Στεμνίτσα: Η ιστορία που κρύβεται πίσω από το Αρχοντοχώρι της Αρκαδίας
Κρυμμένη μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος
Το όνομα Στεμνίτσα στα σλάβικα σημαίνει «τόπος σκιερός και δασώδης» καθώς το χωριό βρίσκεται «φωλιασμένο» μέσα σε ένα πυκνό, καταπράσινο δάσος: έλατα, πλατάνια, καρυδιές, κερασιές, καστανιές και ακακίες συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό στα 1100 μέτρα υψόμετρο.
Η ιστορία που κρύβεται πίσω από το Αρχοντοχώρι της Αρκαδίας
Θαυμάσια πυργόσπιτα και κεφαλόβρυσα δίπλα σε χαριτωμένα καταστήματα με χειροποίητα κοσμήματα για τα οποία το χωριό πραγματικά φημίζεται. H αλήθεια είναι πως σε λίγα μέρη στην Ελλάδα μπορεί κανείς να έρθει τόσο κοντά με τις τεχνικές παλιών αργυροχρυσοχόων και να μυηθεί στην κατασκευή ωραιότατων χειροποίητων κοσμημάτων συνδυάζοντας το χθες με τις ιδέες της σύγχρονης κοσματοποιίας.
Λίγο παρακάτω η Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας της Στεμνίτσας κερδίζει το ενδιαφέρον των περαστικών χάρη στη φήμη της. Στεγάζεται σε ένα επιβλητικό κτήριο στην καρδιά του οικισμού και συνεχίζει επάξια την τέχνη και τις παραδόσεις των αυθεντικών μεταλλουργών του χωριού, οι οποίοι δεν κατείχαν μόνο τα μυστικά της δημιουργίας υπέροχων κοσμημάτων αλλά μία φοβερή τεχνική στην κατασκευή περίτεχνων καμπαναριών, τα οποία έχουν ταξιδέψει από τη Στεμνίτσα μέχρι τις εκκλησιές των χωρών της ανατολικής Ευρώπης.
Μπορεί να είναι ένα μικρό χωριό της ορεινής Αρκαδίας, αλλά μία ολοήμερη περιήγηση στα δρομάκια του, όπως και στη γύρω περιοχή, θα σάς αποκαλύψει πως στη Στεμνίτσα υπάρχουν πραγματικά πολλά να δείτε και μία ιδιαίτερη ιστορία για να ανακαλύψετε.
Δείτε επίσης: Πετρόχτιστη κληρονομιά και τρεχούμενα νερά: Το «κρεμαστό» χωριό που πρωταγωνίστηκε στην Ελληνική Επανάσταση
Για την πιο όμορφη θέα σε όλη τη Στεμνίτσα ανεβείτε μέχρι τη Μάνα του Νερού, την πηγή που υδροδοτεί το χωριό και προσφέρει μία αφοπλιστικά όμορφη οπτική στον γραφικό οικισμό. Εξίσου ωραία θέα θα απολαύσετε «σκαρφαλώνοντας» στη δασώδη πλαγιά της Πέρα Μεριάς ή στο λεγόμενο Αεράκι απ’ όπου το μάτι σας θα φτάσει μέχρι τη θάλασσα του Ιονίου και τη Ζάκυνθο.
Αν έχετε διάθεση για λίγη πεζοπορία πάρτε τον δρόμο που καταλήγει στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής με το πολύ όμορφο ξυλόγλυπτο τέμπλο, έργο του 1805. Εκεί συνεδρίαζε η Α’ Πελοποννησιακή Γερουσία από το 1443, ενώ παρά το γεγονός ότι η μονή σήμερα είναι έρημη μπορείτε να δείτε ακόμα τις αγιογραφίες που χρονολογούνται πίσω στον 16ο αιώνα.