“Έχασα τον έλεγχο. Οδηγούσα μεθυσμένος. Δεν ήξερα πού πήγαινα”: Ο Γιώργος Χρυσοστόμου στην πιο αποκαλυπτική συνέντευξη!
Αν ήταν βιβλίο, ο Γιώργος Χρυσοστόμου θα μπορούσε να είναι ένα best seller ψυχολογικό μυθιστόρημα μυστηρίου, που ακόμα κι αν ήσουν υποψιασμένος για τη συνέχεια, κάθε κεφάλαιο θα σε έβγαζε από την πεπατημένη και θα είχε ένα φινάλε που δεν υποψιαζόσουν ποτέ.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Βόμβα υδρογόνου: Τι είναι και τι ξέρουμε για το πιο ισχυρό όπλο που έχει κατασκευαστεί ποτέ;
Αναρωτιέμαι γιατί έχεις κάνει τόσο λίγη τηλεόραση. Έχω την αίσθηση ότι ήσουν πάντα λίγο απόμακρος, σαν να τη σνόμπαρες κάπως.
Έχω κάνει τηλεόραση, αλλά δεν ήθελα να κάνω στο καπάκι πάλι τον ίδιο χαρακτήρα, είναι θέμα στρατηγικής. Βεβαίως και πιο μικρός είχα πιο απόλυτη σχέση με τα πράγματα, ήταν πιο στρωμένα αλλού, οπότε δεν είχες ανάγκη να κάνεις και τηλεόραση.
Τώρα που έχει μπει το αγγούρι, βλέπεις ότι είναι φούσκα αυτή η απολυτότητα που είχες με ένα επιθετικό νεύρο «ναι, καλά, η τηλεόραση να πάει να χεστεί». Θυμάμαι ότι είχα πάει σε πρωινό πριν από πέντε χρόνια και είχα το ύφος «γιατί με φέρατε εδώ, δεν έπρεπε να έρθω!». Στην πραγματικότητα, όταν δεν ξέρεις το σπορ, τραβάς μια άμυνα του τύπου «δεν μου αρέσει καθόλου». Η αλήθεια είναι πως δεν είναι ότι δεν σου αρέσει, είναι που δεν το ξέρεις.
Πώς και φέτος, λοιπόν, έκανες τη Μουρμούρα;
Όταν ήρθε η πρόταση της Μουρμούρας, είπα «ναι» στο ρόλο, δεν είπα «ναι» στην τηλεόραση. Είχα ανάγκη, από ματαιοδοξία αν θες, να βγω λίγο έξω, να ξεμυτίσω, ενώ ήθελα να βγάλω και κάποια χρήματα. Κι ευτυχώς που το πρόβλεψα, γιατί του χρόνου με τα ριάλιτι δεν θα παίξει τίποτα. Είχα την ανάγκη μέσα μου να με γνωρίσει ξανά ο κόσμος, να μη με ξεχάσει.
Ήταν πανάλαφρη η όλη φάση και η Νάντια Κοντογεώργη, μαζί με την οποία παίξαμε, δώρο Θεού. Συνεννοηθήκαμε με τη μία. Δεν περάσαμε ούτε μια στιγμή έντασης. Και τα παιδιά στο συνεργείο ήταν πολύ καλά. Τους ζητώ συγνώμη γιατί δεν ξυπνούσα πάντα το πρωί για να πάω στην ώρα μου στο γύρισμα. Άσε που μια φορά δεν ξύπνησα καθόλου και με έψαχναν σε όλη την Αθήνα. Ευτυχώς με συγχώρεσαν. Όταν με απέλυσαν, θύμωσα, αλλά τελικά για καλό ήταν.
Ναι, αλλά του χρόνου θα δουλεύεις στο θέατρο κάθε μέρα, χωρίς ρεπό. Τι ανάγκη καλύπτεις έτσι;
Όταν δουλεύω, το παίρνω απόφαση και προγραμματίζομαι ανάλογα. Ήταν μια ασφαλιστική δικλίδα το να μην έχω ρεπό, για να μη δουλεύω νύχτα. Μου άρεσε η νύχτα τόσο πολύ που έχασα τον έλεγχο. Οδηγούσα μεθυσμένος τη μηχανή, δεν ήξερα πού πήγαινα. Η νύχτα είναι νύχτα. Πήγαινα στο μαγαζί και είχα στρες πριν ξεκινήσω να παίζω μουσική.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Το παντελόνι που κάποτε απεχθάνονταν όλοι είναι το νέο trend: Θα φορεθεί πολύ φέτος!
Μετά το ένα ποτό χανόταν η μπάλα, δεν περνούσε και η ώρα. Παίζω έξι-επτά χρόνια μουσική, δεν παίζω mainstream, παίζω και πιο σκοτεινά πράγματα. Αλλά δεν είχε ουσιαστική ανταπόκριση. Είχε μαζευτεί ένα κοριτσομάνι από κάτω για να με δουν, αλλά δεν αγαπούσαν αυτή τη μουσική, οπότε και για μένα δεν είχε νόημα.
πηγή: youweekly.gr