«Πήγα στο σπίτι και την βρήκα όπως…»: Αποκάλυψη «βόμβα» από την κόρη της Ζωής Λάσκαρη
Κατάθεση ψυχής από την Μαρία - Ελένη Λυκουρέζου
Σε μια εξομολόγηση ψυχής, η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου είχε μιλήσει στην Νάνσυ Ζαμπέτογλου και στον Θανάση Αναγνωστόπουλο στο DOT για την απώλεια της μητέρας της, Ζωής Λάσκαρη, τον τρόπο που έμαθε το θάνατο της, αλλά και το τελευταίο βράδυ πριν «φύγει». Μιας και αναφερθήκαμε στην αείμνηστη ηθοποιό, δείτε εδώ ποια ήταν η καταγωγή της.
«Η μαμά σου δεν ξύπνησε»
Ήμουν δίπλα στο Πόρτο Ράφτη, είχα πάει για μπάνιο, έφευγα δηλαδή εκείνη την ώρα, ήμουν Πόρτο Ράφτη ακόμα και με παίρνει ο μπαμπάς μου και μου λέει «Η μαμά σου δεν ξύπνησε». Ούρλιαζα! Έπαθα σοκ. Ήμουν μέσα στο αυτοκίνητο, δεν καταλάβαινα, πήγαινα αντίθετα με έβριζαν όλοι. Δεν ξέρω πως έφτασα, πως δεν τράκαρα. Είχα θολώσει. Ήμουν 5 λεπτά απόσταση. Πήγα στο σπίτι και το είδα κι εγώ.
Γύρισα το αυτοκίνητο, πήγα ανάποδα, με βρίζανε, δεν θυμάμαι πως έφτασα στο σπίτι, πήγα και ήταν στο κρεβάτι, όπως κοιμόταν δηλαδή… Είναι άγρια πράγματα αυτά. Υπάρχουν και πιο άγρια και χειρότερα… Τρεις μέρες ήμουν άυπνη, έπινα μόνο νερό και κάπνιζα της. Για 1,5 χρόνο δεν κοιμόμουν καθόλου καλά…
«Στο Πόρτο Ράφτη δεν πάει πια κανείς»
Δεν έχω πενθήσει, αλλά κλαίω αρκετά συχνά. Στο Πόρτο Ράφτη δεν πάει πια κανείς. Εγώ δεν μπορώ να ξαναπάω. Εκεί έμεναν οι γονείς μου με την αδελφή μου και την ανιψιά μου. Εγώ δεν μπορώ να ξαναπάω στο Πόρτο Ράφτη. Ο μπαμπάς μου έχει φύγει από το σπίτι και μένει τώρα στο πατρικό του στο Κολωνάκι και η αδελφή μου θα αποχωρήσει κι εκείνη σε λίγο καιρό. Ειδικά ο πατέρας μου που έμενε εκεί, που ήταν η γυναίκα του, σε όλα είναι η μαμά.
«Νιώθω ότι μπορεί να ήξερε»
Νιώθω ότι μπορεί να ήξερε. Τι να μας έλεγε; Να μας αγχώσει; Νιώθω ότι ήξερε. Τώρα που σκέφτομαι πως ήταν τους τελευταίους μήνες, νιώθω ότι κάτι ένιωθε. Είχε μια ηρεμία, δεν αντιδρούσε, περίεργα πράγματα, δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς. Ποτέ δεν ήταν η μάνα που θα σε πάρει να κλαφτεί. Ποτέ δεν με είχε κάνει να νιώσω ότι πρέπει να τη λυπάμαι.
Νιώθω ότι ήθελα κι άλλα να της πω. Νιώθω ότι θα ήθελα κι άλλη αγκαλιά, κι άλλα φιλιά και να μην τρελαίνομαι που τρελαινόμουν καμιά φορά και τσακωνόμουν μαζί της. Τώρα λέω γιατί το έκανα αυτό; θα μου πεις, γιατί έτσι έπρεπε να γίνει.
«Το προηγούμενο βράδυ…»
Το προηγούμενο βράδυ ήταν να βγούμε μαζί και τελικά το ακύρωσα εγώ γιατί δεν μπορούσα. Θα πηγαίναμε να φάμε. Στην αρχή έλεγα γιατί το ακύρωσα, αλλά τελικά χάρηκα που το ακύρωσα, γιατί έμεινε σπίτι με τον πατέρα μου και γελάγανε όλο το βράδυ. Ήταν οι δυο τους στο δωμάτιο και μιλάγανε και γελάγανε. Τελικά αυτό έπρεπε να γίνει. Να είναι με τον άντρα της τις τελευταίες στιγμές της.