Είδαμε την παράσταση «Εκ του πατρός γεννηθέντα» στο Θέατρο Αλκμήνη

Είναι βράδυ Παρασκευής, κοινώς η μέρα που επιλέγω να πάω θέατρο. Παρότι δε το συνηθίζω αυτή τη φορά επέλεξα να δω μια κωμωδία, το έργο «Εκ του πατρός γεννηθέντα», στο θέατρο Αλκμήνη.

Διαβάζοντας την υπόθεση του έργου μπορώ να πω ότι με «τράβηξε». Για την ακρίβεια είπα «να μια παράσταση να χαλαρώσω, να γελάσω!». Και όντως γέλασα με την ψυχή μου, η παράσταση είχε έντονο το στοιχείο του χιούμορ, όχι μόνο στα λόγια αλλά κυρίως στις αντιδράσεις, τις εκφράσεις των πρωταγωνιστών, που δεν είναι λίγες οι φορές που αισθάνεσαι μέρος της παρέας τους.

Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτό. Η παράσταση σε συγκινεί σε ορισμένα σημεία γιατί σε κάνει με έναν παράδοξο τρόπο να αντιλαμβάνεσαι τις παθογένειες της ελληνικής οικογένειας. Ακόμα περισσότερο, όμως, σε προβληματίζει για αυτές. Και αυτό, εγώ τουλάχιστον το κατάλαβα στο τέλος. Δεν θα σου πω περισσότερα, μόνο να κάνεις το δώρο στον εαυτό σου να δεις αυτή την παράσταση.

Λίγη ώρα μετά το χειροκρότημα, στέκομαι λίγο σιωπηλή και στη συνέχεια κατευθύνομαι προς τα καμαρίνια. Εκεί θα συναντήσω τους δύο πρωταγωνιστές της παράστασης, τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Τόνυ Δημητρίου και τον ηθοποιό Γιάννη Φραγκίσκο.

Τους συγχαίρω για την εμπειρία που μου χάρισαν και λίγο αργότερα ξεκινάμε να μιλάμε για τους ρόλους που υποδύονται, τα μηνύματα της παράστασης καθώς και τα δικά τους, προσωπικά σχέδια.

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Εκ του πατρός γεννηθέντα». Τι πραγματεύεται;

Γ.Φ: Η παράσταση εκ του Πατρός γεννηθέντα είναι μια μαύρη κωμωδία με πολλά στοιχεία ταύτισης από το 98% των θεατών. Πραγματεύεται την κοινωνία μέσα από μια περιουσία. Σίγουρα όλοι μας έχουμε ζήσει αντίστοιχες καταστάσεις.

Θα θέλατε να μας περιγράψετε τον ρόλο που υποδύεστε;

Τ. Δ: Ο χαρακτήρας που υποδύομαι, ο Αντώνης, είναι ένας μέσος οικογενειάρχης που έχει παγιδευτεί όπως πολλοί από μας από τον σύγχρονο τρόπο ζωής, από το φαίνεσθαι αλλά και από τις τράπεζες που μας εξαπατούν. Επομένως απλά προσπαθεί με κάθε τρόπο να τα… φέρει βόλτα!

Γ.Φ: Ο ρόλος που υποδύομαι είναι ο μικρός αδερφός της οικογένειας, δάσκαλος στο επάγγελμα. Είναι αυτός που φροντίζει καθημερινά τον δύστροπο πατέρα. Η διαφορετικότητα αυτού του ρόλου είναι ότι πάσχει από σύνδρομο Τουρέτ, για όσους το γνωρίζουν.

Ποιο είναι το χαρακτηριστικό εκείνο που ξεχωρίζετε περισσότερο στο ρόλο σας και γιατί;

Γ.Φ: Ξεκάθαρα το σύνδρομο Τουρέτ. Είναι αυτό που ξεχωρίζω, καθώς ο κόσμος δεν το γνωρίζει. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που υποφέρει από κινητικά και λεκτικά τικ άθελά του. Μακάρι όσοι έρχονται στην παράσταση μας να μάθουν τι είναι το σύνδρομο Τουρέτ, έτσι ώστε να εξοικειωθούν με αυτό και να «απαλύνουν» τον πόνο αυτών των ανθρώπων.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε κατά τη διαδικασία υλοποίησης της εν λόγω παράστασης; Είτε ως ηθοποιός είτε ως σκηνοθέτης.

Τ.Δ: Νομίζω τα μεγαλύτερα προβλήματα ήταν περισσότερο τα τεχνικά.. Που να κάνουμε πρόβες, να φτιαχτεί το σκηνικό στην ώρα του, να μεταφερθεί κτλ.

Μιλήστε μας για τη χημεία σας πάνω στο σανίδι.

Γ.Φ: Η χημεία μου με τον Τόνυ είναι δοκιμασμένη και στο παρελθόν καθώς έχουμε βρεθεί ξανά επί σκηνής στην «Άγρια Δύση» του Θοδωρή Αθερίδη. Το να παίζω με τον Τόνυ είναι ευχάριστο γιατί τον θεωρώ καλό ηθοποιό, με σωστή αντίληψη. Πολλές φορές θέλω να πεθάνω στα γέλια όταν θέλει να μου επικοινωνήσει κάτι εκτός έργου. Έχει ένα χάρισμα να μπορεί να γελάει με τα μάτια.

Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη σκηνή ή ατάκα που έχει ξεχωρίσει για εσάς και γιατί;

Γ.Φ: Όποιος δει την παράσταση, πιστέψτε με θα λατρέψει πολλές ατάκες. Προσωπικά, δεν ξέρω αν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια, βασικά νομίζω πως όχι. Όλες οι ατάκες νιώθω πως είναι «παιδιά» μου.

Ποια είναι -κατά την άποψή σας- τα κυρίαρχα συναισθήματα που δημιουργούνται στο κοινό μετά το τέλος της παράστασης;

Τ.Δ: Ο βασικός μου στόχος ήταν να θίξω προβλήματα και γελοιότητες της καθημερινότητας μας, χωρίς να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Ο κόσμος αντιδρά σωστά και γελάει με την ψυχή του. Δεν ξέρω αν υπάρχει «ηθικόν δίδαγμα» στο τέλος, αλλά σίγουρα πιστεύω ότι ένα λαμόγιο το κρύβουμε όλοι μέσα μας και στα δύσκολα θα εμφανιστεί.

Γ.Φ: Νομίζω προβληματισμός. Όπως ανέφερα και νωρίτερα, πολλοί από εμάς έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις με περιουσιακούς διαπληκτισμούς. Σημασία, όμως, έχει να ψάξουμε το μέσα μας και να δούμε πραγματικά την ουσία της ζωής! Γιατί σαφώς ένα σπίτι, ένα εξοχικό, ένα ακριβό αμάξι θα έκανε τη ζωή μας πιο εύκολη, αλλά αυτό έχει περισσότερο σημασία ή μήπως οι ανθρώπινες σχέσεις; Εγώ θα διάλεγα σίγουρα το δεύτερο. Μήπως γι’ αυτό δεν έχω σπίτι να μείνω; Βασικά, μήπως μπορείς να με φιλοξενήσεις για λίγες μέρες;

Κωμωδία ή Δράμα;

Γ.Φ: Κωμωδία! Αν και πολλές φορές πηγάζει από το δράμα.

Η κωμωδία είναι αδιαμφισβήτητα μια πρόκληση για την ελληνική κοινωνία ιδιαίτερα την περίοδο που διανύουμε. Πόσο “βαρύ” είναι για εσάς κάτι τέτοιο ως εκφραστές της τέχνης; Και πως πιστεύετε ότι η κωμωδία επηρεάζει το κοινό και την κοινωνία γενικότερα;

Τ. Δ: Με ευκολία κράζω μέσα από το κείμενο μου την αδικία και το καραγκιοζιλίκι. Θέλω να πιστεύω ότι η κωμωδία σαν ένας μεγάλος προβολέας πρέπει να φωτίζει τα κοινωνικώς απαράδεκτα, αφυπνίζοντας το κοινό.

Γ.Φ: Η κωμωδία πάντα ήταν πρόκληση για την κοινωνία, όχι μόνο τώρα. Για μένα σημασία έχει μέσα από αυτά που λες, να περνάς το δικό σου μήνυμα ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης. Όλα έχουν ένα μέτρο. Σημασία έχει ποιος βάζει αυτό το μέτρο. Όπως κ να’χει: παν μέτρον άριστον!

Είναι επίκαιρη η παράσταση σήμερα;

Τ.Δ: Θεωρώ ότι το έργο θα είναι πάντα επίκαιρο, με κάποιες μικρές προσθήκες στον χαρακτήρα που πάσχει από το σύνδρομο Τουρέτ. Εμπλουτίζοντάς τον δηλαδή με στοιχεία της εκάστοτε επικαιρότητας.

Γ.Φ: Δυστυχώς ή ευτυχώς η συγκεκριμένη παράσταση πάντα θα είναι επίκαιρη. Σαφώς και σχολιάζουμε κάποια πρόσωπα της επικαιρότητας, αλλά αυτό αλλάζει κιόλας ανάλογα με τα γεγονότα. Και σαν θέμα, όμως, σίγουρα είναι επίκαιρο. Ποιος άλλωστε δεν έχει κάποιο αδερφό, θείο, ξάδερφο, παππού, μπατζανάκη, κουνιάδο που να μην έχει θέματα με την περιουσία των γoνιών του;

Εάν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στην πλοκή του συγκεκριμένου θεατρικού έργου, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί; (Ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης αντίστοιχα)

Τ.Δ: Αν…θα άλλαζα κάτι ίσως να εμφάνιζα στη σκηνή τον πατέρα και την κυρία Καλλιόπη. Νομίζω εκεί που τους συζητάμε στο προσκήνιο, θα είχε πολύ πλάκα να υπήρχε παράλληλη δράση στο παρασκήνιο.

Υπάρχει κάποιο απρόοπτο, αστείο ή περίεργο περιστατικό που σας έχει συμβεί κατά τη διάρκεια της παράστασης και θα θέλατε να το μοιραστείτε;

Γ.Φ: Ναι μου έχει τύχει να είμαι επί σκηνής την ώρα που γίνεται μια σημαντική στιχομυθία για την εξέλιξη του έργου κι εκείνη τη στιγμή έρχεται στη σκηνή ένας κύριος γύρω στα 50φεύγα, σε πολύ κοντινή απόσταση και άρχισε να μας φωτογραφίζει. Εννοείται ότι σταματήσαμε την παράσταση, το σχολίασα χαριτολογώντας και τον κατέβασα διακριτικά κάτω.

Ποιο είναι το κεντρικό μήνυμα της παράστασης; Τι θα θέλατε να κρατήσουν οι θεατές από αυτήν;

Τ.Δ: Νομίζω ότι κανένας πότε δεν μπορεί να φανταστεί τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες της κάθε οικογένειας.

Αν δεν ήσασταν ηθοποιοί τι θα ήσασταν;

Γ.Φ: Ίσως θα ήθελα να είμαι πολιτικός μηχανικός ή και επιχειρηματίας έχοντας ένα ωραίο εστιατόριο στο πανέμορφο νησί μου, τη Νάξο!

Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με το θέατρο; Θυμάστε από μικρή ηλικία να ενδιαφέρεστε γι’ αυτό;

Γ.Φ: Όχι δεν θυμάμαι από παιδί να έχω τέτοιες καλλιτεχνικές ανησυχίες. Θυμάμαι, όμως, να μιμούμαι τους πάντες και τα πάντα. Οι φίλοι μου με ώθησαν στο να το κάνω και είμαι ευγνώμων που με στήριξαν και αυτοί και οι γονείς μου.

Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;

Τ.Δ: Προς το παρόν, στόχος είναι το εκ του πατρός γεννηθέντα να ταξιδέψει, να παίξει σε δήμους στην Αττική και εκτός. Ίσως μια μικρή περιοδεία το καλοκαίρι και από Οκτώβρη να ανηφορίσουμε βόρεια.

Γ.Φ: Όταν εμείς κάνουμε σχέδια, ο Θεός γελάει! Οπότε θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος θα κάνουμε περιοδεία με την παράσταση «Εκ του πατρός γεννηθέντα» και είμαι σε αναμονή για μια ταξιδιωτική εκπομπή που θα προβληθεί στην τηλεόραση.

Περιγράψτε μας μια δυνατή στιγμή που έχετε ζήσει στο θέατρο

Γ.Φ: Μόλις έχει πέσει μαύρο στην ΕΡΤ πριν κάποια χρόνια, το σωματείο των ηθοποιών ήταν δίπλα στους εργαζόμενους που έμειναν χωρίς δουλειά και με είχαν φωνάξει να κάνω ένα μονόλογο που μου είχε γράψει ο φίλος μου, Λευτέρης ο Ελευθερίου. Αυτός ο μονόλογος ήταν τόσο to the point, που έβλεπα από κάτω χιλιάδες κόσμο να κλαίει, ανάμεσα τους και παλιοί μου συνάδελφοι cameraman (ναι το έχω κάνει και αυτό). Ήταν η στιγμή που ανατρίχιασα, στο τέλος δάκρυσα κι εγώ!

Είναι το πρώτο θεατρικό έργο που σκηνοθετείτε και αν ναι ποια ήταν η πηγή της έμπνευσής σας;

Τ.Δ: Είναι το πρώτο που υπογράφω σκηνοθεσία, μαζί με την Στεφανία Γκουρνέλου και πηγή της έμπνευσης ήταν το ίδιο το έργο. Όταν γράφεις ένα κείμενο το φαντάζεσαι στην σκηνή. Επίσης, πηγή έμπνευσης ήταν και ο Γιάννης Φραγκίσκος που έγραφα πάνω του τον ένα ρόλο!

Ποια τέχνη σας αγγίζει περισσότερο η ηθοποιία ή η σκηνοθεσία και γιατί;

Τ.Δ: Ηθοποιός είμαι και όλοι οι ηθοποιοί πάντα σκηνοθετούν σε μεγάλο βαθμό τον εαυτό τους, στις περισσότερες παραστάσεις. Πολλές φορές βοηθάμε και ο ένας τον άλλον, προτείνουμε πράγματα και αν ο σκηνοθέτης που έχει την γενική εποπτεία είναι έξυπνος, βοηθιέται πολύ από εμάς. Παράσταση χωρίς σκηνοθέτη γίνεται, χωρίς ηθοποιούς όχι!

Σκηνικό από την παράσταση "Εκ του πατρός γεννηθέντα"

Πληροφορίες

Κατηγορία: Κωμωδία

Ποτε: 26.1.2024 έως 30.3.2024

Που: ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ

Συγγραφέας: Τόνυ Δημητρίου

Σκηνοθεσία: Τόνυ Δημητρίου, Στεφανία Γκουρνέλου

Πρωταγωνιστούν: Τόνυ Δημητρίου, Γιάννης Φραγκίσκος

Άλλοι συντελεστές

Σκηνικά: Βαλεντίνο Βαλάσης

Μουσική Επιμέλεια: Αλέξης Δημητρίου

Ενδυματολογική επιμέλεια: Άννα Χατζηελιά

Υπόθεση

Δυο αδέλφια λοιπόν από διαφορετικές μητέρες, συναντιούνται για να βάλουν σε τάξη τα περιουσιακά τους… αλλά βασανίζονται και οι δυο από τους δαίμονες τους..

Λένε ότι τα ζευγάρια φαίνονται στον χωρισμό, οι φίλοι στα δύσκολα και τα αδέλφια στην κληρονομιά!! Δυο αδέλφια λοιπόν από διαφορετικές μητέρες, συναντιούνται για να βάλουν σε τάξη τα περιουσιακά τους… Βασανίζονται και οι δυο από τους δαίμονες τους.. Ο ένας από την γυναίκα του και τις οικογενειακές – τραπεζικές υποχρεώσεις και ο άλλος υποφέρει από σύνδρομο Τουρέτ, που του δυσκολεύει την καθημερινότητα, δημιουργεί θέματα με τους μαθητές του (καθότι δάσκαλος), αλλά πρέπει να αντιμετωπίζει καθημερινά και τον άρρωστο, δύστροπο πατέρα τους!!

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Παρασκευή στις 21:30
Σάββατο στις 19:00

Τιμές εισιτηρίων

8€ προπώληση
12€ στο ταμείο
5€ άνεργοι, ΑΜΕΑ, φαντάροι, μαθητές