Δεν φαντάζεστε ποιο διάσημο ποτό έπιναν οι Αρχαίοι Έλληνες

Τον τελευταίο καιρό πολλά “μυστικά” των Αρχαίων Ελλήνων βλέπουν το φως τη δημοσιότητας προκαλώντας έκπληξη στους περισσότερους, δείτε εδώ τα αφροδισιακά φαγητά που κατανάλωναν. Τι έπιναν όμως οι Αρχαίοι Έλληνες; 

Η μπύρα δεν ήταν άγνωστη στην προϊστορική Ελλάδα, σύμφωνα με νέα έρευνα του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ισχυρές ενδείξεις από μελέτη αρχαιοβοτανικών καταλοίπων δείχνουν ότι οι κάτοικοι της προϊστορικής Ελλάδας εκτός από κρασί, το κυρίαρχο αλκοολούχο ποτό της εποχής, παρασκεύαζαν και μπύρα από την Εποχή του Χαλκού. Λίγο μετά τους Αιγύπτιους, οι οποίοι σύμφωνα με τις αρχαιότερες μαρτυρίες γνώριζαν την τέχνη παρασκευής μπύρας από τα μέσα της 4ης χιλιετίας π.Χ., όπως τη γνώριζαν επίσης και οι Σουμέριοι, την 3η χιλιετία π.Χ. Είναι, άλλωστε, πιθανόν ότι η μπύρα ταξίδεψε στην Ελλάδα από την Εγγύς Ανατολή.

Τα ευρήματα που καταδεικνύουν την ύπαρξη προϊστορικής μπύρας στην Ελλάδα χρονολογούνται στα τέλη της 3ης – αρχές 2ης χιλιετίας π.Χ. Πρόκειται για αρχαιοβοτανικά κατάλοιπα φυτρωμένων σπόρων δημητριακών και θραύσματα αλεσμένων σπόρων δημητριακών μαζί με μικρές μάζες, τα οποία ερμηνεύονται ως κατάλοιπα ζυθοποίησης και βρέθηκαν μέσα σε σπίτια δύο οικισμών της Εποχής του Χαλκού: στο Αρχοντικό, στη Μακεδονία, και στην Άργισσα, στη Θεσσαλία.

Η μελέτη των αρχαιοβοτανικών καταλοίπων γίνεται στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος PlantCult (ERC) που υλοποιείται στο ΑΠΘ (από τον Απρίλιο του 2016) και χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στο πλαίσιο του Horizon 2020, μέσω του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας, Consolidator Grant, Ga 682529. Τα νέα δεδομένα παρουσιάστηκαν πρόσφατα σε άρθρο της κ. Σουλτάνας-Μαρίας Βαλαμώτη, αν. καθηγήτριας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ και επικεφαλής του ανωτέρω προγράμματος. Με τίτλο «Brewing beer in wine country? First archaeobotanical indications for beer making in Early and Middle Bronze Age Greece», το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Vegetation History and Archaeobotany».

Στο Αρχοντικό, οι σπόροι φυτρωμένων δημητριακών φαίνονται εύθραυστοι και διατηρούνται σε κακή κατάσταση, πιθανότατα λόγω της βυνοποίησης και των συνθηκών απανθράκωσης. Στην Άργισσα, όπου εντοπίστηκε μία πλούσια συγκέντρωση φυτρωμένων σπόρων σιταριού, κυρίως, και κριθαριού, οι σπόροι είναι διατηρημένοι σε πολύ καλύτερη κατάσταση.

Τα κατάλοιπα αυτά θα μπορούσαν να αντιστοιχούν σε προετοιμασία βύνης, όπως έχει προταθεί για παρόμοια ευρήματα από τη Σερβία της Μέσης Εποχής του Χαλκού. Οι μάζες και τα θραύσματα δημητριακών από το Αρχοντικό πιθανότατα αντιπροσωπεύουν πιο προχωρημένα στάδια ζυθοποίησης. Θα μπορούσαν δηλαδή να προέρχονται από αλεσμένη βύνη πριν ή μετά την ανάμειξη με το νερό, ενώ τα αλεσμένα δημητριακά θα προστίθεντο πριν τη διαδικασία ζύμωσης, ως επιπλέον πηγή αμύλου, αντίστοιχα με τη διαδικασία που ακολουθούσαν στην Εγγύς Ανατολή και την Αίγυπτο.

Η παραγωγή και η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών στην προϊστορική εποχή και η σύνδεσή τους με σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις αποτελούν σημαντικό πεδίο αρχαιολογικής και ανθρωπολογικής έρευνας.