Πάδες: Ένα χωριό χαμένο στο πράσινο των Ιωαννίνων με λίγο τουρισμό και χαλαρούς ρυθμούς

Η φήμη της πανέμορφης Δρακόλιμνης του Σμόλικα (ή αλλιώς του Λύγκα) μεγαλώνει συνεχώς τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να συμπαρασύρει στη διασημότητα και τα κοντινότερα ορεινά χωριά, που εδώ και δεκαετίες είχαν μάθει σε πιο ήσυχους βίους.

Οι Πάδες, όμως, μπόρεσαν και κράτησαν αυτόν τον χαρακτήρα, συνδυάζοντάς τον με μια ήπια τουριστική ανάπτυξη. Με την ευκαιρία, δείτε το ορεινό χωριό του Ζαγορίου που μαγεύει κάθε επισκέπτη.

Ως ένας από τους πιο βουνίσιους οικισμούς στα ορεινά των Ιωαννίνων, οι Πάδες διαθέτουν την κοντινότερη πρόσβαση στη Δρακόλιμνη του Σμόλικα, καθώς είναι χτισμένοι στις νότιες παρυφές του, στο επιβλητικό υψόμετρο των 1.140 μέτρων (η λίμνη εντοπίζεται στα 2.150 μέτρα). Σύμφωνα δε με τα επίσημα στοιχεία από την απογραφή του 2011 έχουν πληθυσμό 31 μονίμων κατοίκων. Τους χειμώνες, όμως, που είναι συνήθως δριμείς, μένουν συνήθως μόλις 8 άτομα. Τα καλοκαίρια, αντιθέτως, όταν έρχονται και πολλοί απόδημοι για παραθερισμό, το χωριό σφύζει από ζωή.

Τα αξιοθέατα στους Πάδες δεν είναι και λίγα, αποζημιώνοντας πλήρως όσους λάτρεις των ψηλών βουνών ή/και του χειμερινού τουρισμού φτάνουν μέχρι εδώ. Άλλωστε και μόνο η οργιώδης φύση γύρω από τον οικισμό, αρκεί: με τον ποταμό Αώο να ρέει πολύ κοντά, τα τρεχούμενα νερά τροφοδοτούν καταπράσινα δάση και βοσκοτόπια, καθώς και τους κήπους των κατοίκων ή τις εκτάσεις τους με τα οπωροφόρα δέντρα.

Ανεβαίνοντας στους Πάδες

Η πρώτη φορά που συναντάμε το χωριό στις ιστορικές πηγές της ευρύτερης περιοχής είναι στα 1692, αν και η ίδρυσή του θεωρείται παλιότερη. Σύμφωνα με τις τοπικές παραδόσεις οι πρώτοι κάτοικοι ήρθαν από το Ζαγόρι, η δε ονομασία Πάδες προέρχεται –κατά πάσα πιθανότητα– από τη βλάχικη λέξη «πάντε», η οποία σημαίνει «ίσιωμα».

Λίγο έξω από τον οικισμό βρίσκεται ένας χαρακτηριστικά ογκώδης βράχος, τον οποίον οι ντόπιοι αποκαλούν «Πέτρινη Γριά». Μέσα στο χωριό, τώρα, θα δείτε άφθονα παραδοσιακά σπίτια σκεπασμένα με τσίγκια, καθώς τα κεραμίδια δεν είναι πρακτικά για τόσο ορεινά τοπία. Αξίζει βέβαια να περάσετε και από την κεντρική εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, η οποία οικοδομήθηκε το 1784 (έχει και τοιχογραφίες του 1823). Ακόμα παλιότερη θεωρείται η Παναγία του Κάτω Μαχαλά, κάτι φανερό από τις εικόνες του 16ου και 17ου αιώνα που φιλοξενεί, καθώς το σημερινό κτήριο είναι του 1938.

Περαιτέρω εκκλησίες που αξίζει να επισκεφθείτε είναι ο Άγιος Δημήτριος, σε ένα όμορφο ύψωμα στα ανατολικά του οικισμού, το παλιό εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία σε ένα άλλο ύψωμα προς τα νότια –ανάμεσα σε πεύκα και βελανιδιές– και ο Άγιος Αθανάσιος: ένας ναός του 1895 μέσα στις φλαμουριές, όπου βρίσκεται και μια εικόνα του 17ου αιώνα. Περάστε ωστόσο και από το μνημείο για τους πεσόντες στην κεντρική πλατεία, το οποίο τιμά την καταστροφή του χωριού από τους Γερμανούς, τον Οκτώβρη του 1943.

Οι φίλοι της πεζοπορίας, ασφαλώς, θα διαλέξουν τους Πάδες ως βάση υπέροχων διαδρομών προς τις ορεινές ομορφιές της γύρω περιοχής. Πρώτα-πρώτα προς τη Δρακόλιμνη, αφού, όπως είπαμε, το χωριό διαθέτει την κοντινότερη πρόσβαση προς τα εκεί. Επιπλέον, υπάρχει και μονοπάτι ανάβασης στον Σμόλικα, αλλά και το μονοπάτι του Αώου (αυτό θα το πάρετε κατά τους θερινούς μήνες, ωστόσο, για να το συνδυάσετε και με μια δροσερή βουτιά), ενώ θα βρείτε και το Στόντζι: ένα αναρριχητικό πεδίο με διαδρομές τόσο για αρχάριους, όσο και για έμπειρους επισκέπτες. Τέλος, ρωτήστε τους Παδιώτες για τη λεγόμενη «Παγωμένη Σπηλιά»: χάρη στη μορφολογία του υπεδάφους και την ύπαρξη υπόγειων στοών, μεταφέρεται ισχυρό ρεύμα αέρα προς την επιφάνεια, που γίνεται ιδιαίτερα αισθητό εάν βάλετε το χέρι σας στην τρύπα της.