Δυστυχώς επιβεβαιώνεται η προφητεία του Αγίου Πορφυρίου για τη χώρα μας: «Όταν μετακινηθούν λαοί, η Ελλάδα θα…»

Τα προφητικά λόγια του Αγίου Πορφυρίου, 40 χρόνια μετά την ημέρα που ειπώθηκαν, έρχονται να επαληθευτούν και να μας «ταρακουνήσουν»!

«Θα έρθουν δύσκολες μέρες», είχε πει, όταν τον είχαν ρωτήσει για το μέλλον. Ωστόσο, το αξιοσημείωτο είναι ότι είχε κάνει κάποιες ειδικές παρατηρήσεις, ακόμη πιο συγκεκριμένες, τις οποίες βλέπουμε μπροστά μας να παίρνουν σάρκα και οστά.

Με την ευκαιρία, δείτε επίσης: Τρόμος από προφητεία του Αγίου Παϊσίου: «Έρχεται μεγάλος σεισμός στην Αττική…»

Ειδικότερα, είχει προφητεύσει ότι οι δύσκολες ημέρες θα έρθουν όταν οι λαοί θα αρχίσουν να μετακινούνται και ο κόσμος δε θα μπορεί να αντέξει.

Για την Ελλάδα, είχε τονίσει πως θα είναι μια από τις χώρες που θα σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος και γι αυτόν το λόγο, πρέπει να κρατηθούμε ενωμένοι, να μη φοβόμαστε και να προσευχόμαστε.

Ο Άγιος Πορφύριος είχε πει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση για τα μεγάλα κράτη είναι καλή, όμως τη στιγμή της μετακίνησεις των λαών, η Ελλάδα θα υποφέρει. «Θα είναι δύσκολα για όλους, αλλά κυρίως για την Ελλάδα που θα δεχθεί το μεγαλύτερο βάρος και θα πέσουν όλοι πάνω μας…», είχε προβλέψει.

Όταν ρωτήθηκε από κάποιον πιστό: «Τι πρέπει να κάνουμε;». Ο μεγαλόχαρος Άγιος τον καθησύχασε και του είπε: «Θα φροντίσει ο Θεός για όλα. Εμείς να προσευχόμαστε μέρα-νύχτα, να είμαστε ενωμένοι και ο Θεός έχει τη μέριμνά του για εμάς».

Ο Άγιος, επίσης, είχε πει:  «Οι άνθρωποι που θα πάρουνε την ευθεία οδό θα είναι λίγοι και αυτοί θα φτάσουνε στον προορισμό τους και θα είναι ευτυχείς. Οι μάζες παρασυρόμενες θα πέσουν σε άγριες θάλασσες και μαύρα βουνά. Πιο πέρα θα τους περιμένουν μαύρα λιοντάρια και άγρια θηρία που θα τους κατασπαράξουν. Θα βρεθούνε σε αδιέξοδο και δεν θα έχουν καλό τέλος. Αλίμονο, έχουμε φτάσει στο τέλος της ευθείας. Εμείς φεύγουμε και χαρά σ’ αυτούς που θα φύγουν και δεν θα δούνε αυτό το τέλος!»

Για όσους δε γνωρίζουν τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη

Ο Άγιος Πορφύριος, ο Καυσοκαλυβίτης, ήταν Έλληνας ιερομόναχος που έγινε γνωστός για το βίο και το έργο του. Ανακηρύχθηκε άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 27 Νοεμβρίου 2013.

Γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Ιωάννης του σημερινού Δήμου Ταμιναίων της Εύβοιας. Από πολύ μικρός έδειξε έφεση προς το μοναχισμό εμπνεόμενος σημαντικά από τον βίο του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη.

Στην παιδική του ηλικία ξεκίνησε να εργάζεται σκληρά στα χωράφια της οικογένειας του καί ύστερα στο ανθρακωρυχείο της περιοχής του προκειμένου να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του.

Σε ηλικία 12 χρόνων και έχοντας τελειώσει μόνο την Β’ Δημοτικού, προσπάθησε επανειλλημένα να φύγει κρυφά απο τους οικείους του στο Άγιον Όρος έχοντας ως πόθο να γίνει μοναχός.

Μετά από τρεις προσπάθειες που έκανε το αποφάσισε πλέον πως ήταν έτοιμος καί μετέβη τελικά στη καλύβη του Αγίου Γεωργίου στα γνωστά Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου έζησε τα επόμενα 6 χρόνια, ως υποτακτικός σε δύο γέροντες μοναχούς.

Το 1940 με την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο όσιος Πορφύριος θα βρεθεί στην καρδιά της Αθήνας στη πολύβουη Ομόνοια.

Εδώ καλείται από τον Θεό να τον διακονήσει ως εφημέριος του Ιερού Ναού του Αγίου Γερασίμου του Νοσοκομείου που λέγεται ≪Πολυκλινική Αθηνών≫.

Εδώ ο άγρυπνος φρουρός και παρηγορητής του Θεού ο ιερομόμαχος όσιος Πορφύριος για 33 ολόκληρα χρόνια θα βρίσκεται δίπλα στον ανθρώπινο πόνο ≪όλος φως, όλος χαρά, όλος ευεργεσία, όλος αγάπη≫ με ατελείωτες ώρες προσευχής, συζητήσεων και εξομολογήσεων.

Θα τελεί τη Θεία Λειτουργία και θα κηρύττει τον θείο Λόγο, λέγοντας ≪όλους τους πονούσα, για όλους πονούσα, όλοι με συγκινούσαν≫.

Ο Όσιος είχε και ένα όνειρο: να ιδρύσει μοναστήρι για να γίνει, όπως έλεγε, «κέντρο που θα καταφεύγουν οι πονεμένοι και οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι για να βρίσκουν πνευματική παρηγοριά». Και ο Θεός τον αξίωσε να δει το όνειρό του πραγματοποιημένο

. Στον Ωρωπό Αττικής στην περιοχή Αγίας Σωτήρας στο Μήλεσι άρχισε να κτίζει με τη συνδρομή χιλιάδων ευλαβών πιστών ένα τεράστιο μοναστηριακό συγκρότημα με κεντρικό Ναό (καθολικό) τον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως που πρόλαβε να θεμελιώσει ένα χρόνο πριν την εκδημία του, το 1990.

Στο Μοναστήρι αυτό έζησε τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής του.

Από το πάμφτωχο κελλάκι του και με υγεία κλονισμένη –από το 1984 ήταν τυφλός– καθοδηγούσε και παρηγορούσε αναρίθμητους ανθρώπους. Και με τη θερμή του προσευχή αγκάλιαζε και θεράπευε όλους.

Ήθελε όμως την τελευταία του αναπνοή να την αφήσει στα αγαπημένα του Καυσοκαλύβια. Γι’ αυτό προαισθανόμενος το τέλος του ήρθε πάλι στο Άγιο Όρος, εκεί από όπου ξεκίνησε, για να ετοιμασθεί για το ταξίδι της αιωνιότητος.

Εκεί προσευχόμενος και ζητώντας το έλεος του Θεού με πλήρη διαύγεια πνεύματος και αφού κοινώνησε τα Άχραντα Μυστήρια άφησε ειρηνικός την τελευταία του πνοή λέγοντας τη φράση: «ἵνα ὦσιν ἕν». Ήταν πρωί, χαράματα της 2ας Δεκεμβρίου του 1991, σε ώρα που το Αιγαίο Πέλαγος ήταν φοβερά φουρτουνιασμένο.