O Σταμάτης Φασουλής αποκάλυψε που βρίσκεται ο Γιώργος Μαρίνος: «Είναι με ανθρώπους που…»
Τι ανέφερε;
Ο Γιώργος Μαρίνος ήταν αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο πετυχημένους showman και μάλιστα ήταν και ιδιαίτερα αγαπητός τόσο στο τηλεοπτικό κοινό όσο και στους Έλληνες celebrities. Με την ευκαιρία, λύθηκε το μυστήριο και με το σπίτι του στο Νέο Βουτζά.
O ταλαντούχος showman όμως εξαφανίστηκε και τα τελευταία χρόνια φημολογείται ότι ζει απομονωμένος αλλά κανείς, ή σχεδόν κανείς, δεν γνωρίζει το που βρίσκεται.
Το μυστήριο όμως φαίνεται πως έλυσε ο Σταμάτης Φασουλής με τον οποίο τους ενώνει μία δυνατή φιλία.
«Με τον Γιώργο Μαρίνο είμαστε φίλοι από παιδιά σχεδόν, από τότε που βγήκαμε στο θέατρο. Συνεχίζουμε να είμαστε φίλοι όλα αυτά τα χρόνια. Ξέρω, όμως, ότι είναι καλά. Είναι καλύτερα από πριν. Είναι με ανθρώπους που τον προσέχουν σε ένα σπίτι, πολύ ωραία. Βγαίνει και βόλτες. Νομίζω ότι είναι καλά. Από ό,τι μαθαίνω, νομίζω ότι είναι καλά και χαίρομαι πάρα πολύ», αποκάλυψε στην εκπομπή «Mega Καλημέρα».
Τέλος εποχής για τον Γιώργο Μαρίνο: «Δεν διεκδικώ πλέον κάτι, είναι ψυχολογική η ανάγκη μου να…»
Το 2006 ο Γιώργος Μαρίνος είχε λάβει μέρος στο πρότζεκτ της LIFO «Οι Αθηναίοι». Τη συνέντευξη είχε πάρει ο τότε διευθυντής σύνταξης της LIFO, Νίκος Ράλλης, ο οποίος θα πέθαινε λίγα χρόνια μετά, στα 41 χρόνια του, από σπάνιο αυτοάνοσο. Παράλληλα, με αυτή τη γυναίκα ο γνωστός showman παραλίγο να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας.
Η συνέντευξη ψηφιοποιήθηκε για πρώτη φορά, και έχει ενδιαφέρον για δύο κυρίως σημεία: την αναφορά του στην διαλυμένη παιδική του ηλικία, και στην επίγνωση που είχε ότι σε μια εποχή που οι ομοφυλόφιλοι ήταν κάτι γραφικό ή ξεφτιλισμένο, αυτός μόνος, με πρωτοφανή τόλμη διεκδίκησε όσα η LGBTQI+ κοινότητα θα έκανε αγωνιστική ατζέντα της, δεκαετίες αργότερα.
«Σήμερα έχω μάθει να χαίρομαι την αγάπη και την εκτίμηση του κοινού. Παλιά ήμουν θύμα της ανασφάλειάς μου. Θέλω να πω, την καριέρα μου την έχω κάνει, δεν διεκδικώ πλέον κάτι. Την υγεία μου, ίσως. Εννοώ, όταν δουλεύω είμαι καλά, όταν δεν δουλεύω υπάρχει πρόβλημα. Και λέω «πρόβλημα» επειδή είναι αδύνατον να δουλεύω για πολλά χρόνια ακόμα. Είναι ψυχολογική η ανάγκη μου να δουλέψω, δεν είναι οικονομική. Αλλιώς, τρελαίνομαι»