσο μεγάλα πράγματα. Μπορεί κάποια στιγμή να πάει το μυαλό μου στο κακό, απλά προσπαθώ να μην το σκέφτομαι.

Πότε συνευρεθήκατε ερωτικά με άνθρωπο στη ζωή σας; Σε ποια ηλικία;

Μα τι λέτε; Δεν θα τα απαντήσω αυτά.

Έχετε διαστροφές;

Τι λέτε καλέ;

Έχετε σκεφτεί ποτέ μια γυναίκα ερωτικά;

Όχι.

Έχετε χαστουκίσει ποτέ έναν άντρα ή γυναίκα;

Γυναίκα όχι. Άντρα ναι.

Σας έχουν χαστουκίσει;

Ναι.

Ποιος;

Δεν θα σας το πω.

Σας έχουν προσβάλλει ποτέ αισχρά όμως;

Τώρα τελευταία συνέχεια (γέλια)

Ποιος είναι ο φόβος σας ο μεγαλύτερος;

Ποιος από όλους; (γέλια) Είναι πολλοί. Ο μεγαλύτερος είναι να πεθάνω ενώ τα παιδιά μου είναι μικρά.

Άλλο φόβο δεν έχετε; Να μην σας αφήσει ο Άδωνης δεν είναι φόβος; Να σας βαρεθεί;

Να μην πάθουν κάτι τα παιδιά μου.

Έχετε πάει ποτέ με μικρότερο άντρα; Με μεγαλύτερο έχετε πάει σίγουρα.

Δεν θέλω να απαντήσω σε αυτό.

Η μεγαλύτερη ενοχή που έχετε μέσα σας;

Είναι πολύ προσωπική ερώτηση.

Ψυχίατρο έχετε επισκεφτεί;

Όχι.

Ψυχολόγο;

Όχι.

Έχετε μεθύσει;

Ναι.

Πολύ, που να μη καταλαβαίνετε τι σας γίνεται;

Όχι τόσο πολύ, αλλά που να μην ξέρω πού πατώ και πού βρίσκομαι, το έχω πάθει. Μάλιστα το έπαθα και πολύ πρόσφατα.

Ποιο είναι το κρυμμένο σας μυστικό;

Αν θα σας πω δεν θα είναι πια κρυμμένο.

Άρα έχετε.

Πολλά.

Ερωτευμένη τώρα; Έχετε βρει τον έρωτα της ζωής σας ή ακόμα τον ψάχνετε; Εννοώ δηλαδή έχετε κλείσει σαν γυναίκα;

Τώρα αυτό μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Είμαι πάρα πολύ ερωτευμένη με τον Άδωνη, χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι μαζί του, δεν τον έχω βαρεθεί, δεν τον έχω χορτάσει, αλλά δεν θέλω να είμαι τόσο απόλυτη.

Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να έρθει και κάτι μεγαλύτερο κάποια στιγμή στη ζωή.

Μπορεί. Δεν ξέρεις ποτέ στη ζωή τι γίνεται. Εάν με αφήσει και βρει άλλη, εγώ να μην βρω κανέναν δηλαδή;

 

Επίλογος:

Όχι, η άποψή μου για την Ευγενία Μανωλίδου δεν άλλαξε. Ακόμα την θεωρώ ένα λαμπερό πρόσωπο, μια εξαιρετική γυναίκα, που προσωπικά την συμπαθώ τώρα ακόμη περισσότερο αφότου την γνώρισα από κοντά. Θεωρώ λάθος, και της το είπα, το ότι προσπαθεί να παίζει ρόλους στην τηλεόραση για να ικανοποιεί το κανάλι ή το κοινό. Πιστεύω -και θα εξακολουθώ να το πιστεύω- ότι, αν αυτή η χαρισματική γυναίκα έβγαζε στην τηλεόραση τον πραγματικό της εαυτό, δίχως να σκέφτεται το πώς και το γιατί, θα έκανε τεράστια καριέρα.