Σπίτι κροίσου για τον Βασίλη Ζούλια: Το αρχοντικό εξοχικό του στη Σαρωνίδα είναι σκέτο «όνειρο»
Έχει επιρροές από τη δεκαετία του 1960
Σπίτι σαν κροίσου έχει στην κατοχή του ο Βασίλης Ζούλιας, το οποίο άνοιξε στην κάμερα της εκπομπής «Ελένη». Το αρχοντικό εξοχικό του στη Σαρωνίδα φαίνεται πως είναι σκέτο «όνειρο».
Η εξοχική κατοικία του γνωστού σχεδιαστή, όπως θα δείτε στο βίντεο έχει έντονες επιρροές από τη δεκαετία του 1960, μια δεκαετία που ο ίδιος αγαπά πολύ. Με την ευκαιρία, δείτε το σχόλιό του για τις γυναίκες.
Όπως αποκάλυψε ο Βασίλης Ζούλιας στον δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Αρκά, το συγκεκριμένο σπίτι κατασκευάστηκε το 1963 από έναν πολύ σημαντικό αρχιτέκτονα εκείνης της εποχής, και μάλιστα σε αυτό έχει φιλοξενηθεί και η Τζάκυ Κένεντι με την αδελφή της ω; φιλοξενούμενες του Άγγλου Πρέσβη.
Ο ίδιος το απέκτησε κατά τη διάρκεια του κορονοϊού, και όπως είπε το έφτιαξε από την αρχή θέλοντας να επαναφέρει όλη την αισθητική εκείνης της εποχής.
Δείτε το βίντεο
“Απόπειρες έκανα από 8 ετών…” – Ανατριχίλα με την αποκάλυψη του Βασίλη Ζούλια
Καλεσμένος στην εκπομπή της ΕΡΤ, Στούντιο 4, την Δευτέρα 21/11, βρέθηκε ένας πασίγνωστος σχεδιαστής μόδας, ο οποίος μόλις πρόσφατα μίλησε ανοιχτά για τις αυτοκτονικές του τάσεις και για τις δυσκολίες που βίωσε στη μετέπειτα ζωή του.
Αυτή τη φορά, ο ίδιος αποκάλυψε πότε ξεκίνησαν όλα και ποιος είναι ο λόγος που τον οδήγησε σε τέτοιες ακρότητες από τόσο μικρή ηλικία.
Ο λόγος για τον Βασίλη Ζούλια, ο οποίος εξομολογήθηκε: «Ήμουν δυστυχισμένο παιδί, δυστυχισμένος άνθρωπος. Είμαι μία εθισμένη προσωπικότητα, οπότε μέχρι να μπω στην ανάρρωση στα 29, ήμουν ένας άνθρωπος που μισούσε τον εαυτό του. Εγώ λέω ότι γεννήθηκα με αυτή την προδιάθεση. Μία εθισμένη προσωπικότητα γενικά αισθάνεται μία δυσκολία να αντιμετωπίσει τη ζωή, πονάει». Με την ευκαιρία, δείτε 9 Έλληνες που μίλησαν ανοιχτά για τον εθισμό τους στα ναρκωτικά.
«Όταν ήρθαν τα ναρκωτικά, ήρθαν σαν βάλσαμο. Αυτό είναι το επικίνδυνο. Είχα κάνει τόσες απόπειρες, που κατά κάποιον τρόπο «σώθηκα». Έλεγα ότι τουλάχιστον δεν θα χρειάζεται να πονάω. Απόπειρες έκανα από 8 ετών», ανέφερε έπειτα.
Και συμπλήρωσε: «Το 1986 σταμάτησα να γελάω, στα 23 μου χρόνια. Εκεί άρχισε και η πολύ σοβαρή χρήση των ναρκωτικών και κράτησε 6 χρόνια όλο αυτό. Μιλάμε για τη δεκαετία του ’80, στην Ελλάδα δεν υπήρχαν τέτοιες ομάδες βοήθειας για να απευθυνθώ. Και η νομοθεσία για τα ναρκωτικά ήταν τότε πολύ διαφορετική, εξ ου και η ιστορία που μ’ έπιασαν κι έπεσα στο κενό από το δικαστήριο. Γι’ αυτό και δεν μπήκα φυλακή. Μου έβγαλε ο αστυνομικός τις χειροπέδες, πήγα να χαιρετήσω τη μητέρα μου και έτρεξα. Δεν μπόρεσε να με κρατήσει κανείς, του πατριού μου του έμεινε η τσέπη μου στο χέρι».
«Πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από τους ειδικούς. Αυτό που λένε «εγώ αν δεν το περάσω μόνος μου δεν γίνεται» ξεχάστε το, δεν υπάρχει», κατέληξε.