Δεν ήταν μονάχα το τραγούδι: Το πάθος του Σταμάτη Κόκοτα που ελάχιστοι γνώριζαν

Ο Σταμάτης Κόκοτας «βύθισε» την Ελλάδα στη θλίψη με τον χαμό του, με τον αγαπημένο τραγουδιστή να έχει μείνει στην ιστορία για την υπέροχη πορεία του όλα αυτά τα χρόνια, όπου ήταν ενεργός.

Η πορεία στο τραγούδι άρχισε για εκείνον στο Παρίσι όπου πήγε να σπουδάσει ιατρική όπως ήθελε η οικογένειά του, αλλά κατέληξε να τραγουδά σε καμπαρέ. «Ο πατέρας ήταν γιατρός και η μητέρα τραπεζικός. Εμένα με κέρδισε το τραγούδι».

Ακολούθησε η τηλεόραση, όμως ο Σταύρος Ξαρχάκος είχε άλλα σχέδια για εκείνον και τον έπεισε να επιστρέψει στην Ελλάδα. «Εκανα και πολλή τηλεόραση. Δίπλα σε μεγάλους σαν τον Αζναβούρ, τον Ζιλμπέρ Μπεκό κ.ά. Αλλά και στην Ιταλία με τον Τζιάνι Μοράντι. Ελειψα οκτώ χρόνια. Η δουλειά πήγαινε πολύ καλά, ήμουν πανευτυχής, ήθελα να μείνω. Αλλά ο Σταύρος Ξαρχάκος, στον οποίο οφείλω πολλά, με είδε εκεί και μου πρότεινε να γυρίσω στην Ελλάδα. Στη Γαλλία βρήκα και τον Μίκη. Επειτα στην Ελλάδα ήταν να τραγουδήσω ένα έργο του, τελικά το είπε μια άλλη κυρία. Το μπαμ έγινε πράγματι το 1966 με τον Σταύρο και το “Ενα μεσημέρι”. Επειτα το “Ονειρο απατηλό” του Καλδάρα και πόσα ακόμη».

Η δεύτερη μεγάλη αγάπη του

Πέρα από το τραγούδι ο Σταμάτης Κόκοτας είχε μεγάλη αδυναμία και στα γρήγορα και πολυτελή αυτοκίνητα και οι φωτογραφίες του ως οδηγού αγώνων φιγουράριζαν στα πρωτοσέλιδα. «Μου άρεσε το αυτοκίνητο, η ταχύτητα, έπαιξα όσο ήθελα, τώρα ούτε το καβαλάω». Είχε, όντως, και Ρολς Ρόις; «Βέβαια είχα, την έδωσα. Και άλογα είχα. Εγώ και ο Μπάρλος. Ο Στράτος (σ.σ. Διονυσίου) ακολούθησε πολύ αργότερα. Είχε κάτι λίγα». Εμεινε κάτι απ’ όλα αυτά, αποταμίευσε; «Εντάξει καλά είμαστε, υπάρχουν χειρότερα για να μην αναφέρω τα κατώτατα».