Τα αποκάλυψε όλα η Αθηνά Τσιλύρα: Αυτός ήταν ο λόγος που δεν έκανε δεύτερο παιδί με τον Σπύρο Παπαδόπουλο
Τι είχε δηλώσει σε συνέντευξή της;
Ήταν καλοκαίρι του 2013 όταν κυκλοφόρησαν έντονες φήμες χωρισμού του Σπύρου Παπαδόπουλου με την Αθηνά Τσιλύρα. Τα λόγια της σε συνέντευξή της στις αρχές της ίδιας χρονιάς είχαν ανάψει φωτιά, αφού είχε πει: «Κάθε σχέση και κάθε γάμος θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ δύσκολη ιστορία. Θέλει πάρα πολλή δουλειά και ωριμότητα και ποτέ να μην ξεχνάει κανείς ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο».
Δείτε επίσης: Γενναιόδωρος ο Σπύρος Παπαδόπουλος: Αυτά πήρε από την περιουσία του η Αθηνά Τσιλύρα μετά το διαζύγιο
Λίγο καιρό μετά δημοσίευμα εβδομαδιαίου περιοδικού υποστήριζε ότι το ζευγάρι μετά από 26 χρόνια γάμου οδεύει προς το τέλος, αν και παραμένουν καλοί φίλοι. Το ζευγάρι τήρησε σιγή ιχθύος και τον Ιούνιο του 2013 ο Σπύρος Παπαδόπουλος σε συνέντευξη του διέψευσε κατηγορηματικά τα περί διαζυγίου, λέγοντας: «Έμαθα ότι χωρίζω από το ίντερνετ».
Τελικά, οι δυο τους χώρισαν και η Αθηνά Τσιλύρα, έχοντας κρατήσει εξαιρετικά χαμηλούς τόνους όλο το περασμένο διάστημα, αναφέρθηκε σε συνέντευξή της στο You: «Ένας χωρισμός είναι δύσκολος όπως δύσκολα είναι πολλά στη ζωή. Μερικές φορές, όμως, ένας χωρισμός είναι λυτρωτικός και αρχή για σημαντικά πράγματα…»
Αθηνά Τσιλύρα: Αυτός ήταν ο λόγος που δεν έκανε δεύτερο παιδί με τον Σπύρο Παπαδόπουλο
Μπορεί η Αθηνά Τσιλύρα να είναι μητέρα ενός γιου τον οποίο έχει αποκτήσει από τον γάμο της με τον Σπύρο Παπαδόπουλο όμως επειδή αγαπά τα παιδιά, θα ήθελε να είχε αποκτήσει και άλλα ή να υιοθετούσε.
Στην ερώτηση αν θα ήθελε να έχει κάνει και άλλα παιδιά απαντά με ειλικρίνεια στη real: «Ναι, θα ήθελα πολύ. Όχι µόνο δικά µου. Ήθελα και να υιοθετήσω! Και βέβαια να τα µεγαλώσω εγώ. Αγαπώ πολύ τα παιδιά, δεν κουράζοµαι καθόλου µαζί τους. Θα ήθελα να έχω πολλά παιδιά, µη σου πω τον αριθµό και τροµάξεις! (σ.σ.: γελάει). Θα είχα πουλµανάκι και θα πηγαίναµε οπουδήποτε. Λατρεύω αυτή την εικόνα ενός σπιτιού, µιας οικογένειας που εµφανίζονται παιδιά από παντού. Τη φασαρία τους, τα παιχνίδια τους, την ενέργειά τους, τους τσακωµούς τους, την κούρασή τους. ∆εν ξέρω γιατί, αλλά µαζί τους είναι σαν να µην υπάρχει τέλος και αρχή, µόνο ζωή. Και θεωρώ ότι έτσι µεγαλώνουν και πιο καλά, γιατί µαθαίνουν να µοιράζονται. ∆εν έγινε. ∆εν πειράζει. Το πιστεύω – αν κάτι δεν σου το δίνει η ζωή, είναι µόνο για καλό. ∆εν πρέπει να πιέζεις και να σπρώχνεις τα πράγµατα. Γενικότερα δεν πρέπει να το κάνεις… Καµιά φορά σκέφτοµαι ότι εάν είχα τόσα παιδιά, δεν θα έκανα τίποτε άλλο στη ζωή µου. Ίσως ποθούσα πιο πολύ να γυρίσω στο θέατρο!».