Άφησσος: Το «διαμάντι του Παγασητικού» με τα κρυμμένα καλντερίμια και την μαγευτική θέα (video)

Έχει ένα γοητευτικό τρόπο να σε παραπλανά η γραφική Άφησσος, το παραθαλάσσιο χωριό και δημοφιλές τουριστικό θέρετρο της Μαγνησίας, καθώς την αντικρίζεις από το ύψωμα στην αρχή του οικισμού. Παρότι ξέρεις ότι βρίσκεσαι στο Πήλιο κι ότι μπροστά σου απλώνεται ο Παγασητικός, το σκηνικό του απαλού λόφου με τα περιποιημένα σπίτια που αγγίζει τη θάλασσα, σου θυμίζει απροσδιόριστα νησιωτικό προορισμό. Με την ευκαιρία, δείτε το ιστορικό χωριό της Ηπείρου που συνδέθηκε με τον πόλεμο του 40′.

Την ίδια αίσθηση έχεις και βολτάροντας κατά μήκος της παραλιακής περατζάδας με τα λιτά σπίτια απ΄ τη μια πλευρά – πρώην αποθήκες που από πάνω τους είχαν κατοικίες με στενά μπαλκονάκια – σήμερα άλλα ασπρισμένα, άλλα πέτρινα, άλλα σε ζωηρά χρώματα, και τις ψαροταβέρνες ή τα παγκάκια με τους επίδοξους ψαράδες απ΄την άλλη.

Κι όμως, βρίσκεστε στο κεντρικό Πήλιο, στο όμορφο επίνειο του Νεοχωρίου και μάλιστα σ΄ ένα χωριό με ιστορία συνδεδεμένη μ΄αυτή των Αργοναυτών. Ο μύθος θέλει τον Ιάσωνα και τους συντρόφους του να σταματούν στην Άφησσο ταξιδεύοντας για την Κολχίδα και να ανεφοδιάζονται με νερό από την κεντρική πηγή της, πριν συνεχίσουν προς αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρατος. Την ίδια αυτή πηγή της μικρής πλατείας του χωριού, στην οποία δροσίζεται και ξεδιψά σήμερα κάθε επισκέπτης. Αυτό είναι κι ένα καλό σημείο για να ξεκινήσετε την εξερεύνηση του ωραιότερου ίσως χωριού του Παγασητικού, τον οποίο η Άφησσος επιβλέπει αμφιθεατρικά χτισμένη στον καταπράσινο λόφο της.

Σκεπασμένη από σκιερά πλατάνια όπως συμβαίνει στις πηλιορείτικες πλατείες, στολισμένη με θαρραλέες καμέλιες και εντυπωσιακές ορτανσίες, με το παλαιότερο ξενοδοχείο του χωριού να λειτουργεί ακόμη στη μια γωνιά της και με ένα κουκλίστικο πέτρινο γεφυράκι πάνω από το ρυάκι που τη διατρέχει, η μικρή πλατεία έχει το δικό της τρόπο να τιμά τη σύνδεσή της με την Αργώ. Αναζητήστε στο πλακόστρωτό της την ορθογώνια αναθηματική πλάκα που μνημονεύει τους Αργοναύτες κι ύστερα κατευθυνθείτε στις δίδυμες Ενετικές μαρμάρινες κρήνες που ανάγονται στο 1700 περίπου, στο βάθος της πλατείας, πριν ανηφορίσετε τα δύο καλντερίμια που ξεκινούν από εκεί.

Από εδώ πλέον το σκηνικό θυμίζει όντως πηλιορείτικο χωριό, με σπίτια ντυμένα με πέτρα, με αυλές πνιγμένες στα λουλούδια, με στέγες καλυμμένες είτε με κεραμίδια είτε με τη χαρακτηριστική της τοπικής αρχιτεκτονικής γκρίζα πλάκα. Κάθε στροφή κρύβει και μια ευχάριστη οπτική έκπληξη, μια χαριτωμένη γάτα, μια γλάστρα με γαρδένιες που ευωδιάζουν, δυο-τρεις γιαγιάδες που έχοντας κάνει τα καλντερίμια προέκταση της αυλής τους χαζεύουν τους περαστικούς. Εδώ θα βρείτε και την εκκλησία του χωριού, την Αγία Μαρίνα με το ονομαστό πανηγύρι κάθε Ιούλιο, που επανήλθε μετά τα χρόνια του κορωνοϊού. Και βέβαια, η υπέροχη θέα στον Παγασητικό ξεπροβάλλει ανάμεσα στις στέγες και σας δελεάζει να κατηφορίσετε προς τις παραλίες.