Συγκλονίζει ο Σπύρος Παπαδόπουλος: «Για κάποιους μήνες τα πράγματα…» – Η σπάνια εξομολόγηση για τον θάνατο του αδερφού του
«Στην οικογένεια υπήρχε πολύ...»
Ποδαρικό στην πρεμιέρα της εκπομπής «Στούντιο 4» έκανε το μεσημέρι της Δευτέρας 4/6 ο Σπύρος Παπαδόπουλος. Με την ευκαιρία, δείτε την αποκάλυψη για την σχέση του με την νεότερη σύντροφό του.
Ο πρωταγωνιστής της επιτυχημένης σειράς «Κάνε ότι κοιμάσαι», μεταξύ άλλων, μίλησε για τον θάνατο του αδελφού του, αποκαλύπτοντας τον λόγο που είχε τσαντιστεί.
«Όταν έφυγε από τη ζωή ο αδελφός μου ήταν πολλά τα προβλήματα. Στην οικογένεια υπήρχε πολύ στοργή αλλά δεν μπορώ να πω ότι μετά τον θάνατο του ότι οι γονείς μας έγιναν πιο αυστηροί», είπε αρχικά ο Σπύρος Παπαδόπουλος.
«Για κάποιους μήνες τα πράγματα ήταν περίεργα αλλά μπορώ να πω ότι το κουβάλησαν καλά. Είχα τσαντιστεί τότε γιατί εγώ δεν πίστευα, είχα μια γιαγιά όμως που πίστευε πολύ και μου έλεγε “μην κάνεις έτσι ρε παιδί μου, τώρα είναι ένα αγγελούδι δίπλα στον θεό”. Τότε λοιπόν έλεγα, γιατί να μην πιστεύω ρε γαμώτο σαν την γιαγιά μου που τώρα είναι ευτυχισμένη. Ο θάνατος του αδελφού μου δεν με φόβισε, αντιθέτως ήμουν κασκαντέρ, σε ότι με τράβαγε πήγαινα», κατέληξε ο Σπύρος Παπαδόπουλος.
«Βόμβα» από Σπύρο Παπαδόπουλο: «Θέλω να είμαι καλός άνθρωπος, έφυγα από το πλευρό πολύ μεγάλων ονομάτων…»
Με αφορμή το φινάλε της σειράς «Κάνε ότι κοιμάσαι» της ΕΡΤ, ο Σπύρος Παπαδόπουλος παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό 7 Μέρες Tv και τον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα. Μεταξύ άλλων, δε, ο αγαπημένος πρωταγωνιστής μίλησε για το ότι έφυγε από το πλευρό πολύ μεγάλων ονομάτων, αλλά θέλει να είναι καλός άνθρωπος. Με την ευκαιρία, αυτό είναι το αμάξι που οδηγεί.
Αντέχετε στα δύσκολα; Έχετε περάσει δύσκολα…
Μόνο δύσκολα! Περισσότερο δεν γίνεται. Νομίζω ότι έχω εκπαιδευτεί στα δύσκολα από μωρό παιδί. Αν βιώνεις ακραία πράγματα, – δεν συνέβη μόνο σε εμένα αλλά σε πολλά παιδιά της ηλικίας μου τότε -, και σε κοινωνικό και σε προσωπικό επίπεδο, με απώλειες και θανάτους, μπορείς να γίνεις από κακοποιός μέχρι άγιος. Εγώ πάντως κακοποιός δεν έγινα. Και άγιος δεν φιλοδοξώ να γίνω. Θέλω να είμαι καλός άνθρωπος.
Κοιτάζοντας πίσω, ποια θεωρείτε ότι ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που κληθήκατε να διαχειριστείτε; Για ποια στιγμή της ζωής σας θα λέγατε «μπράβο, που το αντιμετώπισα με αυτό τον τρόπο»;
Δεν μου έρχεται κάτι αμέσως στο μυαλό για να σας απαντήσω. Νομίζω τα πρώτα μου χρόνια στο θέατρο, μέχρι να πατήσω στα πόδια μου και να γίνω αποδεκτός, έκανα πολύ δύσκολα πράγματα που άλλοι συνάδελφοι φίλοι που τα γνωρίζουν μου έλεγαν ότι δεν θα τα έκαναν. Είμαι απόλυτος. Ήθελα να περνώ καλά στη σκηνή. Αν πάνω στη σκηνή δεν περνώ καλά, δεν πα’ να παίζω δίπλα στον Λόρενς Ολιβιέ και να πληρώνομαι αστρονομικά, θα φύγω.
Και το έκανα πράξη αυτό. Έφυγα από δουλειές, έφυγα από το πλευρό πολύ μεγάλων ονομάτων, ανθρώπων που, ως νέος ηθοποιός, τους έβλεπα και έμενα με το στόμα ανοιχτό, γιατί δεν μπορούσα να λειτουργήσω. Δεν ήθελα ποτέ να χρησιμοποιήσω αυτή την δουλειά σαν σκαλοπάτι για να κερδίσω κάτι άλλο. Ήθελα απλώς να περνώ καλά. Παρατούσα λοιπόν τη δουλειά στη μέση και πήγαινα να κάνω μεροκάματα στην οικοδομή. Αυτά τα θεωρώ ωραία παράσημα στη ζωή μου.