Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος περνά στην ιστορία: Οι θεωρίες συνωμοσίας για το θάνατό του

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήταν ένας ιεράρχης διαφορετικός από τους υπόλοιπους, με τον ίδιο σαν σήμερα (28/1) πριν από 16 χρόνια να φεύγει από τη ζωή και να αφήνει σπουδαίο έργο πίσω του, προτού αφήσει αυτό τον κόσμο.

Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, κατά κόσμος Χρήστος Παρασκευαΐδης, γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1939 στην Ξάνθη και σπούδασε Νομικά και Θεολογία. Διδάκτωρ Θεολογίας, πτυχιούχος γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, γνώστης ιταλικής και γερμανικής, χειροτονήθηκε διάκονος το 1961 και πρεσβύτερος το 1965.

Διαβάστε επίσης: Μακαριστός Χριστόδουλος: Η συγκλονιστική τελευταία του συνέντευξη – «Η Εκκλησία θα υψώνει πάντα τη φωνή της» (Video)

Εννέα χρόνια ήταν ιεροκήρυκας στο ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου Φαλήρου, ενώ διετέλεσε επί επτά χρόνια γραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Νεότατος, μόλις 35 ετών, το 1974 εξελέγη μητροπολίτης Δημητριάδος, απ’ όπου αναχώρησε, όταν εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Πήρε μέρος σε πολλές εκκλησιαστικές αποστολές στο εξωτερικό, ενώ συνέγραψε πλήθος επιστημονικών και εποικοδομητικών κειμένων. Αρθρογράφησε στον εκκλησιαστικό Τύπο, αλλά και σε εφημερίδες.

Ο Αρχιεπίσκοπος που μιλούσε στις καρδιές των Ελλήνων

Το 1998, μετά το θάνατο του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, τρεις ήταν οι επικρατέστεροι υποψήφιοι: ο Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο Θηβών Ιερώνυμος και ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος. Εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο από Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο οποίος προκάλεσε αίσθηση στην κοινή γνώμη, από την πρώτη στιγμή που άρχισε να διαβάζει τον «επιβατήριο» λόγο του στον κατάμεστο μητροπολιτικό ναό Αθηνών.

Πολύ γρήγορα, όλοι μιλούσαν για τον Αρχιεπίσκοπο, που καλούσε τη νεολαία να πλησιάσει την Εκκλησία, «ακόμα και με το σκουλαρίκι», ζητούσε συγγνώμη από τους νέους για όσα δεν έγιναν από τους μεγαλύτερους, ενώ άρχισε αμέσως να ασχολείται με την αναζωογόνηση όλων των υπηρεσιών της Εκκλησίας και κυρίως του φιλανθρωπικού τομέα.

Υπό την ηγεσία του, προάγεται το έργο της Εκκλησίας σε ολόκληρο τον κοινωνικό τομέα. Ιδρύονται νέοι οργανισμοί που καλύπτουν τομείς, όπως η βιοηθική, η μέριμνα για τους τοξικομανείς, την κακοποιημένη γυναίκα, την άγαμη μητέρα. Τέλος, ίδρυσε τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Αλληλεγγύη», μέσω της οποίας γίνεται παρέμβαση με ανθρωπιστική βοήθεια, σε παγκόσμια κλίμακα.

Ίδρυσε την υπηρεσία Διαδικτύου, δημιουργώντας συγχρόνως ψηφιακή βιβλιοθήκη σε 9 γλώσσες, πινακοθήκη, μουσικοθήκη και πύλη πολιτιστικών ειδήσεων στα ελληνικά και αγγλικά.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος με το λόγο του προκάλεσε αντιδράσεις. Σχολιάσθηκε θετικά, αλλά και αρνητικά. Δύο μεγάλα γεγονότα σημάδεψαν τα πρώτα χρόνια της ποιμαντορίας του: η σύγκρουση με την κυβέρνηση Κ. Σημίτη για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, που άρχισε την άνοιξη του 2000 και απασχόλησε για περίπου δύο χρόνια την κοινή γνώμη, ενώ αμέσως μετά άρχισε και η κρίση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο που κράτησε ως το 2004 και έληξε μετά την παρέμβαση της υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου.

Για πρώτη φορά στα χρονικά, το 2001 αρχίζει να διαφαίνεται ότι ο Αρχιεπίσκοπος θα δεχθεί στην Αθήνα τον τότε Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’, γεγονός που πριν συμβεί φαινόταν αδιανόητο. Υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις, υπήρξαν ανακοινώσεις από φανατικούς, όμως ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος καταφέρνει και πείθει πρωτίστως τους ιεράρχες και ο Πάπας επισκέπτεται την Αθήνα, κατόπιν προσκλήσεως του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλου.

Στο αρχιεπισκοπικό Μέγαρο, και παρουσία των μελών της Ιεράς Συνόδου, ο Ποντίφηκας ζήτησε συγγνώμη για τα δεινά του παρελθόντος. Ο Αρχιεπίσκοπος αρχίζει πρώτος να τον χειροκροτεί και ακολουθούν οι συνοδικοί Ιεράρχες. Ο πάγος μεταξύ των δύο Εκκλησιών εκείνη τη στιγμή άρχισε να λιώνει. Πέντε χρόνια αργότερα, το Δεκέμβριο του 2006, ο Αρχιεπίσκοπος θα ανταποδώσει την επίσκεψη του Πάπα, πηγαίνοντας στο Βατικανό, και συναντώντας πλέον το νεοεκλεγέντα Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ’.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εκοιμήθη στις 28 Ιανουαρίου 2008, έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Οι θεωρίες συνωμοσίας για το θάνατό του

Πέρα από τις πολιτικές παρεμβάσεις, ωστόσο, ο Χριστόδουλος επιχείρησε να προσεγγίσει τη νεολαία με έναν τρόπο που «έγραψε ιστορία». Καλούσε τη νεολαία να πλησιάσει την Εκκλησία, «ακόμα και με το σκουλαρίκι», ζητούσε συγγνώμη από τους νέους για όσα δεν έγιναν από τους μεγαλύτερους.

«Χριστόδουλε, σε πάμε», του φώναζαν οι μαθητές στα σχολεία. «Κι εγώ σας πάω» απαντούσε εκείνος.

Παράλληλα, είχε πλούσια κοινωνική δράση, προσπάθησε να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ήρθε σε κόντρα με το Πατριαρχείο και δημιούργησε πολλές δομές προκειμένου να βρίσκουν βοήθεια όσοι είχαν ανάγκη.

Κατηγορήθηκε για το «φλερτ» με τον εθνικισμό αλλά εκείνος απάντησε πως «η λέξη έθνος έχει εξοστρακιστεί από τη γλώσσα μας, γιατί ορισμένοι τη συγχέουν με τον εθνικισμό. Οι πατριώτες δεν είναι εθνικιστικές. Ορισμένοι ρομαντικοί δεχόμεθα επίθεση για τις απόψεις μας».

Επικρίθηκε εντονότατα για τις παρεμβάσεις του σε κρατικά και πολιτικά θέματα αλλά και για διάφορες δηλώσεις του όπως την περιβόητη για το «κουσούρι» εννοώντας την ομοφυλοφιλία. «Αλλά σκεφθείτε πού έχουμε φθάσει. Σε ποιο κατάντημα έχει φθάσει σήμερα η ανθρωπότητα, η οποία, αυτό που είναι αμαρτία βοώσα και κράζουσα, θέλει να την καλύψει. Να μη λέμε, να μη μιλάμε, γιατί ενοχλούνται αυτοί που έχουνε το κουσούρι, γιατί θέλουνε όλοι οι άλλοι να το παραδεχθούν ως μια φυσιολογική κατάσταση».

Σάλο είχε προκαλέσει και η δήλωσή του πως δε γνώριζε για τα βασανιστήρια επί χούντας. «Ομολογώ ότι δεν ήξερα πως γίνονταν βασανιστήρια, πως υπήρχε ΕΑΤ-ΕΣΑ. Όλα αυτά ήρθαν στο φως μετά. Δεν πειράζει, μπορεί να τα ήξερε ο τότε αρχιεπίσκοπος, αν τα ήξερε και σιώπησε έκανε άσχημα. Στον κύκλο μου δεν είχα ακούσει τέτοια πράγματα, δεν άκουγα ξένους σταθμούς, εκ των υστέρων τα έμαθα. Θα πει κανείς ότι ήμουν βαθιά νυχτωμένος. Μπορεί γιατί εγώ τότε σπούδαζα. Σας ομολογώ εν πλήρει αληθεία ότι δεν ήξερα. Δεν ντρέπομαι να το πω, αν και μπορείτε να πείτε ότι ήμουν έξω από τα πράγματα. Τώρα, πάντως, είμαι μέσα », είχε πει.

Ο Χριστόδουλος «εκοιμήθη εν Κυρίω», μια ημέρα σαν σήμερα, στις 28 Ιανουαρίου 2008, σε ηλικία 69 ετών μετά από πολύμηνη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.

Ήταν τέτοια η αγάπη και η λατρεία που του είχε ένα κομμάτι του λαού που αμέσως μετά το θάνατό του ακούστηκαν και οι πρώτες θεωρίες συνωμοσίας σύμφωνα με τις οποίες ο Μακαριστός Χριστόδουλος δολοφονήθηκε απ’ όσους φοβήθηκαν πως μπορεί «να ανατρέψει τα σχέδια της νέας τάξης πραγμάτων».

Οι φανατικοί υποστηρικτές του έλεγαν τότε (και συνεχίζουν να λένε) πως η αιτία θανάτου δεν ήταν ο καρκίνος. Για να το αποδείξουν, μάλιστα, αυτό έλεγαν πως ο Χριστόδουλος υπέφερε από δυο πρωτογενείς καρκίνους, στο κόλον και το ήπαρ, «κάτι που είναι αδύνατο να συμβεί» και άρα αυτή είναι η «μεγαλύτερη απόδειξη» πως στην πραγματικότητα δηλητηριάστηκε από τους εχθρούς του ή (ακόμα χειρότερα) πως του «φυτεύτηκε» ο καρκίνος από… μυστικές υπηρεσίες.Υποστήριζαν, επίσης, πως ουδέποτε έγινε νεκροψία – νεκροτομή στη σορό του, γεγονός που «φωνάζει» πως υπήρξε από «άγνωστα κέντρα» μια προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών του θανάτου του.

Τέλος, ισχυρίζονται πως στην πραγματικότητα κανείς δε γνωρίζει μέχρι και σήμερα ποιος υπέγραψε το πιστοποιητικό θανάτου του και κυρίως τι αναγράφεται σε αυτό.

Οι πιο φανατικοί από τους υποστηρικτές του Χριστόδουλου, μάλιστα, προκειμένου να πείσουν για τα λεγόμενά τους ζητούσαν επιτακτικά από τις αρχές να γίνει εκταφή και στη συνέχεια νεκροψία ώστε να «αποκαλυφθεί ολόκληρη η αλήθεια».

Στην πραγματικότητα, βέβαια, τίποτε απ’ όλα αυτά που ισχυρίζονται όσοι βλέπουν κάποια σκοτεινή συνωμοσία πίσω από το θάνατο του Χριστόδουλου είναι κάποιο… φοβερό μυστικό.

Η ύπαρξη ταυτόχρονων όγκων δεν είναι κάτι σπάνιο και το συναντάει κανείς συχνά στη διεθνή βιβλιογραφία, νεκροψία – νεκροτομή δε γίνεται αν η αιτία θανάτου είναι διαπιστωμένη (μάλιστα η σχετική νομοθεσία την απαγορεύει, εκτός και αν υπάρχει σχετική εισαγγελική παραγγελία), ενώ το πιστοποιητικό θανάτου του Χριστόδουλου το υπέγραψε ο καθηγητής Παθολογίας – Εντατικής Θεραπείας. Σεραφείμ Νανάς, ο οποίος ήταν παρών στην οικία του Χριστόδουλου στο Ψυχικό την ώρα που εκείνος εξέπνευσε.