4 χρόνια χρόνια χωρίς τον «Θεό της μπάλας»: Η κινηματογραφική ζωή του τεράστιου Ντιέγκο Μαραντόνα

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο «Θεός της μπάλας» «έφυγε» μία μέρα σαν τη σημερινή, το 2020, στις 25 Νοεμβρίου σκορπώντας θλίψη σε μια ολόκληρη χώρα που τον λάτρευε, αλλά και σε όλο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη.

Αντισυμβατικός, χώρεσε στην αγκαλιά του όλο τον λαό της Αργεντινής, ζώντας μία κινηματογραφική ζωή, η οποία καθορίστηκε από θριάμβους, αλλά και σκάνδαλα.

Την ίδια μέρα, στις 25 Νοεμβρίου «έφυγε» από τη ζωή και ο στενός φίλος του Ντιέγκο Μαραντόνα, ο αμφιλεγόμενος Φιντέλ Κάστρο.

Οι απαρχές και τα επιτεύγματα του σπουδαίου Ντιέγκο Μαραντόνα

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν Αργεντινός ποδοσφαιριστής, ο οποίος θεωρείται γενικά ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της δεκαετίας του 1980 και ένας από τους σημαντικότερους όλων των εποχών. Φημισμένος για την ικανότητά του να ελέγχει τη μπάλα και να δημιουργεί ευκαιρίες για να σκοράρει ο ίδιος και οι άλλοι, οδήγησε ομάδες συλλόγων σε πρωταθλήματα στην Αργεντινή, την Ιταλία και την Ισπανία και οδήγησε την εθνική ομάδα της Αργεντινής να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986.

Ο Μαραντόνα έδειξε ποδοσφαιρικό ταλέντο από νωρίς και σε ηλικία οκτώ ετών εντάχθηκε στην ομάδα Las Cebollitas («Τα μικρά κρεμμύδια»), μια ομάδα αγοριών που έφτασε να κερδίζει 136 συνεχόμενα παιχνίδια και ένα εθνικό πρωτάθλημα. Υπέγραψε στην Argentinos Juniors σε ηλικία 14 ετών και έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη κατηγορία το 1976, 10 ημέρες πριν από τα 16α γενέθλιά του.

Μόλις τέσσερις μήνες αργότερα έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα, όντας ο νεότερος Αργεντινός που το έκανε ποτέ. Αν και αποκλείστηκε από την ομάδα που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 επειδή θεωρήθηκε ότι ήταν ακόμη πολύ νέος, την επόμενη χρονιά οδήγησε την εθνική ομάδα κάτω των 20 ετών στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων.

Ο Μαραντόνα μετακόμισε στην Μπόκα Τζούνιορς το 1981 και τη βοήθησε αμέσως να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Στη συνέχεια μετακόμισε στην Ευρώπη, αγωνιζόμενος στην Μπαρτσελόνα το 1982 (και κατακτώντας το Κύπελλο Ισπανίας το 1983) και στη συνέχεια στην SSC Νάπολι (1984-91), όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία, ανεβάζοντας την παραδοσιακά αδύναμη ομάδα της Νάπολι στα ύψη του ιταλικού ποδοσφαίρου. Με τον Μαραντόνα η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα και το κύπελλο το 1987 και το πρωτάθλημα ξανά το 1990. Η θητεία του Μαραντόνα στη Νάπολι έληξε όταν συνελήφθη στην Αργεντινή για κατοχή κοκαΐνης και του επιβλήθηκε 15μηνη ποινή απαγόρευσης ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο. Στη συνέχεια έπαιξε για τη Σεβίλλη στην Ισπανία και τη Newell’s Old Boys στην Αργεντινή. Το 1995 επέστρεψε στην Μπόκα Τζούνιορς και έπαιξε τον τελευταίο του αγώνα στις 25 Οκτωβρίου 1997.

Η καριέρα του Μαραντόνα με την εθνική ομάδα της Αργεντινής περιελάμβανε συμμετοχές σε Παγκόσμια Κύπελλα το 1982, το 1986, το 1990 και το 1994. Κυριάρχησε στη διοργάνωση του 1986 στο Μεξικό. Στην προημιτελική νίκη με 2-1 επί της Αγγλίας, πέτυχε δύο από τα πιο αξιομνημόνευτα γκολ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το πρώτο το πέτυχε με το χέρι του (ο διαιτητής νόμιζε λανθασμένα ότι η μπάλα είχε χτυπήσει το κεφάλι του), ένα γκολ που έμεινε στην ιστορία ως το γκολ «χέρι του Θεού».

Το δεύτερο σημειώθηκε αφού ο Μαραντόνα απέκτησε την κατοχή της μπάλας στο κέντρο και ντρίμπλαρε μέσα από μια ομάδα Άγγλων αμυντικών και πέρασε τον τερματοφύλακα, προτού βάλει την μπάλα στο τέρμα. Δεν ολοκλήρωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, επειδή βρέθηκε θετικός στο ναρκωτικό εφεδρίνη και αποβλήθηκε και πάλι. Ο Μαραντόνα έπαιξε επίσης στις ομάδες που κέρδισαν το πρωτάθλημα Νότιας Αμερικής το 1987 και το 1989.

Κοντόχοντρος και επίμονος μέσος, ο Μαραντόνα έγινε ήρωας των κατώτερων τάξεων της Αργεντινής (από την οποία καταγόταν) και της νότιας Ιταλίας, όπου οδήγησε τη Νάπολι σε νίκες επί των πλουσιότερων συλλόγων του Βορρά. Κατά τη διάρκεια της 21χρονης επαγγελματικής του καριέρας έπαιξε σε 490 επίσημους αγώνες συλλόγων, πετυχαίνοντας 259 γκολ- για την Αργεντινή έπαιξε σε 91 αγώνες και πέτυχε 34 γκολ. Μια διαδικτυακή δημοσκόπηση που διεξήχθη από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου ανέδειξε τον Μαραντόνα ως τον κορυφαίο παίκτη του 20ού αιώνα.

Το 2008 ο Μαραντόνα ορίστηκε προπονητής της εθνικής ομάδας της Αργεντινής. Λίγο αφότου οδήγησε την Αργεντινή στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, ο ίδιος και η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν για την επέκταση του συμβολαίου του και η θητεία του ως προπονητής της ομάδας έληξε. Το 2011 ο Μαραντόνα προσελήφθη ως προπονητής του συλλόγου Al Wasl των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Ωστόσο, η ομάδα αγωνίστηκε και ο Μαραντόνα απολύθηκε τον επόμενο χρόνο. Εργάστηκε σε διάφορους άλλους συλλόγους πριν γίνει προπονητής της Dorados de Sinaloa του Μεξικού το 2018.

Οι σκιές, προσωπική κατάρρευση και το τέλος

Τα σκάνδαλα άρχισαν να γίνονται συχνότερα, και ο Ντιέγκο βρέθηκε στο επίκεντρο των μέσων με κατηγορίες για χρήση ναρκωτικών και συναναστροφές με τη μαφία της Νάπολης. Το 1991 τιμωρήθηκε με αποκλεισμό 15 μηνών για χρήση κοκαΐνης, ένα γεγονός που σημάδεψε την καριέρα του αλλά και την υγεία του.

Ο θάνατος του Μαραντόνα στις 25 Νοεμβρίου 2020 συγκλόνισε τον ποδοσφαιρικό κόσμο και όχι μόνο. Η αιτία ήταν καρδιακή ανακοπή, λίγες εβδομάδες μετά από μια δύσκολη χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι.

Ο θάνατός του πυροδότησε συζητήσεις και αμφιλεγόμενες δηλώσεις για την ιατρική φροντίδα που έλαβε, με τις λεπτομέρειες να γίνονται πρωτοσέλιδα στα διεθνή μέσα.