Ευρωστίνη: Το καταπράσινο ελληνικό χωριό που αποτελεί σημείο αναφοράς για τους φυσιολάτρες (video)

Από τη στιγμή που θα αφήσετε το παραλιακό Δερβένι, θα σας πάρει γύρω στη μισή ώρα μέχρι να βρεθείτε στην Ευρωστίνη (γνωστή και ως Ζάχολη, αλλά και ως Ευρωστίνα) και στο δραματικό μεγαλείο των δύο βουνών που δεσπόζουν πάνω από το χωριό –η ομώνυμη Ευρωστίνη και το Μαύρο Όρος (ή Μαυριόρος).

Σε αυτήν τη μισή ώρα θα έχετε περάσει από λαμπερά πορτοκαλί περιβόλια με ώριμους λωτούς, μοναχικά σπιτάκια, ελαιώνες, πλατάνια, πεύκα, έλατα, πέτρα και σιωπή. Σε επίπεδο προορισμών, πρώτα θα συναντήσετε την Πεταλού, μετά τα Ροζενά (όπου συνήθως περνούν τον χειμώνα πολλοί από τους κατοίκους της Ευρωστίνης) και τέλος τον Κουμαριά.

Διανύοντας τα 14 υπέροχα χιλιόμετρα από το Δερβένι μέχρι το πανέμορφο αυτό χωριό της ορεινής Κορινθίας, θα έχετε ήδη ετοιμαστεί για ακόμα πιο μακρινές και μαγευτικές βουνίσιες διαδρομές: σίγουρα προς τα κοντινά χωριά Χελιδόρι, Πύργο και Καλλιθέα, ίσως όμως και προς το Σαραντάπηχο, που από όλους τους οικισμούς της περιοχής είναι εκείνος που στέκει χτισμένος στο μεγαλύτερο υψόμετρο.

Στο «μπαλκόνι» του Κορινθιακού

Είναι πολύ όμορφη η Ευρωστίνη (Ζάχολη). Βγάζει μια άχρονη αθωότητα έτσι όπως κρατάει ακόμα ίχνη από την παλιά λαϊκή αρχιτεκτονική, που διακρίνεται στα παμπάλαια, στιβαρά και πετρόχτιστα σπίτια της. Η πέτρα, άλλωστε, κυριαρχεί σε ολόκληρο το χωριό: στις βρύσες του, στα αλώνια λίγο πιο έξω, ακόμα και πιο πέρα, στα μοναχικά ξωκλήσια των περιχώρων. Επιπλέον, η αεροπλανική θέα στο μακρινό γαλάζιο της θάλασσας είναι καθηλωτική από εδώ πάνω και δικαίως έχει δώσει στο χωριό τον χαρακτηρισμό «μπαλκόνι του Κορινθιακού».

Το χωριό είναι χτισμένο στο οροπέδιο της Ζάχολης, σε ύψος 750 μέτρων, στην αγκαλιά ενός επιβλητικού, πυκνού δάσους μαύρης πεύκης. Όπως είπαμε, πιο πάνω υψώνονται δεσποτικά το Μαυριόρος (με 1.750 μέτρα ύψος) και η Ευρωστίνη, από όπου προέρχεται και το σημερινό όνομα της παλιάς Ζάχολης. Ο μύθος, εντωμεταξύ, λέει ότι στο Μαυριόρος έφτιαξε ο Ερμής την πρώτη λύρα που είδε ποτέ ο κόσμος, αμέσως μόλις γεννήθηκε.

Υπάρχει η άποψη πως η ονομασία Ζάχολη είναι σλαβικής προέλευσης, χρονολογούμενη στον 6ο αιώνα, όταν οι Σλάβοι κατέλαβαν την Πελοπόννησο με τις φοβερές επιδρομές τους. Άλλοι, πάλι, ταυτίζουν το χωριό με την αρχαία Φελλόη. Όπως και να έχει, η φύση που περιβάλλει τον οικισμό είναι απίστευτα γοητευτική, ενώ ο ποταμός Ζαχολίτικος (ή Δερβένιος), ο οποίος διασχίζει την Ευρωστίνη, σχηματίζει το Ρέμα των Μύλων –μια παραμυθένια ρεματιά. Το ποτάμι πηγάζει από την περιοχή του προαναφερθέντος Σαραντάπηχου και καταλήγει στο ανατολικό Δερβένι, εκβάλλοντας στον Κορινθιακό Κόλπο.

Το παραμυθένιο Ρέμα των Μύλων

Τι ομορφιά και τι γαλήνη. Τι ήχοι από τα φύλλα που θροΐζουν, τα πουλιά που κελαηδούν, το νερό που κελαρύζει. Πάνω από το κεφάλι σου τα δέντρα φτιάχνουν πράσινους θόλους, ενώ τα πόδια πατάνε σε ένα φθινοπωρινό «χαλί» από πορτοκαλοκόκκινα φύλλα. Δίπλα στις όχθες, εντωμεταξύ, γέρνουν πλατάνια, καρυδιές, μηλιές, κερασιές, δαμασκηνιές, καστανιές, αχλαδιές και λωτιές.

Άγρια αρωματικά βότανα φυτρώνουν παντού. Το νερό, τρέχοντας και πέφτοντας από βράχο σε βράχο, φτιάχνει μικρούς καταρράκτες, ενώ –βρίσκοντας στο διάβα του απλωσιές– σχηματίζει μικρές λίμνες γεμάτες με πέστροφες, οι οποίες ιριδίζουν μέσα στα κρυστάλλινα ύδατα. Ο ουρανός και τα σύννεφα δίνουν χρώμα στα νερά, ενώ ο αέρας φτιάχνει τις «μουσικές» του ανάλογα με τη μέρα και την εποχή. Οι πάπιες περιμένουν πώς και πώς να αρπάξουν το ψωμί που θα τους πετάξετε, προτού χωθούν και πάλι στα ξύλινα σπιτάκια τους. Αν έχετε παιδιά, θα ενθουσιαστούν.

Θα πεζοπορήσετε βέβαια και στα σηματοδοτημένα μονοπάτια, θα ξεκουραστείτε στα ξέφωτα με τα ξύλινα τραπέζια και τους πάγκους –ίσως τσιμπήσετε και τίποτα, αν έχετε φροντίσει να φέρετε μαζί σας προμήθειες. Όλοι μπορούν να περπατήσουν εδώ, εύκολα και ακίνδυνα. Για να κάνετε ολόκληρη τη γύρα, από τη μία άκρη του χωριού μέχρι την άλλη, υπολογίστε 3 ώρες. Αλλιώς, θα περπατήσετε όσο σας αρέσει και θα γυρίσετε πίσω, εκεί όπου αφήσατε το όχημά σας, ώστε να περιπλανηθείτε στο χωριό.