«Βρήκα το κιτ δολοφονίας του φίλου μου κάτω από το κρεβάτι μας»: Συμβίωση με ένα δολοφόνο

Όταν η 40χρονη νοσοκόμα Delia Balmer συνάντησε για πρώτη φορά τον κατά συρροή δολοφόνο με τσεκούρι John Sweeney σε μια παμπ στο Λονδίνο στις αρχές της δεκαετίας του 1990, δεν είχε ιδέα πώς μια τυχαία συνάντηση θα άλλαζε τη ζωή της. Με την ευκαιρία δείτε «Την έδειρα επειδή ήταν πολύ άτακτη»

Οι δυο τους ξεκίνησαν μια τριετή σχέση, αλλά τα πράγματα έγιναν άσχημα αφού η Delia το τελείωσε. Τώρα, 30 χρόνια από τότε που δραπέτευσε από τον επιτιθέμενό της, ένα νέο τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει τη στιγμή που συνειδητοποίησε ότι ο σύντροφός της έκρυβε ένα μοχθηρό μυστικό.

Συμβίωση με έναν κατά συρροή δολοφόνο

Η τρομακτική αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που έζησε με έναν κατά συρροή δολοφόνο για τρία χρόνια προτού αποκαλύψει τον πραγματικό του εαυτό και της επιτεθεί με τσεκούρι είναι το επίκεντρο ενός νέου τηλεοπτικού προγράμματος που ξεκινά απόψε στο Channel 5. Η Delia δούλευε ως νοσοκόμα πρακτορείου όταν συνάντησε τον John Sweeney – έναν καλλιτέχνη και ξυλουργό σε μια παμπ στο Camden του Βόρειου Λονδίνου το 1991. Το ζευγάρι δέθηκε λόγω της αγάπης για τα ταξίδια και σύντομα μετακόμισε μαζί, αλλά άρχισε να υποψιάζεται ότι ο εραστής της έκρυβε ένα μοχθηρό μυστικό όταν η συμπεριφορά του έγινε επιθετική.

Ήταν το 1994, τρία χρόνια στη σχέση τους, όταν η Delia ανησύχησε αφού βρήκε σκοινί, ταινία και γάντια κάτω από το κρεβάτι που μοιράζονταν. Ο Sweeney την κράτησε αιχμάλωτη για τέσσερις ημέρες, βιάζοντας τη επανειλημμένα πριν επιχειρήσει να τη σκοτώσει με ένα ξύλινο τσεκούρι. Η Delia έζησε για να πει την ιστορία και να δει τον πρώην σύντροφό της να φυλακίζεται για την απόπειρα κατά της ζωής της και για τη διπλή δολοφονία δύο από τις πρώην φιλενάδες του.

Όμως η Delia δεν βλέπει τον εαυτό της ως μία από τις τυχερές. Η συνταξιούχος νοσοκόμα έμεινε με φρικτές ουλές και έχασε το μικρό δάχτυλο στο αριστερό της χέρι μετά την επίθεση, για να μην αναφέρουμε τα ψυχικά σημάδια που εξακολουθεί να φέρει. «Σε ό,τι με αφορά, έχω πεθάνει», είπε. «Ο Τζον Σουίνι σκότωσε την Ντέλια στα τσιμεντένια σκαλοπάτια».

Το 2017 είπε ότι θυμάται ακόμα τη στιγμή που κόντεψε να πεθάνει. «Στο κατώφλι, είδα αυτό το δάχτυλο να πετάει στον αέρα και σκέφτηκα: «Αυτό είναι. Δεν θέλω να ζήσω άλλο. Δεν θέλω να ζήσω σε αυτόν τον θυμό και τον πόνο». Έτσι, δεν ήμουν χαρούμενη όταν ξύπνησα σε μια μονάδα εντατικής θεραπείας. Σκέφτηκα: «Ω, όχι, είμαι ζωντανή. Τώρα τι διάολο;»»

Αποκάλυψε επίσης πώς κρύβει συνεχώς το δάχτυλό της που λείπει καλύπτοντάς το με μια χαρτοπετσέτα και χαρακτηρίζοντάς το «τέρας». «Ήθελε να πεθάνω στον πόνο και έχει την επιθυμία του», πρόσθεσε. «Θα πεθάνω στον πόνο, ψυχικά και σωματικά».

I Survived a Serial Killer: The Delia Balmer Story

Τώρα ένα νέο ντοκιμαντέρ I Survived a Serial Killer: The Delia Balmer Story εξερευνά πώς ήταν να ζεις με έναν από τους πιο διαβόητους κατά συρροή δολοφόνους της Βρετανίας – τον John Sweeney. Η Delia αποκαλύπτει πώς γνώρισε το Sweeney σε μια παμπ, αλλά η βία διείσδυσε στη σχέση τους αμέσως μετά. Ξεκίνησε με συνεχή τηλεφωνήματα και ολοένα και πιο ελεγκτική συμπεριφορά, προτού αποφοιτήσει σε στραγγαλισμό, απειλές θανάτου και βιασμό.

Τρία χρόνια αργότερα, το 1994, ο Τζον την κράτησε όμηρο, δένοντάς την σε ένα κρεβάτι για τέσσερις ημέρες και επιτιθέμενος της με τσεκούρι. Πριν εξαπολύσει την τελευταία του άγρια ​​επίθεση με τσεκούρι εναντίον της, η Delia ανακάλυψε μια τσάντα που ανήκε στον Sweeney, γεμάτη με κολλητική ταινία, γάντια Marigold, χειρουργικά γάντια, ένα μεγάλο πλαστικό φύλλο, σχοινί και ένα πριόνι.

Η Delia είπε ότι ήταν «ένα κιτ απόρριψης σώματος που προοριζόταν για μένα». Ενώ η Delia κατάφερε να ξεφύγει από τον επιτιθέμενο της, δεν ήταν όλοι τόσο τυχεροί. Εν αγνοία της, ο John Sweeney είχε ήδη σφάξει μια πρώην φίλη της, πριν πετάξει τα λείψανά της σε ένα κανάλι. Και μετά την απόπειρα δολοφονίας της Delia, συνέχισε να σκοτώνει μια άλλη φίλη, πριν κόψει το σώμα της σε περισσότερα από δώδεκα κομμάτια. Οι ντετέκτιβ δεν έχουν ακόμη εντοπίσει τον εντοπισμό τριών άλλων γυναικών που είχαν σχέση με τον Sweeney φοβούμενοι ότι και αυτές θα μπορούσαν να είχαν την ίδια μοίρα.

Ο δικαστής κ. Justice Saunders είπε ότι τα αδικήματα ήταν τόσο σοβαρά μόνο μια ολόκληρη ισόβια θητεία ήταν κατάλληλη. “Αυτά ήταν τρομερά, πονηρά εγκλήματα. Αφού αφαιρέθηκαν τα κεφάλια των θυμάτων, είναι αδύνατο να είμαστε σίγουροι πώς σκοτώθηκαν. Ο ακρωτηριασμός των σορών είναι ένα σοβαρό επιβαρυντικό χαρακτηριστικό των δολοφονιών. Όχι μόνο αποκαλύπτει τη κρύα και αιματοβαμμένη φύση του δολοφόνου, αλλά ενίσχυσε πολύ την αγωνία των οικογενειών να γνωρίζουν ότι μέρη των αγαπημένων τους δεν βρέθηκαν ποτέ».

Μετά την επίθεσή του στην Delia Balmer το 1994, ο John πήγε να τραπεί σε φυγή αλλά τελικά συνελήφθη έξι χρόνια αργότερα σε ένα εργοτάξιο στο κεντρικό Λονδίνο μετά την ανακάλυψη των λειψάνων της Paula Fields. Η αστυνομία βρήκε στοιχεία για το μίσος του για τις γυναίκες στο σπίτι του, όταν ανακάλυψε έναν θησαυρό με περισσότερους από 300 βίαιους πίνακες και ποιήματα. Το ένα, με τίτλο The Scalp Hunter, απεικόνιζε μια γυναίκα θύμα και ένα ματωμένο τσεκούρι. Του είπαν ότι πιθανότατα θα πεθάνει στη φυλακή.