Η ζωή της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα: Ο γάμος, το γνέσιμο και οι πλαγγόνες – Πώς τις αντιμετώπιζαν οι αρχαίοι Έλληνες

Η γυναίκα στην αρχαία Ελλάδα θεωρούνταν προσωπικότητα περιορισμένη πνευματικά. Στη ζωή της ήταν αναγκασμένη να κινείται σε έναν εξαιρετικά μικρό κύκλο δραστηριοτήτων ειδικά μετά το γάμο και περιοριζόταν στον γυναικωνίτη. Πώς τις αντιμετώπιζαν οι αρχαίοι Έλληνες και τι ήταν το γνέσιμο και οι πλαγγόνες; Με την ευκαιρία, δείτε ποια ήταν τα μπινελίκια που έριχναν.

Όπως διαβάζουμε στο έγγραφο που μοιράστηκε το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης η ζωή της γυναίκας περιοριζόταν συνήθως στις δραστηριότητες του σπιτιού. Από μικρή ηλικία, τα κορίτσια έπρεπε να μάθουν να κάνουν
όλες τις δουλειές του σπιτιού. Οι μητέρες τους ή κάποιες δούλες τα βοηθούσαν να μάθουν να μαγειρεύουν, να γνέθουν και να ζυμώνουν. Μετά το γάμο τους, αφού αυτός ήταν ο προορισμός τους, θα μπορούσαν να ασχολούνται με τη σωστή λειτουργία των δικών τους σπιτιών.

Από τις πιο σημαντικές καθημερινές ασχολίες των γυναικών ήταν το γνέσιμο και η ύφανση στον αργαλειό. Τα κορίτσια από μικρά βοηθούσαν στην προετοιμασία του ρουχισμού. Τα σκεπάσματα του κρεβατιού, κιλίμια για το δάπεδο, κουρτίνες και όλα τα ενδύματα της οικογένειας κατασκευάζονταν στο σπίτι.

Μία ακόμη βασική ασχολία της γυναίκας ήταν το ζύμωμα του ψωμιού. Όταν το ψωμί ήταν έτοιμο το έψηνε στο φούρνο, που υπήρχε σε έναν από τους βοηθητικούς χώρους του σπιτιού.

Στην κουζίνα τα διάφορα σκεύη, πήλινα ή χάλκινα, που ήταν απαραίτητα στο μαγείρεμα, αλλά και στο τραπέζι, ήταν τακτοποιημένα σε ράφια: Μεγάλες υδρίες για νερό, κανάτες, κούπες, λεκάνες, χύτρες, γουδιά, κουτάλες, αλλά και πιάτα, κύπελλα, μαχαίρια και κουτάλια. Το μαγείρεμα του φαγητού γινόταν στη σχάρα, ένα είδος ψησταριάς, που βρισκόταν στην αυλή.

Οι γυναίκες δεν έβγαιναν από το σπίτι, παρά μόνο πολύ σπάνια και πάντοτε με τη συνοδεία ενός από τους άντρες του σπιτιού. Τις μικρές κοπέλες συνόδευε ο πατέρας ή ο αδελφός τους, ή κάποιος έμπιστος δούλος. Ανάμεσα στις υποχρεώσεις των κοριτσιών, εκτός σπιτιού, ήταν να πάνε στις δημόσιες κρήνες και με τις υδρίες (αγγεία με τρεις λαβές) να πάρουν νερό για το σπίτι.

Σε κάποια σπίτια υπήρχαν τα πηγάδια που εξυπηρετούσαν άμεσα τις ανάγκες της οικογένειας, αφού βρίσκονταν στην αυλή.

Το αστραγαλίζειν ήταν ένα από τα πιο αγαπητά παιχνίδια των αγοριών, αλλά και των κοριτσιών. Αποτελούσε όμως και ευχάριστη ενασχόληση για τους ενήλικες. Οι αστράγαλοι ήταν επίσης η ανταμοιβή του δασκάλου στις καλές επιδόσεις των μαθητών του.

Από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια των κοριτσιών ήταν οι πλαγγόνες, οι κούκλες δηλαδή. Οι περισσότερες ήταν πήλινες με κινητά μέλη, έτσι που τα χέρια και τα πόδια να κουνιούνται και να μοιάζουν ζωντανές. Γι’ αυτό το λόγο λέγονται και νευρόσπαστα, όπως οι μαριονέτες.