Βύρων Βασιλειάδης – Εριέττα Κούρκουλου: Εκείνη 29 και αυτός…. – Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά ηλικίας τους (photo)

Ένα ιδιαίτερο Q and A είχε πραγματοποιήσει πριν περίπου έναν χρόνο η Εριέττα Κούρκουλου μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram για το σύζυγό της, Βύρωνα Βασιλειάδη. 

Ποιος να το φανταζόταν ότι λίγο καιρό μετά θα κρατούσε στην αγκαλιά της το γιο τους.

Η κόρη του Νίκου Κούρκουλου και της Μαριάννας Λάτση απάντησε σε πολλές προσωπικές ερωτήσεις, δίνοντας στους followers της άγνωστες πληροφορίες για την ζωή της.

Μάλιστα η Εριέττα Κούρκουλου δεν δίστασε να αποκαλύψει λεπτομέρειες για την γνωριμία και την σχέση με τον σύζυγο της Βύρωνα Βασιλειάδη, αλλά και πως αντιμετώπισε την απώλεια του πατέρα της.

«Ήμουν 13 ετών και έπνιξα τον πόνο μου σε κακές συνήθειες και μου βγήκε σε θυμό. Μετά την εφηβεία κατάφερα να το αντιμετωπίσω πιο σωστά» έγραψε χαρακτηριστικά για τον Νίκο Κούρκουλο.

Ενώ ανέφερε πως με τον Βύρωνα Βασιλειάδη έχουν 16 χρόνια διαφορά ηλικίας και την κέρδισε σε εκείνον η καλή του καρδιά και η μαχητικότητα του.

«Έχει την πιο όμορφη καρδιά του κόσμου, είναι ρομαντικός δίνει τα πάντα για τους φίλους του και τους ανθρώπους που αγαπάει. Είναι μαχητής και ότι βάζει στόχο το καταφέρνει», δήλωσε η Εριέττα Κούρκουλου.

«Πυρά» από την Εριέττα Κούρκουλου: «Μπροστά στο συμφέρον του δεν υπήρχε τίποτα»

Πληγωμένη από ένα πολύ κοντινό της πρόσωπο, έναν άνθρωπο που νόμιζε για φίλο της, αλλά αποδείχθηκε λιγότερος των περιστάσεων είναι η Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση.

Η συμπεριφορά του την οδήγησε να τον διαγράψει από τη ζωή της και η απώλεια που βίωσε ήταν μεγάλη.

Πένθησε για τον φίλο που έχασε αλλά πλέον κοιτά με αισιόδοξη ματιά το μέλλον και υπόσχεται στον εαυτό της να μην σταματήσει να υπόσχεται τους ανθρώπους.

Δείτε επίσης: Φίλιππος Κούρκουλος: Η σπάνια εμφάνιση του γιου της Μαριάννας Λάτση – Όσο μεγαλώνει μοιάζει στον πατέρα του

Η Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση με μία μακροσκελή ανάρτηση στο Instagram εξέφρασε τα συναισθήματά της σε μία ειλικρινή κατάθεση ψυχής.

«Απώλεια. Σκέφτομαι αυτή την λέξη συχνά τις τελευταίες ημέρες.

Έχω ζήσει πολύ μικρή την απώλεια, με την έννοια του θανάτου ενός προσώπου που αγαπώ, αλλά πρόσφατα βίωσα μια απώλεια άλλου είδους.

Δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός άνθρωπος, ούτε απολαμβάνω την φασαρία των πολλών. Αντιθέτως, ο κύκλος μου είναι μικρός.

Μετρώ στο ένα μου χέρι τους φίλους μου, που περισσότερο αισθάνομαι σαν οικογένεια. Είμαι σίγουρη για τις λίγες αυτές επιλογές μου και δεν περίμενα πότε, ότι σε αυτή την ηλικία, λίγες ημέρες μετά την γέννηση του παιδιού μου θα με πρόδιδε ένα από αυτά τα άτομα.

Είμαι της άποψης ότι στους ανθρώπους μας, δίνουμε τα πάντα. Ότι είναι δικό μας είναι και δικό τους… ότι χρειάζονται, στεκόμαστε βράχοι δίπλα τους.

Και όμως, κατάλαβα ότι σε αυτή την περίπτωση, αγνοούσα απλά τα σημάδια. Αγνοούσα την έλλειψη εκτίμησης και αγάπης από το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Αγνοούσα το γεγονός ότι μπροστά στο δικό του συμφέρον και την δική του καλοπέραση, δεν υπήρχε κανένας και τίποτα.

Τα αγνοούσα όλα αυτά, ακριβώς επειδή είμαι δύσκολη στην επιλογή των ανθρώπων που αφήνω να πλησιάσουν την καρδιά μου.

Τα αγνοούσα για να μην πονέσω.

Τα αγνοούσα ίσως από εγωισμό, για να μην χρειαστεί να παραδεχτώ ότι έκανα λάθος.

Η απώλεια ενός φίλου που έγινε οικογένεια πονάει πολύ, αλλά ίσως αυτό να είναι καλό, γιατί σημαίνει ότι αγαπάμε αληθινά.

Έχοντας περάσει τα προηγούμενα τέσσερα στάδια του πένθους, γιατί αυτό βίωσα, βρίσκομαι πλέον στο στάδιο της αποδοχής και υπόσχομαι στον εαυτό μου να μην σταματήσω να εμπιστεύομαι και να αγαπάω με όλη μου την καρδιά, γιατί δεν υπάρχει τίποτα ομορφότερο από την πραγματική φιλία».