Πόσο… Υπέροχος είναι τελικά ο κος Γκάτσμπυ;;;

Η τελευταία κινηματογραφική εκδοχή του μυθιστορήματος «Ο υπέροχος Γκάτσμπυ» είναι ένα πληθωρικό υπερθέαμα βουτηγμένο στη μέθη της σύγχρονης μουσικής και σε πισίνες σαμπάνιας. Χορταίνεις να το βλέπεις έστω και αν οι εικόνες του σκηνοθέτη Μπαζ Λούρμαν τοποθετούν σε δεύτερο πλάνο την εσωτερικότητα των σελίδων του συγγραφέα.

«Εκείνο τον καιρό πίναμε πολύ» λέει ο Νικ Κάραγουεϊ (Τόμπι Μαγκουάιρ), ο αφηγητής της τελευταίας κινηματογραφικής εκδοχής του μυθιστορήματος «Ο υπέροχος Γκάτσμπι». «Συντονιζόμασταν στην εποχή μας. Και τίποτε καινούργιο δεν συνέβαινε».

Η εποχή στην οποία ο Κάραγουεϊ αναφέρεται είναι βεβαίως η δεκαετία του 1920, όταν στις αρχές της, το πνεύμα του συγγραφέα Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ συνέλαβε την δημιουργία του «Υπέροχου Γκάτσμπυ». Στη Νέα Υόρκη η μουσική έπαιζε στην διαπασών. Τα κτίρια ήταν ψηλότερα. Το ποτό φτηνό. Ηταν η εποχή της εξαλλοσύνης, ήταν η jazz age. Ολοι ζούσαν στην ευδαιμονία.

Αλλά στην πραγματικότητα τίποτε καινούργιο δεν συνέβαινε.

Με την εξαίρεση του Τζέι Γκάτσμπυ. Αυτός ο άγνωστης προέλευσης τυχοδιώκτης, ο φαντομάς που ήρθε από το πουθενά, ένας πάμπλουτος, όμορφος, αθλητικός τύπος που κανείς δεν γνώριζε από πού κρατά η σκούφια του. Ο Γκάτσμπυ έδωσε ζωή στα πλούσια προάστια του Λονγκ Αϊλαντ. Δεν ήσουν «in» αν δεν περνούσες από ένα πάρτυ του στο παλάτι του στην δυτική πλευρά του κόλπου Εγκ στο Λονγκ Αϊλαντ.

Πίσω όμως από την στιλπνή εικόνα ενός νεόπλουτου απατεώνα που δεν ήταν γαλαζοαίματος αριστοκράτης όπως οι Μπιουκάναν απέναντί του στο Ανατολικό Εγκ, ο Γκάτσμπυ στόχευε αλλού. Η εικόνα που έβγαζε προς τα έξω δεν ήταν παρά μια βιτρίνα της πραγματικότητας. Η απόκτηση του χρήματος ήταν για εκείνον ο τρόπος για να βρεθεί κοντά στο πιο πολύτιμο αγαθό του. Την αγκαλιά της γυναίκας της ζωής του (Κάρεϊ Μάλιγκαν) η οποία βρίσκεται στην κατοχή του αριστοκράτη Τομ Μπιουκάναν (Τζόελ Ετζερτον). Του αληθινού γαλαζοαίματου, του παραδοσιακού πλουτοκράτη.

Ο έρωτας λοιπόν. Ναι, ο Γκάτσμπυ ήθελε τον απόλυτο, τον πιο αγνό, τον πιο αμόλυντο έρωτα. Γι’ αυτό και η ιστορία του άφησε εποχή στην λογοτεχνία. Ο «Υπέροχος Γκάτσμπυ» του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ θεωρείται το απόλυτο Αμερικανικό μυθιστόρημα, ίσως επειδή ο Γκάτσμπυ με τον τρόπο του ήταν ένας γνήσιος φορέας ελπίδας. Η’ όπως το τοποθετεί ο φίλος του ο Κάραγουεϊ, το «μοναδικό τόσο ελπιδοφόρο άτομο που συνάντησα ποτέ στην ζωή μου.»

Ο Μπαζ Λούρμαν σέβεται το μυθιστόρημα και προσπαθεί να ανιχνεύσει όσο το δυνατόν πιο εξονυχιστικά τον αντιήρωα του Φιτζέραλντ. Εχοντας στην διάθεσή του έναν Λεονάρντο Ντι Κάπριο σε απίστευτη φόρμα, ως ενός σημείου τα καταφέρνει. Παρακολουθώντας την ταινία νιώθεις κι εσύ το κενό του Γκάτσμπι, όπως νιώθεις την αγωνία να κατακτήσει αυτό που θέλει αλλά και την συγκρατημένη οργή του που ενδεχομένως να αγγίζει την παράνοια.

Ομως αν κάτι πραγματικά ενθουσιάζει τον αυστραλό σκηνοθέτη είναι το στήσιμο και η εικονογράφηση μιας ολόκληρης εποχής. Αφήνει ελεύθερη την κάμερα να ανεβοκατεβαίνει ασταμάτητα τους ορόφους, να βουτά στις πισίνες και να βγαίνει από τις… μπουκάλες με την σαμπάνια. Η υπερβολή πιάνει κόκκινο αν και περιέργως, αυτό δεν σε ενοχλεί στο ελάχιστο. Τουναντίον είναι συναρπαστικό να βλέπεις το 3D να λειτουργεί τόσο καλά σε μια ταινία περιόδου.

Την ίδια ώρα, όπως είχε συμβεί και στο «Μουλέν Ρουζ», η φαντασία του Λούρμαν οργιάζει σε ότι αφορά την μουσική σύλληψη της ταινίας. Η τζαζ του Μπράιαν Φέρι και της ορχήστρας του συνδυάζεται αρμονικά με την rap του… JAY Z και τα μουσικά θέματα του Κρεγκ Αρμστρονγκ.

Το κάστρο του Γκάτσμπυ όπου ο τσάρλεστον χορός και η μεθυστική υστερία των πάρτι δίνουν και παίρνουν διαμορφώνουν το περιβάλλον ενός τραγικού παραμυθιού πρωταγωνιστής του οποίου είναι ένας σκοτεινός ιππότης με φωτεινή καρδιά. Νιφάδες χιονιού, σαμπάνια και κομφετί σε 3D έτσι ώστε ο θεατής να νιώσει συμμέτοχος αυτής της εξαλλοσύνης_ πίσω από την οποία κρύβεται η απόλυτη ματαιότητα.

Γιατί ο Γκάτσμπυ τελικά θα καταλάβει ότι ακόμα και τα πιο λαμπερά όμορφα πράγματα ξεθωριάζουν και δεν επιστρέφουν ποτέ όπως ήταν.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, ΑΙΘΟΥΣΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Aπό τον Γιάννη Ζουμπουλάκη, πηγή: Το Βήμα

ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΙΝΕΜΑ & ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ