Bon viveur – Ζω!.. Γράφω…

…για τον γκρίζο πίνακα που αντικρίζω. Που γίνεται όλο πιο σκούρος και αναδεικνύεται από την αντίθεση του φόντου του, που κάποτε έδειχνε φωτεινό. Τον ονόμασαν «Οικονομική Κρίση» με καλλιτέχνιδα την «Μεταπολίτευση 1974-2010». Πρωταγωνιστές πάρα πολλοί. Όλοι αυτοί που μπέρδεψαν τη ματαιοδοξία με την ιδιοφυία, τη δημοσιότητα με το πραγματικό ταλέντο, τα στρας του κοινωνικού περίγυρου με τους καλούς τρόπους, τα προκλητικά κοσμήματα με το ανθρώπινο χαμόγελο.

Όλοι αυτοί οι πρωταγωνιστές που έγιναν κάποιοι -φαντάζεσαι να σε λένε Κάποιο ή Κάποια;- και δεν γνώρισαν ποτέ την ουσία των εκφράσεων «ευχαριστώ», «παρακαλώ», «καλημέρα», «τι κάνεις;» «πώς μπορώ να βοηθήσω;» ζουν τώρα κρυμμένοι στα σπήλαια των σπιτιών τους. Κυριεύτηκαν από το φόβο της ζούγκλας, στην οποία βασιλεύει πια η οργή του αυθεντικού, ο τρόμος του τίμιου, το λιντσάρισμα του ευγενικού, η καρπαζιά του ικανού.

Η ζωή στην Αθήνα άλλαξε, γιατί άλλαξαν οι επικοινωνιακές αξίες της εποχής. Οι πρωτεργάτες της οικονομικής κρίσης διστάζουν να πάνε στα ακριβά εστιατόρια. Δεν μπορούν να αντέξουν τη ματιά και την απαξίωση των άλλοτε αυλικών τους. Τα πολυτελή αυτοκίνητα προστατεύουν τα αμορτισέρ τους στα κλειστά πάρκιγκ, γιατί η αστραφτερή τους κούρσα κηλιδώθηκε από τα δανεικά και τη φοροδιαφυγή. Τα τεράστια πούρα δεν χωρούν πια στις κοντεμένες τσέπες και τα άσημα τσιγάρα συναγωνίζονται το τσάμπα και το βερεσέ.

Και οι άξιοι του χθες αρχίζουν να πρωταγωνιστούν στο σήμερα. Γιατί πάντα ευημερούσαν με την ουσιαστική τους ποιότητα. Μακριά από το δήθεν, αλλά αγκαλιά με τον κοινό νου. Για ήξεραν πάντα ότι η ασφάλεια της άξιας τους είναι διαχρονική. Σαν το χρυσό ένα πράγμα. Ακόμα και με το φρεσκοπλυμένο τους ακριβό αυτοκίνητο δεν προκαλούν ποτέ. Σέβονται την κίνηση και τον Κ.Ο.Κ. Επίσης, σέβονται τον κλειστό χώρο και δεν καπνίζουν πούρα, γιατί μπορεί να ενοχλεί ακόμα και αυτούς που παρατύπως καπνίζουν τσιγάρα. Με ευγένεια θα ζητήσουν τα «θέλω» τους από τους σερβιτόρους και με έμφυτη την προδιάθεση για τη χαρά της ζωής θα διαπραγματευτούν τις ανάγκες τους.

Άξιοι υπήρχαν, υπάρχουν και περισσότεροι θα εμφανιστούν στο μέλλον. Οι «κλιματολογικές» συνθήκες της εποχής μάλλον θα ευνοήσουν την ικανότητα παρά το περιτύλιγμα. Το κριτήριο της όποιας επιτυχίας θα είναι η καθημερινή στάση ζωής και όχι το αγορασμένο δημοσίευμα των υπό πτώχευση Μ.Μ.Ε.

Και αρχίζει να ζωγραφίζεται ο μετά κρίσης πινάκας. Πινέλο και μπόγια ή καλλίγραμμο πενάκι θα είναι, όπως πάντα, η γραφή της ζωής. Ταλέντο υπάρχει, αλλά δεν θέλει να εμφανιστεί μέσα από talent show. Ικανότητα υπάρχει, αλλά δεν θέλει να δουλέψει για «λερωμένους» εργοδότες. Όρεξη για δημιουργία υπάρχει, αλλά δεν πεινά για πλαστικά μυαλά. Κάντε μια βουτιά στην πισίνα του Holmes στο Μαρούσι για να συναντήσετε μια καταπληκτική ομάδα γυμναστών με επικεφαλής τη Χριστίνα. Παρακολουθήστε μια εκδήλωση του Music Society του Deree College και ακούστε το αστέρι που λέγεται Κωνσταντίνος. Βάλτε βενζίνη με χαμόγελο στην ΕΚΟ στην άνοδο της Λ. Κηφισίας, πριν από το κτήμα Συγγρού. Πιείτε ένα ποτό στην μπάρα του Dome παρέα με τα ευγενικά παιδιά του bar -Ανθή, Χρήστο και Αλέξανδρο. Για απόδραση, η ιδιοκτήτρια του μαγευτικού θέρετρου 12, στο Πήλιο, Λία θα σας στρώσει προσωπικά το κόκκινο χαλί, όπως θα κάνει και η άρτια ομάδα του Νικήτα στο Rocabella της Σαντορίνης.

Δημήτρης Μιχόπουλος