Πυκνά δάση και πανύψηλες βουνοκορφές: Απόδραση στο ελληνικό χωριό που ξεχωρίζει για την άγρια φυσική ομορφιά του

Τα Άγραφα εκτός από οροσειρά της κεντρικής Ελλάδας, η οποία αποτελεί τη νοτιότερη απόληξη της Πίνδου, είναι και ένα μικρό χωριό σκαρφαλωμένο σε μια απότομη πλαγιά. Το χειμώνα μετρά πάνω κάτω 90 κατοίκους, το καλοκαίρι όμως γεμίζει περισσότερο κόσμο, από τους ντόπιους που ξεχειμωνιάζουν στα πεδινά και ανεβαίνουν στα Άγραφα για να ξεκαλοκαιριάσουν. Με την ευκαιρία, δείτε το καταπράσινο χωριό της Ευρυτανίας που είναι ιδανικός προορισμός για φυσιολάτρες.

Τα Άγραφα ως βουνά τα διακρίνουμε στα Ευρυτανικά και στα Θεσσαλικά, στη συγκεκριμένη περίπτωση μας ενδιαφέρουν τα πρώτα. Τα Ευρυτανικά Άγραφα λοιπόν, σε αντίθεση με το κάπως πιο ήπιο ανάγλυφο των Θεσσαλικών, είναι δύσβατα, γεμάτα ψηλές κορυφές, βαθιές χαράδρες και πυκνά δάση μακεδονικής κυρίως ελάτης η οποία μπερδεύεται με μαυρόπευκα, βελανιδιές, καστανιές, οξιές και σφενδάμια.

Τα πυκνά αυτά δάση με τη σειρά τους κρύβουν μια πλούσια άγρια ζωή όπως χρυσαετούς, γερακίνες, λύκους, αρκούδες, ζαρκάδια, νυφίτσες, ασβούς, αλεπούδες, χελώνες και πολλά ακόμα που υπάρχει μεγάλη περίπτωση να τα συναντήσετε στο διάβα σας. Η πιο ψηλή τους κορυφή είναι η Καράβα που φτάνει στα 2.184 μέτρα ενώ είναι πολλές οι κορυφές τους που ξεπερνούν τα 2.000 μέτρα.

Το ανάγλυφο των Αγράφων συμπληρώνεται και από τρία ποτάμια τον Αχελώο, τον Αγραφιώτη και τον Ταυρωπό ενώ δεν λείπουν και οι λίμνες όπως η μικρή φυσική λίμνη Στεφανιάδα περιτριγυρισμένη από ψηλές βουνοκορφές και οι μεγαλύτερες τεχνητές όπως η λίμνη Πλαστήρα, η Σμοκόβου και η λίμνη Κρεμαστών στις απολήξεις των βουνών. Από τα παραπάνω καταλαβαίνετε πως αυτή η περιοχή της Ελλάδας έχει πολλή ομορφιά και μάλιστα άγρια και η καλύτερη εποχή για την γνωρίσετε είναι από το τέλος της άνοιξης μέχρι φθινόπωρο. Το χειμώνα η ζωή εκεί είναι δύσκολη. Δεν είναι τυχαίο που οι κάτοικοι των χωριών ξεχειμωνιάζουν στα πεδινά της Θεσσαλίας, της Ευρυτανίας και της Βοιωτίας.

Πρώτοι κάτοικοι της περιοχής θεωρούνται οι Δόλοπες αρχαία φυλή η οποία εξαλείφθηκε στην μετά Χριστόν εποχή. Στη συνέχεια, στις πλαγιές των Αγράφων εγκαταστάθηκαν Σλάβοι οι οποίοι αφομοιώθηκαν πλήρως από τους Έλληνες ντόπιους ενώ στην πορεία οι οικισμοί που δημιουργήθηκαν αποτελούνταν από Βλάχους και αργότερα από Σαρακατσάνους. Αυτά για την ευρύτερη περιοχή.

Το ίδιο το χωριό των Αγράφων τώρα είναι μικρό και σε υψόμετρο 880 μέτρων στην πλαγιά του βουνού Κουκουρούντζος και αγναντεύει σε μια συγκλονιστική θάλασσα από ψηλές βουνοκορφές. Μπορεί να μην έχει την ομορφιά των πετρόκτιστων χωριών του Ζαγορίου ή της Αρκαδίας έχει όμως μια απόκοσμη γοητεία χάρη στην, μοναδικής ομορφιάς, άγρια φύση που σε σαγηνεύει και για να είμαστε ειλικρινείς δεν είναι για όλους. Εδώ, θα αισθανθείτε μικροί μπροστά σε αυτό το μεγαλείο της φύσης, στο άγριο τοπίο και τη μοναξιά που αυτό φέρνει. Είναι όμως μια εμπειρία ζωής να ανεβείτε μέχρι εκεί και να αγναντέψετε το λιβάδι αυτό από τις ψηλές κορυφές, άλλες γεμάτες δέντρα και άλλες σπανές, με βράχια που κάπου κάπου φιλοξενούν λίγα αγριολούλουδα.

Αν θέλετε να απολαύσετε την απόλυτη ηρεμία και την απομόνωση, το χωριό των Αγράφων είναι το καλύτερο μέρος. Εδώ, απουσιάζουν οι ήχοι από τα αυτοκίνητα και τις μηχανές, από τα λεωφορεία και τις κόρνες, από τις μουσικές και τις φωνές. Εδώ, όλοι οι ήχοι είναι αυτοί της φύσης, ο άνεμος που περνά ανάμεσα στα δέντρα και τα σπίτια, το τραγούδι των μπούφων και το αλύχτισμα των αλεπούδων. Κάπου εδώ να σημειώσουμε πως η ατμόσφαιρα των Αγράφων είναι από τις καθαρότερες στον κόσμο σύμφωνα με την UNESCO.

Για να φθάσετε θέλετε χρόνο, υπολογίστε από την Αθήνα περίπου στις 4,5 με 5 ώρες και μάλιστα σε ένα δρόμο που μετά το Καρπενήσι δυσκολεύει, με μπόλικες στροφές και ανηφόρες ενώ τα τελευταία 5 χλμ. περίπου είναι ένας βατός χωματόδρομος. Ωστόσο, η διαδρομή από τη Σπερχειάδα και μετά είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα και όμορφη με καταπράσινη φύση και τρεχούμενα νερά, μάλιστα κάποια στιγμή θα βρεθείτε να οδηγείτε πλάι πλάι με τον Αγραφιώτη ποταμό. Στο άνοιγμα το δρόμου στο ύψος του μικρού ναού της Αγίας Βαρβάρας μπορείτε να σταματήσετε για να ξεμουδιάσετε και να περπατήσετε κοντά στον Αγραφιώτη που ανάλογα με την εποχή διαφέρει και η ποσότητα του νερού. Λίγο πριν την είσοδο στο χωριό κάντε μια στάση στο Πετρογέφυρο, ένα παμπάλαιο μονότοξο γεφύρι, πνιγμένο στη φύση, που στέκει εκεί από το 1600.

Το χωριό, όπως είπαμε είναι μικρό και μπορείτε να το γυρίσετε σχεδόν όλο σε μια μέρα. Να τριγυρίσετε στις γειτονιές με τα παλιά πέτρινα σπίτια και τα πιο σύγχρονα, όλα με κόκκινες κεκλιμένες κεραμοσκεπές για να γλιστρά το χιόνι και με μικρές αυλές και να σταθείτε στην πλατεία με το μεγάλο πλατάνι. Να ξαποστάσετε στις βρύσες και να επισκεφθείτε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του 1590 με τις τοιχογραφίες του 1608 τις οποίες φιλοτέχνησε ο ιερέας Δροσινός από το Φανάρι -αξιοσημείωτο είναι πως ο ναός το 1878 μετακινήθηκε από κατολίσθηση χωρίς όμως να πάθει καμιά ζημιά. Περπατήστε μέχρι τον πέτρινο ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου του 1898 και τους όμορφους ναούς του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Παντελεήμονα καθώς και έως το μικρό πέτρινο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου λίγο έξω από το χωριό. Όμορφη βόλτα είναι και μέχρι το άγαλμα του Κατσαντώνη πολέμαρχου των Ελλήνων κλεφταρματολών και ήρωα της προεπαναστατικής Ελλάδας που έχει συνδέσει το όνομά του με την περιοχή.