Δραματικές στιγμές για τη Βίκυ Κουλιανού: «Με φρικτούς πόνους ακινητοποιημένη στο πάτωμα»

Μια περιπέτεια υγείας είχε η Βίκυ Κουλιανού η οποία θέλησε να τη μοιραστεί με τους διαδικτυακούς της φίλους, μιλώντας μέσα από τις νέες της αναρτήσεις στον λογαριασμό της στο Instagram.

Όπως τονίζει στις περιγραφές της, η ίδια έμεινε ακίνητη επί τέσσερις ώρες πεσμένη στο πάτωμα, ενώ πλέον ακολουθεί αγωγή προκειμένου να αναρρώσει.

«Προέκυψε στο κομμωτήριο όπου είχα πάει να φτιάξω τα μαλλιά μου. Σχεδόν λιποθύμησα από φρικτούς πόνους στη μέση και στη λεκάνη. Ήμουν ακινητοποιημένη στο πάτωμα για τέσσερις ώρες. Δεν μπορούσαν να με μεταφέρουν ούτε με φορείο γιατί δεν ξέρανε γιατί πονάω τόσο πολύ.

Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιο πράγμα. Μία πάρα πολύ τρομακτική εμπειρία, να είσαι τέσσερις ώρες ακινητοποιημένος σε ένα πάτωμα με κόσμο από επάνω σου», ανέφερε η Βίκυ Κουλιανού.

«Ευχαριστώ πάρα πολύ τα παιδιά που ήρθαν και με μεταφέρανε στο νοσοκομείο, είμαι με πολλά χάπια και ενέσεις. Παλεύω να αναρρώσω», είπε η Βίκυ Κουλιανού ενώ στη συνέχεια ευχαρίστησε το ιατρικό προσωπικό.

Κατάθεση ψυχής από Βίκυ Κουλιανού: «Τα παιδιά με φόβιζαν, το να γίνω μητέρα μου προκαλούσε στρες, είχα μια ευθυνοφοβία»

Σε μια κατάθεση ψυχής προέβη η Βίκυ Κουλιανού στην εκπομπή «Γεια σου» για την μητρότητα, αναφέροντας ότι τα παιδιά την φόβιζαν και το να γίνει μητέρα της προκαλούσε στρες. Με την ευκαιρία, δείτε τι αποκάλυψε για το θάνατο του πατέρα της. 

Όπως εξομολογήθηκε το διάσημο μοντέλο «δεν φοβήθηκα να παντρευτώ 18 χρονών, όχι. Είναι αυτή η άγνοια της παιδικότητας, της ηλικίας. Ο σύζυγος μου ήταν τότε έναν χρόνο μεγαλύτερος και στους γονείς μου φάνηκε παράλογο. Γνωρίζοντας όμως οι γονείς μας οπότε, λίγο τους πήγαμε από εδώ και λίγο από εκεί, τους πείσαμε. Δεν ξέρω όμως πως.

Δηλαδή όλο αυτό είναι τώρα στο μυαλό μου πολύ παιδικό, έγινε πάρα πολύ γρήγορα και τελείωσε πολύ γρήγορα μέσα σε έξι μήνες. Ίσα ίσα που βάλαμε το νυφικό, για να λέμε πως το νυφικό έχει φορεθεί.

Τα παιδιά με φόβιζαν και δεν ήμουν από τα άτομα που θα έλεγα «ναι, ναι θέλω να γίνω μητέρα». Ήταν κάτι το οποίο πραγματικά μου προκαλούσε στρες και εκεί θα πω πως είχα μια ευθυνοφοβία».

Αυτός είναι και ο μόνος τομέας της ζωής μου όπου φοβόμουν να αναλάβω την ευθύνη ενώ έχω αναλάβει χιλιάδες άλλες ευθύνες. Μπορεί από τις τόσες ευθύνες που είχα να μην ήθελα να αναλάβω άλλη μία. Θεωρώ πως δεν είναι όλοι για όλα».