Ψυχολογικό ράκος η Λιάνα Κανέλλη – Ξέσπασε σε κλάματα on air

Για ένα από τα πιο σοκαριστικά σκηνικά που έχει βιώσει ποτέ στην ζωή της έκανε λόγο η Λιάνα Κανέλλη πριν κάποια χρόνια, με την βουλευτή να κλαίει με αναφιλητά κατα την περιγραφή της. Με την ευκαιρία, δείτε την αποκάλυψή της για το πρόβλημα υγείας της.

Λίγο μετά το αποτρόπαιο σκηνικό βίας με τον Ηλία Κασιδιάρη και θύμα την ίδια, η Λιάνα Κανέλλη είχε βρεθεί καλεσμένη στην εκπομπή της Πόπης Τσαπανίδου. Τότε, οι συντελεστές της εκπομπής «Συντέλεια» επιχείρησαν να αστειευτούν μαζί της φορώντας γάντια του μποξ και κρατώντας σημαία.

«Δεν επιτρέπω σε κανέναν να αστειεύεται με τη βία με σημαία και γάντια του μποξ », δήλωσε-μεταξύ άλλων- η κ. Κανέλλη, έντονα φορτισμένη και με αναφιλητά. “Ο εξωραισμός αυτών των πράξεων είναι η αιτία για την άνοδο του φασισμού”, είπε η βουλευτής.

Κατάθεση ψυχής από την Λιάνα Κανέλλη: «Ξεχωρίζει όμορφη μέσα στον βούρκο των ευγενών τεράτων…»

«Αυτός μόλυνε τη θάλασσα κι εσύ κορίτσι μου, Σοφάκι θα σ’ έλεγα αν ήσουν κόρη μου, κόπιασες, πάλεψες με τα μέσα σου κι έξω λυσσασμένα κύματα και κράτησες τα πανιά σου ανοιχτά, το σκάφος σου σε πορεία νικηφόρα, ακόμη και για όλες κι όλους εκείνους που δεν ξέρουν από θάλασσα και θύελλες», αναφέρει η Λιάνα Κανέλλη σε κείμενό της με τίτλο «ένα μικρό γράμμα για τη Σοφία» στο katiousa.gr.

«Ευχαριστώ θ’ ακούσεις πολλά. Για το κουράγιο, το θάρρος κι άλλα τέτοια. Το μεγάλο θα στο πει μόνο η ψυχή σου, που ξεχωρίζει όμορφη, μέσα στο βούρκο των “ευγενών” τεράτων του καθωσπρεπισμού και της εκβιασμένης “κανονικότητας”», τονίζει η κυρία Κανέλλη.

Δείτε επίσης: Μοιάζουν σαν…φωτοτυπίες: Αυτή είναι η άγνωστη αδελφή της Λιάνας Κανέλλη (photos)

Ολόκληρο το κείμενο:

Αυτός μόλυνε τη θάλασσα κι εσύ κορίτσι μου, Σοφάκι θα σ’ έλεγα αν ήσουν κόρη μου, κόπιασες, πάλεψες με τα μέσα σου κι έξω λυσσασμένα κύματα και κράτησες τα πανιά σου ανοιχτά, το σκάφος σου σε πορεία νικηφόρα, ακόμη και για όλες κι όλους εκείνους που δεν ξέρουν από θάλασσα και θύελλες. Ευχαριστώ θ’ ακούσεις πολλά. Για το κουράγιο, το θάρρος κι άλλα τέτοια. Το μεγάλο θα στο πει μόνο η ψυχή σου, που ξεχωρίζει όμορφη, μέσα στο βούρκο των «ευγενών» τεράτων του καθωσπρεπισμού και της εκβιασμένης «κανονικότητας».

Με νοιάζει μόνον να μην κινδυνέψεις να τραυματιστείς, γρατσουνιά να μην πάθεις, πικρή γεύση στο στόμα να μη νιώσεις από δω και μπρος, επειδή αποφάσισες να μιλήσεις. Να μη σε κάνει να αισθανθείς, αυτή η σάπια, γλυκερή και ύπουλη κριτικολαγνεία των διαδικτυακών ημερών και της «δημοκρατίας της πλατφόρμας», που πλουτίζει απ’ τα δράματα κι εμπορευματοποιεί τα ανίχνευτα κλάματα, ποτέ μονάχη σου και ξανά. Ποτέ μονάχη στη θέση της άφατης αδυναμίας, που είναι ο βιασμός.

Θα σου πω ό,τι είπα κάποτε για τη ζωή, στο δικό μου το παιδί: Κράτα το τιμόνι σου. Χάραξε την πορεία σου. Βρες τις θάλασσες και τα λιμάνια σου. Εγώ μπορώ μόνο να φυσάω μ’ όλες μου τις δυνάμεις, άνεμο ούριο στα πανιά σου. Ώσπου ν’ ανοίξει ο καιρός, να καθαρίσει ο ουρανός και να σκιαχτεί η γενική άπνοια. Την άδολη αγάπη σου εύχομαι να συναντάς, σε κάθε λιμάνι που θα δένεις.