Σαν σήμερα 22 Σεπτεμβρίου του 1924: Η αρχή της καταστροφής – Πώς ο Χίτλερ γλίτωσε την απέλασή του από τη Γερμανία!
Η Ιστορία, ως γνωστόν, δεν γράφεται με «αν». Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, ίσως όλα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά, όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά για όλο τον κόσμο.
Είναι σαν σήμερα, 22 Σεπτεμβρίου του 1924. Ο 35χρονος Αδόλφος Χίτλερ βρίσκεται στη φυλακή, καταδικασμένος με ποινή 5 ετών για το λεγόμενο «πραξικόπημα της μπυραρίας» (ονομάστηκε έτσι επειδή το στρατηγείο του Χίτλερ ήταν η μπυραρία «Löwenbräukeller» στο Μόναχο) του Νοεμβρίου του 1923, όταν επιχείρησε να καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Θρήνος στην αγορά: Πέθανε το “αφεντικό” τεράστιας εταιρείας!
Η αστυνομία της Βαυαρίας ζητά για δεύτερη φορά από τον υπουργό Εσωτερικών την απέλαση του Χίτλερ στην Αυστρία, τη χώρα όπου γεννήθηκε. Το υπουργικό συμβούλιο του γερμανικού κρατιδίου, ωστόσο, είναι διχασμένο για το αν πρέπει να απελάσει τον αρχηγό του Εθνικοσοσιαλιστικού Μετώπου, που έχει ήδη ερείσματα τον γερμανικό λαό.
Από την πλευρά τους, οι αυστριακές Αρχές ήταν θετικές να δεχθούν τον Χίτλερ τον Μάρτιο του ίδιου έτους, όταν η αστυνομία της Βαυαρίας είχε ζητήσει για πρώτη φορά την απέλασή του από τη Γερμανία. Πλέον, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Αυστριακός καγκελάριος Ignaz Seipel έχει σοβαρές αντιρρήσεις, από τη στιγμή που ο Χίτλερ εντάχθηκε στις γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ισχυριζόμενος ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο απώλεσε την αυστριακή υπηκοότητά του.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο υπουργός Εσωτερικών Φραντς Γκίρτνερ παίρνει μια ιστορική απόφαση: απορρίπτει την αίτηση της βαυαρικής αστυνομίας και ο Χίτλερ παραμένει στη φυλακή, αλλά σε γερμανικό έδαφος.
Από εκείνη την 22α Σεπτεμβρίου 1924 και μετά, τα πράγματα θα εξελιχθούν με αστραπιαία ταχύτητα. Τρεις μήνες μετά, και συγκεκριμένα στις 20 Δεκεμβρίου 1924, ο Αδόλφος Χίτλερ αμνηστεύεται και αποφυλακίζεται.
Έχοντας ήδη γράψει στη φυλακή το βιβλίο του «Ο Αγών μου» (στην πραγματικότητα το υπαγόρευσε στον επίσης καταδικασμένο πραξικοπηματία και γραμματέα του Ρούντολφ Ες), ο Χίτλερ στρέφει τα βλέμματα του κόσμου πάνω του. Αναλαμβάνει πάλι την αρχηγία του κόμματος και λίγα χρόνια μετά, εκμεταλλευόμενος τις συγκυρίες, κερδίζει στις εκλογές του 1932.
Παρότι όμως το κόμμα του έρχεται πρώτο σε ψήφους, ο τότε Γερμανός πρόεδρος Πάουλ Φον Χίντενμπουργκ αρνείται να αναθέσει την καγκελαρία στον Χίτλερ, καθώς δεν τον συμπαθεί καθόλου, και τη δίνει στον Κουρτ Φον Σλάιχερ, του οποίου, όμως, οι προσπάθειες σχηματισμού βιώσιμης κυβέρνησης αποτυγχάνουν.
Κατόπιν αυτών, τελικά ο Γερμανός πρόεδρος υπαναχωρεί και ονομάζει τον Χίτλερ καγκελάριο στις 30 Ιανουαρίου 1933. Έναν μήνα, στις 27 Φεβρουαρίου 1933, ξεσπά φωτιά στη Ράιχσταγκ, με τον Χίτλερ να κατηγορεί τους κομμουνιστές γι’ αυτήν, καθώς συλλαμβάνεται στον τόπο της πυρκαγιάς ως υπεύθυνος ο νεαρός Ολλανδός κομμουνιστής Μαρίνους Φαν Ντερ Λούμπε.
Ο Χίτλερ εκμεταλλεύεται στο έπακρο την κατάσταση και ως εκ της θέσεώς του ως καγκελάριου πείθει τον πρόεδρο Φον Χίντενμπουργκ να εκδώσει το λεγόμενα «Διάταγμα της Εξουσιοδοτήσεως», με το οποίο αναστέλλονται οι δημοκρατικές ελευθερίες που είχε επιφέρει η Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Το Κομμουνιστικό Κόμμα τίθεται εκτός νόμου, οι ηγέτες του συλλαμβάνονται, τα μέλη του διώκονται.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μαρτυρία – σοκ για την γυναίκα που κολύμπησε στο… πετρέλαιο του Σαρωνικού! “Τριβόταν με την πετσέτα και…”! (video)
Πλέον, έχοντας απαλλαγεί από έναν βασικό ιδεολογικό αντίπαλο, ο Χίτλερ προκαλεί νέες εκλογές τον Μάρτιο του 1933. Οι εκλογές διεξάγονται με τον Χίτλερ καγκελάριο και το αποτέλεσμα δίνει το 44% των ψήφων και 288 έδρες στο κόμμα του, το NSDAP. Με την υπστήριξη του μικρού γερμανικού Εθνικού Λαϊκού Κόμματος (DNVP), οι Εθνικοσοσιαλιστές επιτυγχάνουν την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο (52%).
H Δημοκρατία της Βαϊμάρης πεθαίνει, η κυριαρχία του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος αρχίζει -και θα λήξει μόνο με τον τερματισμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, τον Μάιο του 1945.