“Τσακίζει” καρδιές ο Οδυσσέας Σταμούλης: «Αυτή η χρονιά ήταν εφιάλτης! Δεν θέλω να μιλάω για την “απώλεια” του γιου μου, γιατί…»

“Τσάκισε” καρδιές ο Οδυσσέας Σταμούλης μιλώντας για τον θάνατο του 14χρονου γιου του και τόνισε ότι ο πόνος είναι το ίδιο αφόρητος, όσο και άλλων γονιών που δεν είναι γνωστοί στον κόσμο.

Παρόλα αυτά, εξήγησε πως δεν θέλει να μιλάει ιδιαίτερα για το θέμα αυτό, για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο, ενώ αποκάλυψε πως καταφέρνει να προχωρήσει παρακάτω, χωρίς να επιθυμεί να δεχθεί βοήθεια από ψυχολόγο ή κάποιον άλλο ειδικό.

Κατάθεση ψυχής Οδυσσέα Σταμούλη για την απώλεια του γιου του

«Η απουσία μου από την τηλεόραση έχει σχέση και με την δική μου επιλογή, αλλά πράγματι δεν υπήρξαν ενδιαφέρουσες προτάσεις. Νομίζω ότι θα ήθελα να κάνω σε μία ωραία σειρά έναν ωραίο ρόλο», είπε αρχικά και εξήγησε πως λόγω της επιτυχίας του δεν υπολόγιζε πόσα χρήματα χαλούσε σε κάποια φάση της ζωής του: «Δίπλα από τη λέξη “σπάταλος” στο λεξικό έχει την φωτογραφία μου».

Σε άλλο σημείο, ανέφερε: «Ζω αυτή την αντίφαση. Ενώ θέλω να είμαι ένας διάσημος ηθοποιός, με την έννοια ότι έχω πετύχει, από την άλλη δεν μου αρέσει καθόλου να είμαι διάσημος. Τα media που έχουν συμπεριφερθεί άγρια. Όχι μόνο με ενοχλεί, με θυμώνει και με προσβάλλει, αλλά το αντιμετωπίζω με το να απέχω».

Για το παιδί του δήλωσε: «Αυτή η χρονιά ήταν ένας εφιάλτης, δεν το συζητώ. Αγγελούδια, παιδάκια, γονείς χάνουν κάθε μέρα… Μερικά από αυτά τυχαίνει να έχουν έναν πατέρα, ας το πούμε αναγνωρίσιμο, δημόσιο πρόσωπο. Δεν μιλάω, λοιπόν, γι’ αυτό και ούτε θα μιλήσω, γιατί είναι σαν να έχει η δικιά μου απώλεια μεγαλύτερη βαρύτητα από των άλλων. Θέλω να σας πω ότι η απώλεια έχει ακριβώς την ίδια αξία και ο πόνος είναι αφόρητος με τον ίδιο τρόπο για όλους τους γονείς, είτε τον ξέρεις είτε δεν τον ξέρεις.

Ήταν πολύ χυδαίο που ερχόντουσαν έξω από το θέατρο, με την έννοια που είπα πριν. Ότι ήταν σαν να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα η δική μου απώλεια από οποιουδήποτε ανθρώπου. Δεν μίλησα ποτέ ούτε κάλεσα κανέναν να του πω για τον πόνο μου».

Όταν ρωτήθηκε τι είναι αυτό που τον βοηθάει και απαλύνει τον πόνο του, επισήμανε: «Δεν μπορώ να απαντήσω κάτι συγκεκριμένο. Μπορώ να πω ότι δεν έχω επιλογή από το να πραγματοποιώ αυτό που είμαι και έτσι πηγαίνω στην πρόβα, στην παράσταση. Αυτό κάνω».

Για την ψυχοθεραπεία δήλωσε πως επειδή είναι άνθρωπος άλλης γενιάς, δεν είναι κάτι που σκέφτεται να κάνει, και κατέληξε: «Πιθανότατα να έχω φτάσει κοντά στην κατάθλιψη, αλλά είναι ένα σύμπτωμα της εποχής».