Πλατεία Καρύτση: Μεγάλη η χάρη της!

Περνάς την Ομόνοια και συνεχίζεις προς Σταδίου, μέχρι που σε «σταματά» το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Πού δείχνει; Μήπως προς την Πλατεία Συντάγματος; Μήπως ακόμα παραπέρα; Η ιστορία είναι ξεκάθαρη. Μάλιστα, ορισμένες φορές μπορεί και να σε ξαφνιάσει… Το Μέγαρο της Παλιάς Βουλής, όπου σήμερα στεγάζεται το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, θεμελιώθηκε το 1858. Στις δύο του άκρες βρίσκονται τα αγάλματα των Χαρίλαου Τρικούπη και Θεόδωρου Δηλιγιάννη, τα οποία στέκονται το ένα «πλάτη» στο άλλο (άλλωστε υπήρξαν πολιτικοί αντίπαλοι). Το μνημείο προς τιμήν του οπλαρχηγού προοριζόταν να στηθεί ακριβώς μπροστά από τον δεύτερο -εκλεγμένο πέντε φορές πρωθυπουργό της Ελλάδας- δείχνοντας προς τα Δερβενάκια. Ωστόσο, σε εκείνο το σημείο δεν θα το έβλεπε κανείς. Στη θέση, όμως, όπου τοποθετήθηκε τελικά, το υψωμένο χέρι του ατρόμητου ήρωα δεν υποδεικνύει το μέρος όπου μεγαλούργησε. Σήμερα, μπορεί να πει κανείς ότι η επιβλητική κίνησή του επιδέχεται μιας ερμηνείας… άλλου τύπου, αφού μοιάζει να λέει: «Στο πρώτο δεξιά και όλο ευθεία». Καλωσήλθατε στην Πλατεία Καρύτση!

Ώρα για bar–hopping
Κάποτε ξέραμε το «Κουτσοί, στραβοί στον Αγ. Παντελεήμονα». Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, ο τόπος προσκυνήματος -ιδίως για τους λίγο πιο ενημερωμένους στα urban τεκταινόμενα της αθηναϊκής νύχτας- έχει μεταφερθεί γύρω από έναν άλλο ναό. Εκείνον του Αγ. Γεωργίου Καρύτση, που οικοδομήθηκε από την οικογένεια Καρίκη την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Γυρνώντας 12 χρόνια πίσω, συναντάμε στη συμβολή των οδών Παρνασσού και Χρήστου Λαδά ένα από τα πιο γνωστά στέκια των «διαβασμένων», κυριολεκτικά και μεταφορικά, Αθηναίων.

Στο Toy, το πρώτο μπαράκι της περιοχής, θα βρεις τους πάντα χαμογελαστούς Λάμπρο και Κώστα και θα το αγαπήσεις γιατί είναι αυθεντικό. Εδώ θα πιεις καθαρά ποτά και θα δοκιμάσεις χειροποίητα κέικ ή και sushi, ανάλογα με το μέγεθος της gourmet ανησυχίας με την οποία ξύπνησαν το πρωί. Οι δυο τους παραδέχονται χωρίς φόβο και πάθος πως: «Πλέον η Καρύτση έχει γίνει πιο μαζική, χάνοντας το λούστρο της. Παλαιότερα έβλεπες τις κυρίες που έρχονταν εδώ για μια σοκολάτα πριν το θέατρο, ενώ τώρα το ηλικιακό group όλο και πέφτει». Από τα χείλη τους θα ακούσεις, όμως, και μία ακόμα αλήθεια: «Το μαγαζί αυτό είναι σαν το σπίτι μας. Στο σπίτι μας θέλουμε να μπαίνει κόσμος που γουστάρουμε. Ένας κακός συγγενής θα έρθει μια στο τόσο κι αυτό αναγκαστικά». Βασιζόμενος σε αυτή την άποψη, εύκολα καταλήγεις σε ένα συμπέρασμα, που ουσιαστικά χαρακτηρίζει όλη την περιοχή. Σε όποιον περάσει από το μυαλό ότι η Καρύτση δεν τον γουστάρει, είναι πολύ απλά γιατί ακριβώς αυτό συμβαίνει. Ίσως, τελικά γι’ αυτό έχει αντέξει απ’ όλο αυτό που αποκαλούμε της «μάζας». Όμως, ποιους «τραβάει» αυτό το ιδιόμορφο τρίγωνο ανάμεσα σε Κολοκοτρώνη, Σταδίου και Καραγιώργη Σερβίας; Ποιους «σηκώνει» το κλίμα του και ποιους θα συναντήσεις εδώ; Ξεκινάμε από τους hardcore λάτρεις της νύχτας, πάνω στους οποίους θα παρα-πέσουμε τα ξημερώματα έξω από το πολύχρωμο after 7 Jokers στη Βουλής. Μεσημέρι Σαββάτου και βρισκόμαστε ακριβώς πίσω από την εκκλησία. Χαζεύουμε ανθρώπους κάθε ηλικίας να καλοπερνούν στο ρυθμό της Παξιμαδοκλέφτρας, την ώρα που η Κατερίνα σερβίρει δυνατούς τηγανομεζέδες στο ομώνυμο κουτουκάκι της. Την Παρασκευή επιλέγουμε το Beat, των Σ. Μπουλά και Γ. Ζουγανέλη, για ένα after office πάρτι και πέφτουμε πάνω σε Κολωνακιώτες επισκέπτες. Ψάχνουμε κάτι πιο… παραδεισένιο και ανακαλύπτουμε το Pairi Daeza (Παράδεισος στα Περσικά) που τα πίνει από νωρίς. Όπως άλλωστε λέει και η Βούλα, η υπεύθυνη του bar, «Εδώ γκρουβάρουμε και το ζητούμενο είναι να κουνιέται ο κόσμος». Θέλουμε να χαλαρώσουμε; Κατευθυνόμαστε προς Χρήστου Λαδά και πέφτουμε πάνω στο Black Duck. Εν μέσω δροσερών, δημιουργικών πιάτων, παρατηρούμε λάτρεις της λογοτεχνίας να κάθονται στην tiny βιβλιοθήκη ή να περιμένουν να πάρουν το βιβλίο που επέλεξαν μέσω του site ανταλλαγής bookcrossing. Οι ώρες περνούν και επιστρέφουμε στη Στοά Εστίας -ναι, στο Toy- για να αναζητήσουμε την after Παλιά Βουλή, με τη mainstream δισκοθήκη. Απέναντί της, ο ήχος του μπάσου γίνεται αρκετά αισθητός και το Cashmere υποδέχεται για ένα ακόμη βράδυ τους 30+ ροκάδες που καλοπερνούν κρατώντας ένα malt whisky. Αναζητάμε το new entry και πέφτουμε πάνω στη Miniatoura. Σε ένα χώρο μόλις 15 τ.μ. απλώνονται 5 ράφια γεμάτα με μικροσκοπικά μπουκαλάκια κάθε λογής ποτού. Κόσμο μπορεί να μην δεις (εμείς τουλάχιστον δεν τα έχουμε καταφέρει ακόμα), αλλά σίγουρα έχει την πλάκα του. Συνεχίζουμε προς Κολοκοτρώνη για βρούμε τους συνήθεις υπόπτους της εναλλακτικής (αν και σιχαίνονται να τους αποκαλούν έτσι) Αθήνας. Περνώντας από το Society, παίρνουμε δυνάμεις με «πειραγμένα» πιάτα από τη Μεσόγειο και φτάνουμε τελικά στην Αμπάριζα και το «συγκάτοικό» της, το Capu. Capu εκεί, με τις δωρεάν Wi-Fi υπηρεσίες να κεντρίζουν το ενδιαφέρον των πιο εργασιομανών, πίνουμε αραβικό καφέ με κάρδαμο ή ακούμε live τρομπέτα να συνοδεύει reggae μελωδίες. Παρόμοιο κοινό, με μια επιπλέον δόση artistic διάθεσης βρίσκουμε και στο Bartesera, που δεν «αντέχει» να το ξαναπούν bar4! Το όνομά του προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων bar, art και sera (βράδυ στα λατινικά) και αυτό ακριβώς προσφέρει. Πρόκειται για ένα στέκι με καλλιτεχνικές ανησυχίες, δυνατή μπάρα και πολλές υποσχέσεις για ωραία βράδια. Λίγο πιο κάτω υπάρχει το Booze Cooperativa, ένας πολυχώρος αυστηρά για Κ.Ο.Τ.Ε.Σ., τις Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση. Στο ισόγειο τα λέμε με τον Νίκο, τον ιδιοκτήτη, και παίζουμε απαραίτητα σκάκι. «Πρέπει να γίνει βασικό μάθημα στο σχολείο. Μόνο έτσι μαθαίνουν μεθόδευση τα παιδιά», μας λέει. Στην ερώτησή μας «Τα βράδια τι γίνεται;» η απάντησή του είναι απλώς αφοπλιστική: «Της Π(…όπης)!» Αν κάπου εδώ, νιώσουμε στην Πρίζα, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να κατευθυνθούμε στο ομώνυμο στέκι που λειτουργεί εδώ και 5 χρόνια πάνω στην πλατεία και υπόσχεται να μας συστήσει σε μια διαφορετική ερμηνεία αυτής της έκφρασης.

Τελικά, αυτό που συμπεράναμε είναι πως, γύρω από την περιοχή που περιβάλει την Πλατεία Καρύτση, δεν κρύβεται κανένα πέπλο μυστηρίου. Υπάρχουν απλώς 10-15 γωνιές, καθεμιά από τις οποίες έχει το δικό της χαρακτήρα και κοινό. Ωστόσο, αυτό ισχύει μέχρι ένα βαθμό, αφού μπορεί να ξεκινήσεις χαλαρά από κάπου κι έπειτα από 2-3 ποτά να αρχίσεις τις βόλτες σε ένα bar-hopping άνευ ορίων. Όσο για σένα που, μέχρι πρότινος, κατέληγες ανελλιπώς στο indie ghetto του Use, απλά το λάτρευες. το λατρεύεις και θα συνεχίσεις να το λατρεύεις για πάντα!