Μήπως το Survivor μας κάνει δυστυχισμένους ανθρώπους;
Έχει μπει πλέον για τα καλά στην καθημερινότητά μας! Ζούμε και αναπνέουμε για κάθε επεισόδιο του, σχολιάζουμε τα πάντα, καταντάμε “κατίνες”, γιατί; Για να γίνουμε αρεστοί και να μην ξεχωρίζουμε από την πλέμπα!
του Παναγιώτη Παπανικολάου (papanikolaou@dousiscom.gr)
Το Survivor επέστρεψε μετά από πολλά χρόνια στην ελληνική τηλεόραση και έχει τραβήξει περισσότερο από το αναμενόμενο την προσοχή του τηλεοπτικού κοινού! Show στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια πέρασαν πολλά, κανένα όμως δεν είχε το αντίκτυπο που έχει το Survivor! Και το κορυφαίο είναι πως δεν περιορίζεται σε ηλικίες!
Ανήλικοι, νέοι, μεσήλικες, παντρεμένοι, χωρισμένοι, παπούδες, γιαγιάδες, χήρες… 7/10 Έλληνες είναι καρφωμένοι κάθε βράδυ πάνω από την οθόνη! Θα αποχωρήσει η Παπαδοπούλου; Θα επιστρέψει ο Μάριος; Έκανε έρωτα ο Αγγελόπουλος με την Βαλαβάνη; Ερωτήματα που ακους παντού! Από τις καφερέρειες, μέχρι και σε ταξί! Γιατί τέτοια τρέλα; Αδιευκρίνιστο!
Το μόνο σίγουρο είναι πως οτιδήποτε στην ζωή ξεπερνάει το επιτρεπτό και τα όρια και καταντάει εθισμός είναι για κακό! Είτε αυτός είναι μια ομάδα, είτε θρησκεία, είτε τζόγος, είτε… έρωτας! Oποιοσδήποτε εθισμός στην ζωή μας μας κάνει να ξεπερνάμε τα όρια και να περιοριζόμαστε. Να αφήνουμε πίσω μας σημαντικά πράγματα και να ασχολούμαστε με ανούσια…
Σίγουρα υπάρχουν και οι υγιείς τηλεθεατές που θα παρακολουθήσουν το ριάλιτι για να περάσουν ευχάριστα τρεις ώρες μετά από μια κουραστική μέρα στην δουλειά, όμως παρατηρώντας το διαδίκτυο καταλαβαίνεις πως πέρα από τα χιουμοριστικά ποσταρίσματα, βγαίνει προς τα έξω και ένα μίσος χωρίς λόγο και αιτία!
Οι περισσότεροι μισούν τον Χανταμπάκη, απεχθάνονται την Βαλαβάνη, σιχαίνονται τον Χούτο! Ανθρώπους που δεν έχουν γνωρίσει στην ζωή τους και το πιθανότερο είναι να μην τους συναντήσουν και ποτέ! Υπάρχουν και οι ακόμα χειρότερο που θα “τσακωθούν” με τον συνάνθρωπό τους στα social media επειδή σχολιάζουν συνεχώς το Survivor! Μήπως τελικά η… μανία του ριάλιτι επιβίωσης μας κάνει δυστυχισμένους ανθρώπους ακόμα και χωρίς να το παραδεχόμαστε; Τροφή προς σκέψη…