«Δε θα πεθάνουμε για αυτούς τους αλήτες»: Πέρασαν 20 χρόνια από το θάνατο του Γιάννη Κυράστα που θα θέλαμε να ήταν ένα κακόγουστο πρωταπριλιάτικο ψέμα

Έχουν περάσει πια 20 ολόκληρα χρόνια από τότε, που μια «μαύρη» Πρωταπριλιά θα σημάδευε για πάντα το ελληνικό ποδόσφαιρο με το θάνατο του Γιάννη Κυράστα, που όλοι εύχονταν να ήταν ένα κακόγουστο πρωταπριλιάτικο ψέμα, αλλά δυστυχώς ήταν αλήθεια.

Στις 5 Μαρτίου του 2004 και μετά από έντονη δυσφορία, ο Κυράστας διεκομίσθη στο νοσοκομείο, έχοντας προσβληθεί, όπως αποδείχθηκε, από μια βαριά μορφή γάγγραινας με υψηλή θνητότητα. «Οξεία μικροβιακή επιδιδυμίτιδα, η οποία είχε εξελιχθεί σε νεκρωτική γάγγραινα της περιοχής, για την οποία χρειάσθηκε να χειρουργηθεί επειγόντως», ήταν το πρώτο ιατρικό ανακοινωθέν.

Διαβάστε επίσης: Βέρα Κυράστα: Μεγάλωσε και είναι μια κούκλα! Δείτε πως είναι σήμερα η κόρη του αείμνηστου Γιάννη Κυράστα!

Στις 22 Μαρτίου έγινε λόγος για βελτίωση της υγείας του («οι δείκτες της λοιμώξεως υποχωρούν»), όμως την Δευτέρα 29 Μαρτίου, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε ξαφνικά και υποβλήθηκε σε αφαίρεση χολής. Η κατάστασή του πλέον χειροτέρευε και τελικά το απόγευμα της 1ης Απριλίου «έφυγε» από την ζωή.

Η μεγάλη πορεία του Γιάννη Κυράστα που έμεινε στην αιωνιότητα

Ο Γιάννης Κυράστας γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1952 στον Πειραιά. Αρχισε το ποδόσφαιρο στις ακαδημίες του Ολυμπιακού. Στις 10 Δεκεμβρίου του 1972 απέναντι στην Καβάλα έκανε και το ντεμπούτο του.

Κατέκτησε τίτλους με τους «ερυθρόλευκους», έγινε γρήγορα βασικό στέλεχος και της Εθνικής Ελλάδας και το καλοκαίρι του 1981 πρωταγωνίστησε, μαζί με τον Μάικ Γαλάκο, σε μία από τις πιο πολύκροτες μεταγραφικές υποθέσεις στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάνοντας χρήση της οκταετίας του, μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό, την ομάδα που συμπαθούσε από μικρός!

Στο «τριφύλλι» γύρισε κατά τη διάρκεια της περιόδου 1982-83 στη θέση του λίμπερο, θέση στην οποία διέπρεψε ακόμα περισσότερο, διατηρώντας και τη θέση του στην εθνική ομάδα. Ωστόσο, αν και είχε καθοριστική συμβολή στο νταμπλ του 1986 (όπως και σε εκείνο του 1984) και είχε μόλις υπογράψει για την πενταετία του, παραγκωνίστηκε από το ξεκίνημα της επόμενης περιόδου.

Αντιλαμβανόμενος ότι δεν βρισκόταν στα πλάνα του Παναθηναϊκού, σταμάτησε το ποδόσφαιρο και στράφηκε στην προπονητική. Από την περίοδο 1987-88, όταν ανέβασε τον Εθνικό Ελληνορώσων από τη Β’ στην Α’ Κατηγορία ΕΠΣΑ, μέχρι και το 1992-93, όταν οδήγησε ξανά στα «σαλόνια» της Α’ Εθνικής τον Πανιώνιο, το όνομα «Κυράστας» ήταν συνυφασμένο με τη λέξη «άνοδος».

Ντεμπούτο στην κορυφαία κατηγορία έκανε πάντως το 1996, αναλαμβάνοντας τον Πανηλειακό μετά το σοβαρό τροχαίο ατύχημα που είχε ο Αντώνης Γεωργιάδης. Η πορεία του ήτα διαρκώς ανοδική κι έτσι δεν αποτέλεσε έκπληξη η απόφαση του Γιώργου Βαρδινογιάννη να του αναθέσει το καλοκαίρι του 1999 την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού.

Ο Κυράστας όχι μόνο… κολύμπησε στα βαθιά (πάντοτε, άλλωστε, η σχέση του με το νερό ήταν καλή, αφού ήταν εξαιρετικός κολυμβητής και φανατικός ψαράς), αλλά παρουσίασε μια ομάδα που έπαιζε εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Το «τριφύλλι» έχασε τον τίτλο, ο ασυμβίβαστος Κυράστας αποχώρησε και συνέχισε στον Ηρακλή. Όμως, το πεπρωμένο του ήταν να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό.

Η δεύτερη θητεία αποδείχθηκε βραχύβια. Τον Δεκέμβριο του 2001 ο Κυράστας παραιτήθηκε, δηλώνοντας ότι αποχωρεί οριστικά απ’ το ποδόσφαιρο. Ήταν προφανές, όμως, ότι έκανε ένα διάλειμμα από τη δουλειά που τόσο αγαπούσε και περίμενε να ωριμάσουν οι συνθήκες για να επιστρέψει. Το άφηνε να εννοηθεί σε συνεντεύξεις του, αλλά δεν ήταν γραφτό να προλάβει.

Ο Παναθηναϊκός τιμά κάθε χρόνο τη μνήμη του. Το ίδιο και οι οπαδοί του, που τον αγάπησαν όσο ελάχιστους προπονητές. Ο Κυράστας, όμως, εκτιμήθηκε από όλους τους Έλληνες, ανεξάρτητα απ’ την οπαδική προτίμησή τους. Διότι έβλεπαν στο πρόσωπό του έναν άνθρωπο που ήθελε να προσφέρει στο ποδόσφαιρο χωρίς να παρεκκλίνει απ’ τις αρχές του.