Τζορτζ Ουάσινγκτον: Ο πρώτος Αμερικανός Πρόεδρος – Το ύψιστο παράδειγμα θάρρους και ηγεσίας

George Washington: πρώτος Αμερικανός πρόεδρος, διοικητής του ηπειρωτικού στρατού, πρόεδρος της Συνταγματικής Συνέλευσης και αγρότης. Μέσα από αυτούς τους ρόλους, ο Ουάσινγκτον αποτέλεσε παράδειγμα χαρακτήρα, οράματος και ηγεσίας.

Παιδική ηλικία και εκπαίδευση

Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον γεννήθηκε στη φυτεία της οικογένειάς του στο Popes Creek στην κομητεία Westmoreland της Βιρτζίνια, στις 22 Φεβρουαρίου 1732, ως γιος του Augustine και της Mary Ball Washington. Ο πατέρας του Τζορτζ ήταν κορυφαίος καλλιεργητής στην περιοχή και διετέλεσε δικαστής του κομητειακού δικαστηρίου.
Η πρώτη σύζυγος του Augustine Washington, η Jane Butler, πέθανε το 1729, αφήνοντάς του δύο γιους, τον Lawrence και τον Augustine Jr. και μια κόρη, την Jane. Ο Τζορτζ ήταν το μεγαλύτερο από τα έξι παιδιά του Αυγουστίνου και της Μαίρης: Τζορτζ, Ελίζαμπεθ, Σάμιουελ, Τζον Αυγουστίνου, Τσαρλς και Μίλντρεντ.

Δείτε επίσης: Από τον Ουάσινγκτον στον Τραμπ: Όλοι οι Πρόεδροι των ΗΠΑ που έγιναν «πλανητάρχες» και η παρακαταθήκη τους

Εκπαίδευση του Ουάσινγκτον

Σε αντίθεση με πολλούς συγχρόνους του, ο Ουάσινγκτον δεν φοίτησε ποτέ σε κολέγιο ούτε έλαβε επίσημη εκπαίδευση. Τα δύο μεγαλύτερα ετεροθαλή αδέλφια του, ο Λόρενς και ο Ογκουστίν, φοίτησαν στο Appleby Grammar School στην Αγγλία. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ωστόσο, η οικογένεια περιόρισε τη χρηματοδότηση για την εκπαίδευση. Ιδιωτικοί δάσκαλοι και ενδεχομένως ένα τοπικό σχολείο στο Φρέντερικσμπεργκ παρείχαν στον Τζορτζ και στα αδέλφια του τη μόνη επίσημη εκπαίδευση που θα λάμβανε.
Εκτός από την ανάγνωση, τη γραφή και τα βασικά νομικά έντυπα, ο Τζορτζ μελετούσε γεωμετρία και τριγωνομετρία, ως προετοιμασία για την πρώτη του καριέρα ως τοπογράφος, καθώς και τρόπους, οι οποίοι θα διαμόρφωναν τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά του για το υπόλοιπο της ζωής του.

Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών

Ο Ουάσινγκτον υπηρέτησε δύο θητείες ως πρόεδρος. Η πρώτη θητεία του (1789-1793) αφιερώθηκε κυρίως στην οργάνωση του εκτελεστικού κλάδου της νέας κυβέρνησης και στην καθιέρωση διοικητικών διαδικασιών που θα της επέτρεπαν να λειτουργεί με την ενέργεια και την αποτελεσματικότητα που θεωρούσε απαραίτητη για το μέλλον της δημοκρατίας.

Ως οξυδερκής κριτής του ταλέντου, περιβάλλεται από τους ικανότερους άνδρες του νέου έθνους. Διόρισε τον πρώην υπασπιστή του, Αλεξάντερ Χάμιλτον, ως υπουργό Οικονομικών, τον Τόμας Τζέφερσον ως υπουργό Εξωτερικών και τον πρώην αρχηγό του πυροβολικού, Χένρι Νοξ, ως υπουργό Πολέμου. Ο Τζέιμς Μάντισον ήταν ένας από τους κύριους συμβούλους του.

Στην πρώτη εναρκτήρια ομιλία του, ο Ουάσινγκτον ομολόγησε ότι δεν είχε καμία εμπειρία στα καθήκοντα της πολιτικής διοίκησης– ωστόσο, ήταν ένας από τους πιο ικανούς διοικητικούς υπαλλήλους που υπηρέτησαν ως πρόεδρος. Διοίκησε την κυβέρνηση με δικαιοσύνη και ακεραιότητα, διαβεβαιώνοντας τους Αμερικανούς ότι ο πρόεδρος μπορούσε να ασκήσει ευρεία εκτελεστική εξουσία χωρίς διαφθορά. Επιπλέον, εκτελούσε τους νόμους με αυτοσυγκράτηση, δημιουργώντας προηγούμενα για την ευρεία προεδρική εξουσία. Η ακεραιότητά του ήταν η πιο αγνή, έγραψε ο Τόμας Τζέφερσον, η δικαιοσύνη του η πιο ασυμβίβαστη που έχω γνωρίσει ποτέ, κανένα κίνητρο συμφέροντος ή συγγένειας, φιλίας ή μίσους δεν επηρέαζε την απόφασή του. Ο Ουάσινγκτον έθεσε ένα πρότυπο προεδρικής ακεραιότητας που σπάνια πληρούσαν οι διάδοχοί του, αν και καθιέρωσε ένα ιδανικό από το οποίο κρίνονται όλοι.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Ουάσινγκτον, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση υιοθέτησε μια σειρά μέτρων που πρότεινε ο Αλεξάντερ Χάμιλτον για να επιλύσει την αυξανόμενη κρίση χρέους και να θέσει τα οικονομικά του έθνους σε υγιή βάση, συνήψε ειρηνευτικές συνθήκες με τις νοτιοανατολικές ινδιάνικες φυλές και όρισε μια τοποθεσία στον ποταμό Ποτόμακ για τη μόνιμη πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά όταν έληξε η πρώτη θητεία του Ουάσινγκτον, ένας αιματηρός ινδιάνικος πόλεμος συνεχίστηκε στα βορειοδυτικά σύνορα. Οι αντιμαχόμενες φυλές ενθαρρύνονταν από τους Βρετανούς, οι οποίοι διατηρούσαν στρατιωτικές θέσεις στα βορειοδυτικά.

Επιπλέον, οι Ισπανοί αρνήθηκαν στους Αμερικανούς τη χρήση του ποταμού Μισισιπή. Τα προβλήματα αυτά περιόρισαν την επέκταση προς τα δυτικά για την οποία είχε δεσμευτεί ο Ουάσινγκτον.
Ο αυξανόμενος κομματισμός στο εσωτερικό της κυβέρνησης ανησυχούσε επίσης την Ουάσινγκτον. Πολλοί άνδρες της νέας κυβέρνησης, μεταξύ των οποίων ο Τόμας Τζέφερσον, ο Τζέιμς Μάντισον και άλλοι ηγέτες του αναδυόμενου Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, αντιτάχθηκαν στο οικονομικό πρόγραμμα του Χάμιλτον. Ο Ουάσινγκτον απεχθανόταν τον πολιτικό κομματισμό, αλλά δεν μπορούσε να κάνει πολλά για να σταματήσει την ανάπτυξη των πολιτικών κομμάτων.

Η δεύτερη θητεία του Ουάσινγκτον (1793-1797) κυριαρχήθηκε από τις εξωτερικές υποθέσεις και αμαυρώθηκε από την εμβάθυνση του κομματισμού στην ίδια του τη διοίκηση. Ο Ουάσινγκτον ανέλαβε την προεδρία την παραμονή της Γαλλικής Επανάστασης, μια εποχή μεγάλης διεθνούς κρίσης. Το ξέσπασμα ενός γενικού ευρωπαϊκού πολέμου το 1793 έφερε την κρίση στο επίκεντρο της αμερικανικής πολιτικής.

Ο Ουάσινγκτον πίστευε ότι το εθνικό συμφέρον της Αμερικής υπαγόρευε την ουδετερότητα. Ο πόλεμος θα ήταν καταστροφικός για το εμπόριο και θα κατέστρεφε τα οικονομικά του έθνους. Το μέλλον της χώρας εξαρτιόταν από τον αυξημένο πλούτο και τις ευκαιρίες που θα προέκυπταν από το εμπόριο και την επέκταση προς τα δυτικά. Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του Ουάσινγκτον ήταν να κρατήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες εκτός πολέμου, δίνοντας στο νέο έθνος την ευκαιρία να αναπτυχθεί σε δύναμη, ενώ παράλληλα καθιέρωσε την αρχή της ουδετερότητας που διαμόρφωσε την αμερικανική εξωτερική πολιτική για περισσότερο από έναν αιώνα.

Αν και οι επικεφαλής των υπουργείων της Ουάσιγκτον συμφώνησαν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε να παραμείνουν ουδέτερες, οι διαφωνίες σχετικά με την εξωτερική πολιτική επιδείνωσαν τις κομματικές εντάσεις μεταξύ τους. Οι διαφωνίες ήταν μέρος του βαθύτερου χάσματος μεταξύ των Ομοσπονδιακών και των Ρεπουμπλικάνων. Η αντίθεση στις ομοσπονδιακές πολιτικές μετατράπηκε σε αντίσταση κατά του νόμου το 1794, όταν οι αποσταγματοποιοί στη δυτική Πενσυλβάνια εξεγέρθηκαν και αρνήθηκαν να πληρώσουν φόρους. Ο Ουάσινγκτον διέταξε τον στρατό να αποκαταστήσει την τάξη, μια κίνηση που επικροτήθηκε από τους Ομοσπονδιακούς και καταδικάστηκε από τους Ρεπουμπλικάνους.

Παρά την απογοήτευση του Ουάσινγκτον για την άνοδο του κομματισμού, τα τελευταία χρόνια της προεδρίας του διακρίθηκαν από σημαντικά επιτεύγματα. Ο μακρύς πόλεμος των Ινδιάνων στα βορειοδυτικά σύνορα κερδήθηκε, η Βρετανία παρέδωσε τα οχυρά της στα βορειοδυτικά και η Ισπανία άνοιξε τον Μισισιπή στο αμερικανικό εμπόριο. Τα επιτεύγματα αυτά άνοιξαν τη Δύση για τον εποικισμό. Η αποχαιρετιστήρια ομιλία του Ουάσινγκτον συνέβαλε στη συνοπτική παρουσίαση πολλών από τις ισχυρότερες πεποιθήσεις του Ουάσινγκτον σχετικά με το τι θα χρειαζόταν για να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί το νεαρό έθνος στο οποίο βοήθησε να ιδρυθεί.