Καθαρός αέρας και οικονομική διαμονή: 7 ιδανικά χωριά για αποδράσεις όλο το Φθινόπωρο

Ποιος είπε ότι το Φθινόπωρο δεν προσφέρεται για διακοπές ή μίνι αποδράσεις τα Σαββατοκύριακα; Αφιερώστε λίγο χρόνο για να απομακρυνθείτε από την καθημερινή πίεση και τα άγχη της δουλειάς, καθώς και το καυσαέριο της πόλης.

Συγκεντρώσαμε 7 ιδέες για μίνι αποδράσεις στην επαρχία, με χωριά-προορισμούς που αξίζουν να τα επισκεφθείτε. Ας μην ξεχνάμε ότι πλησιάζει και το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου.

Παράλληλα, ξέχνα το αυτοκίνητο: Το γραφικό χωριουδάκι αυστηρά για πεζούς και τα μαγευτικά πετρόχτιστα

Οι κορυφαίοι προορισμοί για ένα ήσυχο και αξέχαστο Φθινόπωρο

Αγόριανη, Φωκίδα

Καθώς κατευθύνεσαι προς την Αγόριανη (ή Επτάλοφο, όπως είναι επισήμως γνωστή από το 1928), νιώθεις να πετάς μέσα στα σύννεφα, περιβαλλόμενος από το απόλυτο λευκό της ομίχλης. Όταν φτάσεις βράδυ στην Αγόριανη, πιθανότατα δεν θα δεις τίποτα στα γύρω σου. Το μόνο που θα σε ειδοποιήσει ότι έφτασες είναι ο ήχος του καταρράκτη, που κατεβαίνει ορμητικός μέχρι το χωριό.

Το ηλιόλουστο πρωινό θα διαλύσει το μυστήριο και θα αποκαλύψει την όμορφη πλατεία της Αγόριανης, με τα επιβλητικά πλατάνια που με τα φύλλα τους σχηματίζουν ένα χρυσοκόκκινο χαλί. Δύο βρύσες, που έχουν ενσωματωθεί στους κορμούς των δέντρων, αφήνουν το νερό να ρέει σαν να αναβλύζει από μέσα τους. Αυτό το χωριό έχει κάτι το ειδυλλιακό, που ξυπνά τη φυσιολατρική πλευρά σου.

Άγραφα, Ευρυτανία

Σε δυόμιση ώρες από το Καρπενήσι, καταμετράμε βουνοκορφές, ακολουθούμε την πορεία του Αγραφιώτη και κρατάμε την ανάσα μας καθώς ο γκρεμός απλώνεται κάτω από τα πόδια μας. Πέτρινες γέφυρες, ρυάκια, ξωκλήσια, πλατάνια, μοναστήρια κρυμμένα στα βουνά, πεύκα και αλεπούδες δημιουργούν τοπίο μαγευτικό.

Στο πιο απομακρυσμένο τμήμα της Ευρυτανίας, στη νότια πλευρά της Πίνδου, οι παππούδες ζεσταίνονται με τσίπουρο, έχοντας πάντα συντροφιά το παλιό τρανζίστορ που συνεχίζει να λειτουργεί. Περπατάμε στα καλντερίμια, ενώ η βροχή χτυπά μανιασμένα τα δέντρα και τις στέγες.

Τα Άγραφα θυμίζουν ασπρόμαυρη ελληνική ταινία. Είναι τόπος για ταξιδιώτες που λατρεύουν το αυθεντικό, το παλιό, και αναζητούν να κλείσουν την τηλεόραση, να σβήσουν το laptop και να χαθεί το σήμα από το κινητό τους.

Να ξυπνούν το πρωί με τα κοκόρια, να πίνουν καφέ στο μπακίρι παρέα με τους παππούδες και να απολαμβάνουν ό,τι έχει η κατσαρόλα σε ταβέρνες χωρίς μενού. Τα Άγραφα διαθέτουν τρία καφενεία και τρεις ταβέρνες, αποτελώντας όλη την ψυχαγωγία. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι μετρημένοι.

Συρράκο, Ιωάννινα

Όταν το Συρράκο έχει επισκέπτες, το αντιλαμβάνεσαι από την καμάρα της πέτρινης πύλης του. Τα αυτοκίνητα μένουν εκεί, καθώς τα σοκάκια δεν τα χωρούν. Τα φώτα είναι λιγοστά στα πέτρινα αρχοντικά. Τα χαλάκια έξω από τις πόρτες υποχωρούν στο πάτημα. Οι ήχοι των νερών κυριαρχούν παντού: το ποτάμι, οι βρύσες, οι μικροί καταρράκτες και η βροχή που συχνά πέφτει. Στο Συρράκο συνειδητοποιείς ότι βρίσκεσαι ψηλότερα από τα πυκνά σύννεφα που καλύπτουν τη χαράδρα.

Τα σοκάκια είναι επενδυμένα με λευκή σκαλιστή πέτρα, και δεξιά κι αριστερά υψώνονται χαμηλές μάντρες, ξύλινες πόρτες παλιές και αμπαρωμένες, με μπρούτζινα χτυπητήρια και σιδερένια καρφιά. Πίσω από τα θολά παράθυρα των αρχοντικών, διακρίνονται βενετσιάνικα σερβίτσια, σιδερένια κρεβάτια από τη Βιέννη, και παλιές φωτογραφίες με Βλάχες με ροδομάγουλα, ντυμένες με παριζιάνικες δαντέλες. Οι κάτοικοι του Συρράκου ταξίδεψαν σε όλη την Ευρώπη.

Ήταν ικανοί ραφτάδες και έξυπνοι έμποροι που διέθεταν τα προϊόντα τους στα μεγάλα εμπορικά κέντρα και λιμάνια της Ευρώπης: Λιβόρνο, Τεργέστη, Ρώμη, Οδησσός, Μόσχα, Παρίσι. «Εδώ περιμένουμε μόνο τον ψαγμένο ταξιδιώτη, εκείνον που δεν θα απογοητευτεί επειδή δεν θα βρει μπαράκια και πολλές ταβέρνες», λέει η κυρά-Πόπη.

Μεταξοχώρι, Λάρισα

Χειμώνας από μετάξι σε ένα χωριό κρυμμένο πίσω από την Αγιά, στους πρόποδες του Κισσάβου. Τεράστια πέτρινα αρχοντικά, ψηλοτάβανα και επιβλητικά, με μεγάλες πόρτες και χρωματιστά παραθυρόφυλλα. Στα σοκάκια του, άνθρωποι ευτυχισμένοι και χαμογελαστοί όλο το χρόνο. Παππούδες που περπατούν σκυφτοί, στηριζόμενοι στις γκλίτσες τους, με τσέπες γεμάτες καραμέλες.

Η μεγάλη πλατεία του χωριού ανυπομονεί για τον χειμώνα, ώστε να φορέσει τα λευκά της. Ο αέρας γεμίζει με το άρωμα από κυδώνια και μήλα που ψήνονται στον φούρνο, στολισμένα με μυρωδικά και ξύλα κανέλας.

Ξαφνικά, ο άνεμος δυναμώνει και φυσά μανιασμένος. Το νυχτερινό περπάτημα στο Μεταξοχώρι μετατρέπεται σε συναυλία. Ο άγριος άνεμος παίζει drums, τα νερά κατεβαίνουν από το Κίσσαβο σαν ηλεκτρική κιθάρα, και τα γυμνά κλαδιά των δέντρων λειτουργούν ως πλήκτρα. Πρωταγωνίστρια η βροχή, που δίνει τα φωνητικά της. Τέτοιες νύχτες αξίζει να μείνεις ξύπνιος.

Σμίξη, Γρεβενά

Ένα από τα τέσσερα Βλαχοχώρια –ίσως το πιο μαγευτικό και ενδιαφέρον– υπερηφανεύεται για το άφθονο οξυγόνο και τη ζωογόνο βλάστηση του βουνού που προσφέρει. Σε αντίθεση με το αναγκαστικά γυμνό τοπίο της κοντινής χιονοδρομικής πίστας, αναδεικνύει μια πλούσια εικόνα γεμάτη οξιές, πεύκα και έλατα. Στα λίγα γραφικά δρομάκια του χωριού δεν θα βρεις ταβέρνες ή μπαρ, αλλά όλα εκείνα που χρειάζεται το μυαλό και η ψυχή για να ηρεμήσουν.

Η γαλήνη ενός τόπου όπου οι μυρωδιές έχουν το άρωμα της φύσης και οι ήχοι σε συνδέουν με το εσωτερικό σου. Όταν αποχωρήσεις από εκεί, είναι σίγουρο ένα πράγμα: μαζί με τις εικόνες που τροφοδοτούν τη φαντασία σου, θα πάρεις και γεμάτες μπαταρίες, οι οποίες θα αποφορτιστούν μόνο όταν αποφασίσεις να επιστρέψεις.

Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι ελάχιστοι, καθώς το χωριό είχε ερημώσει από τον εμφύλιο μέχρι το 1990, ώσπου κάποιοι μερακλήδες ντόπιοι αναπαλαίωσαν τα αρχοντικά τους.

Ζαρούχλα, Αχαΐα

Εδώ νιώθουμε και πάλι σαν μαθητές που μόλις ανακάλυψαν το καλύτερα κρυμμένο μυστικό των Αροανίων, μόλις μισή ώρα από τα Καλάβρυτα. Κάνουμε πικνίκ δίπλα στον ποταμό Κράθη και παίζουμε κρυφτό ανάμεσα στα έλατα.

Ένα μικροσκοπικό χωριό με έναν κεντρικό πλακόστρωτο δρόμο, καταστήματα δεξιά κι αριστερά και πέτρινα σπίτια σαν να βγήκαν από παραμύθι. Γύρω μας πυκνά δάση από έλατα και καστανιές που μας προσκαλούν να αναζητήσουμε ιστορίες με νεράιδες και ξωτικά. Κοντά της, η μικρή λίμνη Τσιβλού μοιάζει με μυστική γαλάζια όαση, περιτριγυρισμένη από δασοσκέπαστες πλαγιές και βαθιές χαράδρες του αχαϊκού τοπίου.

Ένα αλπικό τοπίο σε μικρογραφία στην καρδιά της Αχαΐας. Στα νερά της καθρεφτίζεται το χρυσοκίτρινο πάπλωμα των πλαγιών, που σε λίγους μήνες θα δώσει τη θέση του στο λευκό του χειμώνα. Κατηφορίζοντας προς τη λίμνη, οι κορμοί των πεύκων, των ελάτων και των πλατανιών σχηματίζουν ένα φυσικό χωμάτινο μονοπάτι, που διατηρεί τα ίχνη από τα αυλακωτά λάστιχα των mountain bikes.

Στις όχθες της, ζευγάρια καθοδηγούμενα από τους κατοίκους της Ζαρούχλας μιλούν δυνατά για την τυχαία ανακάλυψη της «δικής τους» γωνιάς. Κουρασμένοι επαγγελματίες που επιτέλους βρήκαν μια έξτρα μέρα διαφυγής από την πρωτεύουσα.

Κοσμάς, Αρκαδία

Ας χαθούμε στη μετάφραση προσπαθώντας να κατανοήσουμε την τσακώνικη διάλεκτο. Ας μάθουμε να μη φοβόμαστε τις στιγμές που δεν έχουμε τίποτα να μοιραστούμε – κι αυτές είναι μια μορφή ελευθερίας.

Μέχρι πρόσφατα, ο Κοσμάς ήταν ανεξάρτητος και δε συνδεόταν με κανέναν δήμο – αποτελούσε τη μοναδική κοινότητα του νομού. Σήμερα, ανήκει στον δήμο Νότιας Κυνουρίας με έδρα το γειτονικό Λεωνίδιο. Η φύση έχει προικίσει τον Κοσμά με αμέτρητες ομορφιές.

Οι γενναιόδωρες πλαγιές του Πάρνωνα φιλοξενούν τον Κοσμά και τρέφουν τα καστανόδεντρα. Τα πλατάνια αντλούν τους χυμούς της ιστορίας και τα φύλλα τους την ψιθυρίζουν. Μιλούν για τις μάχες που έγιναν εδώ, για τις καταστροφές. Μιλούν για τους “γιωργαντζάδες” και τους βοσκούς. Αφηγούνται τις ιστορίες για το μοναστήρι, την Παναγία την Έλωνα και τον Μαλεάτη Απόλλωνα.