ΧΡΙΣΤΙΝΑ διά χειρός Γ. Τσελεμεντέ
Με όνομα βαρύ σαν ιστορία, άνοιξε πριν δυο μήνες περίπου το μεταμοντέρνο οινομαγειρείο στην ήσυχη και δροσερή Πλατεία του Αγίου Δημητρίου, στην Κηφισιά.
Σάββατο μεσημέρι ξεκινήσαμε με δυο φίλες να δοκιμάσουμε καλό, νόστιμο -όπως είχαμε πληροφορηθεί- και έντιμο, καλομαγειρεμένο φαγητό. Δεν ξέρω πως έγινε τελικά και στο δρόμο γίναμε τέσσερις. Καλός αριθμός για γευσιγνωσία…
Στρογγυλοκαθίσαμε άνετα στα κατάλευκα φερφορζέ και κάτω από τη σκιά των μεγάλων δένδρων, ο φθινοπωρινός ήλιος μόλις καθρεπτιζόταν στα πιάτα μας.
Ο κατάλογος μικρός αλλά κατατοπιστικότατος, το ίδιο και τα ευγενικά παιδιά του σέρβις που δούλευαν σαν καλοκουρδισμένη μηχανή.
Δεν ξέρω πως μου ήρθε, αλλά παρήγγειλα κεφτεδάκια, για να τσιμπάμε μέχρι να φτάσουν τα κυρίως… και ήρθαν σε ένα μπολάκι κάτι αχνιστά κρεατοσφαιρίδια, όλο νοστιμιά. Ζουμερά στο εσωτερικό τους, τραγανά απ’ έξω, με δυόσμο που χάιδευε και δρόσιζε τον ουρανίσκο μας.
«Καλή αρχή κάναμε», σκέφτηκα, αλλά μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις.
Ακολούθησαν σε μικρά λιλιπούτεια πιατάκια τα γεμιστά με κιμά και μελωμένα κρεμμύδια, ανάλαφρα και με μια γλυκύτητα που σε έκαναν να θέλεις και δεύτερη μερίδα. Τα γιαπράκια -με κιμά και αυτά- ήταν χαμένα κάτω από ένα αυγολέμονο και η γεύση από το αλεύρι κάλυπτε τα πάντα και τα εξαφάνιζε. Αντιθέτως, τα γεμιστά κολοκυθάκια με αυγολέμονο ήταν μαγειρεμένα σωστά, με τη σάλτσα τους να καλύπτει όσο πρέπει την απαλή γέμισή τους.
Ήρθαν και τα περίφημα αυγά-μάτια, μέσα σε φωλιές από ψιλοτριμμένη, τραγανή πατάτα. Ένα πιάτο που κάνει γκραν σουξέ σε μαγαζί των νοτίων προαστίων. Οι πατάτες ήταν βέβαια ψιλοκαμένες και χωρίς ιδιαίτερη συνοχή ή σχέση με ό,τι έχουμε δοκιμάσει κατά Περιστέρι μεριά….
Κι έπειτα, το πολυδιαφημισμένο κοκκινιστό μοσχαράκι και το χοιρινό αυγολέμονο. Στο μεν μοσχαράκι, με την πρώτη μπουκιά κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Πριν φάω τη δεύτερη, και οι τέσσερεις ομοτράπεζοι κοιταχτήκαμε και αναφωνήσαμε «καμένο»· έχει αρπάξει στην κατσαρόλα. Το είπαμε ευγενικά στη σερβιτόρα, έπεσε «σύρμα» και το μοσχαράκι δεν ξαναβγήκε ποτέ από την κουζίνα…
Στο χοιρινό είχαμε μια ατυχία εμφανέστατη και συνηθισμένη ακόμα και στις πιο έμπειρες νοικοκυρές: το αλεύρι είχε σβολιάσει και το ένιωθες στο στόμα. Τα σουτζουκάκια ήταν μικρούλια, κομψά και στεφανωμένα με τραγανές, χειροποίητες τηγανητές πατάτες, με τέτοια υπερβολή στο κύμινο όμως, που νόμιζες πως άνοιξε κατά λάθος το βάζο και έπεσε όλο στην κατσαρόλα.
Η μελιτζάνα γεμιστή με ψιλοκομμένο, κοκκινιστό μοσχαράκι και σάλτσα φέτας ήταν νόστιμη, αλλά επειδή το συγκεκριμένο φαγητό το έφτιαχνε ο προπάππους μου (τρανός κατσαρολάς) μου ήρθε να σηκωθώ από τη θέση μου και να χωθώ στην κουζίνα -κι ας με συγχωρήσει ο εγγονός του μεγάλου εθνικού μας Τσελεμεντέ, αλλά η λεπτομέρεια τελικά κάνει τη διαφορά…
Η κρεμ καραμελέ, σπιτική, χωρίς σκόνες και φτιασίδια, το μωσαϊκό άψογο, μαμαδίστικο και επιτυχημένο.
Φεύγοντας από τούτο το εστιατόριο κι επειδή έχω μεγαλώσει με καλό ελληνικό, παραδοσιακό φαγητό και έχω γευτεί αριστουργήματα -απλού μεν αλλά τίμιου φαγητού κατσαρόλας- από μαμάδες, γιαγιάδες, θείες ανά την Ελλάδα, εκείνο που πραγματικά μου έλειψε περισσότερο είναι η βαθιά, σπιτική νοστιμιά. Είναι φανερό ότι το φαγητό εδώ θέλει ένα… χάδι από ένα άσημο γυναικείο χέρι, κι ας μην έχει όνομα βαρύ σαν ιστορία…
Τιμή: €19-23 το άτομο
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Τρ.-Σάβ. 13:00-00:30, Κυρ. μόνο μεσημέρι.
(Πλατεία Αγίου Δημητρίου 17, Κηφισιά, τηλ. 210 8085233, 6950 265562)